نشانه های بارز اضطراب جدایی در کودک

دلایل زیادی وجود دارد که باعث می شود کودک دچار اضطراب جدایی شود. افراد و مکان هایی که هر زمان که می ترسند به آنها چسبیده اند می توانند نشان دهند که فرزند شما در کجا احساس امنیت می کنند.در اینجا پنج نشانه وجود دارد که نشان می دهد کودک شما دارای اضطراب جدایی است.تقویت و الگوبرداری از رفتار خوب، ایجاد یک محیط قابل پیش‌بینی امن، آماده‌سازی فرزندانمان برای مکان‌ها و افراد جدید، برقراری ارتباط و کمک گرفتن از افراد حرفه‌ای در صورت نیاز، همگی می‌توانند به خانواده شما کمک کنند تا از آن عبور کنند.

نشانه های اضطراب جدایی در کودک

کودک شما وقتی از اتاقش بیرون می آیید گریه می کند

مواقعی در زندگی کودک وجود دارد که نقاط عطف مرتبط با سن می تواند باعث اضطراب جدایی شود. به عنوان مثال، یک نوزاد بین سنین چهار تا هشت ماهگی ممکن است هنگامی که شما در اتاقش نباشید، علائم اضطراب را نشان دهد. ممکن است با رفتن یکی از عزیزانشان شروع به گریه کردن یا بروز علائم ناراحتی کنند.

این به این دلیل است که آنها تازه یاد می گیرند اشیاء و افراد آشنا را بشناسند.

وقتی بچه ها بزرگتر می شوند، متوجه می شوند که مراقب آنها همیشه باز خواهد گشت. همانطور که اعتماد آنها ایجاد می شود، آنها یاد می گیرند که اگر شما پیش آنها نبودید مضطرب نشوند .

 با دیدن مکان ها و چهره های جدید دچار استرس می شوند

گاهی اوقات وقتی زمان بازدید از مکان های جدید است، کودک مضطرب می شود. آنها ممکن است تمایلی به خروج از خانه برای یک رویداد جدید نداشته باشند، هنگام ورود در گوشه ای بمانند، یا رفتارهای عصبانیت یا فروپاشی نشان دهند.

محیط ناشناخته یکی از رایج ترین عوامل اضطراب آور است. راه مبارزه با این امر این است که کودک خود را تا جایی که می توانید آماده رفتن به محیط جدید کنید.

بگذارید فرزندتان بداند چه در انتظارشان است. این می‌تواند شامل نشان دادن عکس‌هایی از مکانی که به آنجا می‌روند و افراد آنجا و در صورت امکان، توصیف فعالیت‌ها و انتظارات رفتاری در آنجا و حتی ارائه پیش‌نمایشی از مکان باشد.

اگر از همین مدل برای مکان‌های جدیدی استفاده کنیم که ممکن است بچه‌هایمان بدون ما از آن‌ها دیدن کنند.

آماده سازی کلیدی است. دانستن اینکه آنها از افراد جدید چه انتظاراتی می توانند داشته باشند نیز مهم است. گفتگوهای قبلی در مورد رفتار مورد انتظار برای آنها و سایر افراد اطرافشان می تواند آنها را توانمند کند و در نهایت وقتی شما آنجا نیستید آنها را ایمن نگه دارد.

صادق باشید. به آنها بگویید که چرا آنها را در یک مکان جدید یا با افراد جدید رها می کنید، چرا به آنها اعتماد دارید، چرا به افرادی که از آنها مراقبت می کنند اعتماد دارید و اگر مشکلی پیش آمد چه کاری انجام دهید، همگی می تواند به آرام کردن اعصاب کودک کمک کند.

 زمان خواب و تنها خوابیدن برای کودک مثل یک نبرد است

زمان خواب می تواند زمان بسیار سختی برای بچه ها باشد. حتی بزرگسالان نیز ممکن است هنگام خواب استرس داشته باشند.

رویاها ناشناخته هستند و گاهی اوقات می توانند ترسناک باشند. وقتی هوا تاریک است و خانه ساکت است، دنیای کاملاً متفاوتی است.

دورنمای تنها خوابیدن می تواند اضطراب آور باشد. نشانه هایی که کودک هنگام جدایی تجربه می کند ممکن است شامل بی میلی به خوابیدن، امتناع از رفتن به رختخواب یا گریه و رفتار عصبانی باشد.

کارهایی وجود دارد که می توانید برای کمک به آنها انجام دهید:

فضای اتاق خواب آرام
صحبت های حمایتی زیادی در طول روز
دوستان قبل از خواب مانند حیوانات عروسکی، پتوهای مخصوص
انتقال تدریجی از خوابیدن والدین با آنها به تنها خوابیدن

ثبات ، راه حل کلیدی برای رفع اضطراب جدایی در کودک، قبل از خواب است. با هر زمان خواب موفقیت آمیزی، تجربیات مثبت ایجاد می شود، تا اینکه یک روز متوجه می شوید که فرزندتان آماده است تا با آرامش و بدون اضطراب به رختخواب برود.

        پیشنهاد می کنیم مقاله “افسردگی در نوجوانان از علائم تا درمان” را نیز مطالعه بفرمایید.      

 تجربیات منفی تاثیر زیادی دارند

طبق تحقیقات، اختلال اضطراب جدایی با «اضطراب رشدی نامناسب و بیش از حد در مورد جدایی از خانه یا از کسانی که فرد به آنها وابسته است» مشخص می شود.

علائم اضطراب جدایی ناگهانی، علائم شدید ناگهانی، یا افزایش شدت در طول زمان همگی می توانند سرنخ هایی باشند. کودکان مبتلا به اضطراب جدایی ممکن است به دلیل تجربیات منفی دچار این مشکل شده باشند.

اگر جدا شدن از شما برای فرزندتان سخت است، تمایلی به ترک خانه ندارند، یا زمانی که زمان رفتن به جایی است احساس بیماری می کنند، یک تجربه منفی می تواند مشکل باشد.

مهم است که وقتی با بچه‌هایمان جمع می‌شویم،صحبت های آنها را گوش دهید . آماده کردن آنها مهم است و پیگیری نیز به همان اندازه مهم است. با فرزندان خود در مورد تجربیات آنها هنگام تنها شدن صحبت کنید، به آنها بگویید که اگر در هر زمان احساس امنیت نمی کنند، اگر اتفاق ناراحت کننده ای رخ داده است، یا اگر توسط چیزی یا کسی گیج شده اند، فقط کافی است با شما تماس بگیرند.

مانند بسیاری از جنبه های دیگر فرزندپروری، ما باید خطوط ارتباطی را باز نگه داریم. این همچنین می‌تواند به معنای دسترسی به یک درمانگر یا حرفه‌ای دیگر باشد که بچه‌های ما نیز بتوانند به او اعتماد کنند.

هنگامی که جزئیات تجربیات منفی آشکار می شود، برای ما مهم است که آن را در نظر بگیریم، رفتار مناسب را در پاسخ الگوبرداری کنیم و با هم راه حلی پیدا کنیم.

در صورت لزوم، یکی از راه‌های تضمین امنیت فرزندانمان این است که آن‌ها را به‌کلی از وضعیت خارج کنیم.

تقویت رفتارهای منفی پیرامون اضطراب جدایی در کودک مان است یکی از دام هایی است که ما به عنوان والدین می توانیم در آن گرفتار شویم. تسلیم شدن به کج خلقی یا ادعای بیماری بدون تحقیق می تواند باعث شود فرزندانمان احساس امنیت کمتری کنند و وقتی دلسوزی ما را جلب کرد از ما جدا نشود.

ما می توانیم این کار را انجام دهیم:

صحبت درباره اتفاق منفی
راه حل ها را باهم بررسی کنید
توانمندسازی فرزندانمان با ابزارهایی برای موفقیت

 کودک شما ضربه روحی را تجربه کرده است

 ما نمی توانیم تمام جنبه های زندگی فرزندمان را کنترل کنیم. هر اتفاقی که برای آن ها می افتد نتیجه بد سرپرستی ما نیست. گاهی اوقات، شرایط خارج از کنترل ما می تواند باعث شود که فرزندانمان آسیب ببینند.

اگرچه تروما نیز یک تجربه منفی است، اما با سوء تفاهم یا چیزی که کودک شما دوست ندارد بسیار متفاوت است. تروما بسیار جدی تر است و نیاز به حمایت بیشتری دارد.

اضطراب جدایی در کودک است وقتی به یک فرد یا مکان می چسبند چیزهای زیادی به ما می گویند. به این دلیل است که آن شخص یا مکان برای آنها امنیت را نشان می دهد.

 گام بعدی این است که متخصصان را درگیر کنید تا به کودک شما کمک کنند تا از طریق تروما، بهبود یابد و به جلو برود.

با پزشک اطفال، درمانگر یا سایر اعضای خانواده کودک خود که به آنها اعتماد دارند صحبت کنید. یک تیم برای حمایت از فرزند و خانواده خود بسازید.