سندرم دست بیگانه یک بیماری عصبی است که باعث می شود فرد احساس کند کنترل دست خود را از دست داده است. سندرم دست بیگانه شامل یک تأثیر عصبی است که منجر به احساس عجیبی در موضوع عدم تعلق یا کنترل یکی از دستان می شود. علل می تواند متفاوت باشد اما همیشه با آسیب مغزی مرتبط است. بسته به قسمتی از مغز که آسیب دیده است، می توانیم سه نوع مختلف سندرم دست بیگانه را طبقه بندی کنیم.

علامت اصلی شامل حرکت کنترل نشده یکی از دست ها است که بدون قصد و بدون هدف عمل می کند، حتی می تواند در حرکت دست سالم اختلال ایجاد کند و به بیمار آسیب برساند. هیچ درمان موثری برای این آسیب شناسی وجود ندارد، اما راهکارهای مختلفی برای کاهش علائم و دستیابی به کنترل بیشتر دست یا حداقل عدم تداخل با زندگی روزمره آزمودنی انجام شده است.

در این مقاله در مورد سندرم دست بیگانه صحبت خواهیم کرد، چه اختلالاتی باعث آن می شود، چه علائمی را می توانیم مشاهده کنیم، چگونه تشخیص دهیم و چه درمان هایی برای دستیابی به بهبود استفاده می شود.

سندرم دست بیگانه چیست؟

سندرم دست بیگانه که به عنوان سندرم دست عجیب یا آنارشیک نیز شناخته می شود، یک عارضه عصبی است، یعنی به دلیل آسیب مغزی ناشی از علل مختلف ظاهر می شود. دست بیگانه یا عجیب با احساسی است که سوژه هایی که این آسیب شناسی را نشان می دهند، احساس می کنند که کنترل دست خود را از دست داده اند و به طور مستقل با انجام حرکات غیر ارادی عمل می کند.

همانطور که قبلاً اشاره کردیم، علل به یک عارضه عصبی مرتبط است، بنابراین باعث حرکت کنترل نشده می شود و به این ترتیب می توان به تغییرات مختلفی در ساختار مغز اشاره کرد که می تواند منجر به این سندرم شود.

سندرم دست بیگانه چیست؟

طبقه بندی سندرم دست بیگانه

به دلیل آسیب به لوب فرونتال

در این نوع آسیب به نواحی مختلف لوب فرونتال را مشاهده می کنیم که علاوه بر عملکردهای اجرایی، با حرکت ارادی نیز مرتبط است. این نوعی است که بیشترین شیوع، شایع ترین و علائمی مانند: گرفتن تکانشی و دستکاری اجباری اشیایی که سوژه در دسترس است و تعامل بین دو دست، جایی که بیگانه، آنارشیک، دیگری را متوقف می کند، نشان می دهد.

به علت آسیب جسم پینه ای مغز

همانطور که دیدیم، یکی دیگر از علل احتمالی درگیری جسم پینه ای است که در نتیجه باعث ایجاد نوع جدیدی می شود. در این حالت تضاد و درگیری بین دو دست و آپراکسی دست غیر غالب مشاهده می شود. آپراکسی یک آسیب حرکت ارادی است که در اثر آسیب مغزی ایجاد می شود و انجام حرکات کم و بیش ساده را غیرممکن می کند.

 به دلیل آسیب بعدی

این مورد شایع نیست که آسیب های قشر خلفی و نواحی ساب کورتیکال مربوط به این سندرم باشد. در این نوع، با توجه به بخشی از مغز که آسیب دیده است، علائم مشاهده شده با تغییرات حرکتی همراه نیست، بلکه با احساسات حسی همراه است.

هم بی حسی چپ ممکن است نشان داده شود، که از دست دادن حس در سمت چپ است. همیانوپسی همنام چپ، که در آن یک تغییر نوری مشاهده می شود، در درک میدان بینایی و از آنجایی که همنام است، تغییر در هر دو چشم رخ می دهد. و نیمه غفلت چپ که به از دست دادن هوشیاری اشاره دارد، در این حالت سمت راست، سوژه از عمل باز می ایستد و با آن پاسخ نمی دهد.

علائم سندروم دست بیگانه

همانطور که قبلاً نیز اشاره کردیم، مشخص ترین علائم، توانایی احساس دست اما عدم توانایی در کنترل حرکات آن، مشاهده عدم آگاهی بیمار از حرکت غیر ارادی دست است. ما فقط در مورد اقدامات ساده ای مانند برداشتن یک شی صحبت نمی کنیم، بلکه دست آسیب دیده، بیگانه، می تواند اقدامات پیچیده ای مانند بستن دکمه پیراهن یا گذاشتن کلاه بر روی خودکار را نیز انجام دهد.

مضمون آگاه است که عضو غریب، دست خارجی متعلق به اوست، اما گاهی لازم است به آن اشاره شود تا واقعاً متوجه شود. احساس از دست دادن کنترل و عمل مستقل اندام می تواند تشخیص دست را به عنوان دست خود دشوار کند، حتی اگر فرد دیگری آن را لمس کند، لازم است آزمودنی ببیند که دست متعلق به بدن او است.

در مورد حرکت، مشاهده این که چگونه هر دو دست در تضاد قرار می گیرند، رایج است و مانع حرکت آزادانه دست دیگر می شود. به همین ترتیب، معمولاً این حس را ایجاد می‌کند که دست عمداً عمل می‌کند، اما حرکت واقعاً هدف یا هدفی ندارد، به سادگی اشیایی را در دسترس خود می‌گیرد و اعمال را به‌طور تصادفی انجام می‌دهد.

گاهی اوقات بیمار می تواند این احساس عجیب را به گونه ای تفسیر کند که گویی دست، اگر تسخیر شده باشد، زندگی خود را دارد، بنابراین سعی می کند با آن به نیت بازپس گیری کنترل آن مبارزه کند. به نوبه خود، دست دیگران می تواند از اشیاء استفاده نامناسب کند و حتی به خود فرد حمله کند و باعث آسیب شود.

بهبود سندروم نوسان دارد، به این معنی که، گاهی اوقات، ما می توانیم بهبودی را مشاهده کنیم و ببینیم که چگونه سوژه قادر است اعمال دست دیگر، اعمال خود را کنترل کند. از سوی دیگر، در شرایط دیگر، مثلاً زمانی که آزمودنی با خستگی یا اضطراب بیشتر خسته می شود، این شرایط کنترل بدن را دشوار می کند، سوژه ضعیف به نظر می رسد و با این کار کنترل دست خارجی کم می شود. . ما می بینیم که چگونه، زمانی که سوژه در حالت کاهش دامنه توجه است یا به سادگی به دست توجه نمی کند، سعی نمی کند آن را کنترل کند، برای او دشوار است که داوطلبانه عمل کند.

        پیشنهاد می کنیم مقاله “آیا از نظر پزشکی ، قلب شکسته واقعا وجود دارد؟” را نیز مطالعه بفرمایید.      

تشخیص و درمان

علاوه بر علائم ذکر شده که می‌توانیم مشاهده کنیم و نشان‌دهنده وجود احتمالی این سندرم خواهد بود، تکنیک‌های تصویربرداری مغز می‌تواند برای تایید آسیب ارگانیک به مغز، ضایعه (تومور، حادثه قلبی عروقی و…) مفید باشد. .) و محل قرار دارد تا بتوان تشخیص را انجام داد و نوع آن را مشخص کرد.

این تکنیک ها عبارتند از: توموگرافی محوری کامپیوتری (CT) که از اشعه ایکس برای به دست آوردن تصویری از ساختار مغز یا تشدید مغناطیسی (MR) استفاده می کند، در این حالت یک میدان مغناطیسی ایجاد می شود که امکان تشخیص یون های هیدروژن و در نتیجه بدست آوردن مغز را فراهم می کند.

در حال حاضر هیچ درمان خاصی برای سندرم دست بیگانه وجود ندارد که نشان داده شده باشد که موثر باشد. با این حال، بسته به علت عارضه یا علائم بیان شده توسط سوژه، راه هایی برای مداخله وجود دارد. به عنوان مثال، در صورت مشاهده وجود توموری که باعث علائم می شود، راه مداخله برداشتن بافت بدخیم است تا سعی شود سندرم معکوس یا کاهش یابد.

علائم سندروم دست بیگانه

هدف نهایی درمان شامل تلاش برای بهبود وضعیت زندگی بیمار است، حتی اگر آسیب شناسی به طور کامل از بین نرود. می توان از تکنیک های روانشناختی برای کاهش تأثیرات مرتبط با این ناحیه استفاده کرد. دیده‌ایم که اضطراب می‌تواند علائم را افزایش دهد، همانطور که گفتیم ممکن است بیمار از وضعیت آگاه باشد، این عدم کنترل باعث ایجاد احساس ناراحتی و افزایش اضطراب می‌شود که کار بر روی آن ضروری است. این می تواند به انجام آموزش روانی کمک کند و به آزمودنی علل تأثیرگذاری آنها را توضیح دهد، به طوری که آنها بدانند چرا این اتفاق می افتد و بنابراین سعی در کاهش سردرگمی دارند.

از آنجایی که حرکت عمدتاً تحت تأثیر قرار می گیرد، روش دیگری از مداخله شامل انجام توانبخشی با هدف علائمی است که هر بیمار نشان می دهد و قادر به بازیابی عملکرد در زندگی روزمره خود و کاهش تأثیری است که بر روی روزانه خود می گذارد. به همین ترتیب، ما همچنین دیدیم که خستگی علائم را افزایش می دهد، بنابراین توصیه می شود یک برنامه روزانه سالم، استراحت برای ساعات لازم، حداقل ۷ ساعت خواب، ایجاد کنید.

Rate this post
فیسبوک توییتر گوگل + لینکداین تلگرام واتس اپ کلوب
 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.