علت پریود های سنگین چیست؟

عادت ماهیانه سنگین ، دوره های پریود هستند که با از دست دادن خون بیش از حد سنگین یا طولانی مشخص می شوند. به این حالت منوراژی نیز می گویند.دوره های پریود در زنان متفاوت است. اکثر زنان تقریباً هر ۲۸ روز یک بار پریود طبیعی دارند و هر دوره معمولاً بین ۴ تا ۷ روز طول می کشد. مقدار خون از دست رفته در طول دوره قاعدگی بین ۲۰ تا ۸۰ میلی لیتر (میلی لیتر) است.

از دست دادن خون بیش از ۸۰ میلی لیتر ممکن است یک دوره سنگین در نظر گرفته شود. نشانه احتمالی پریود های سنگین، خیس شدن نوار بهداشتی هر ساعت به مدت سه ساعت متوالی است. تقریباً یک سوم زنان در دوران نوجوانی یا بزرگسالی فاعدگی سنگین را تجربه می کنند.

علت پریود های سنگین چیست؟

پریود های سنگین ممکن است به دلایل مختلفی از جمله لخته شدن غیرطبیعی خون، اختلال در رحم، عدم تخمک گذاری یا عدم تعادل هورمونی رخ دهد. به عنوان مثال، هیپرپلازی آندومتر زمانی اتفاق می‌افتد که رشد بیش از حد سلول‌های پوشش دهنده رحم وجود داشته باشد. این وضعیت ممکن است ناشی از اختلال در دو هورمون (استروژن و پروژسترون) باشد که دوره های قاعدگی را کنترل می کنند.

پریودهای سنگین می تواند در سنین و مراحل مختلف زندگی اتفاق بیفتد. به عنوان مثال، زنان جوان در چند سال اول دوره قاعدگی خود ممکن است دوره های سنگین را تجربه کنند. زنان در سنین باروری ممکن است به دلیل اختلالات زنانه مانند فیبروم یا پولیپ، یا به دلیل عوارض دستگاه های ضد بارداری آزاد کننده هورمون، پریودهای سنگین داشته باشند. زنانی که به یائسگی نزدیک می شوند ممکن است دوره های نامنظم از جمله خونریزی شدید در دوران قاعدگی (منوراژی) داشته باشند. پریودهای سنگین ممکن است مربوط به استفاده از داروهای رقیق کننده خون، عدم تعادل تیروئید، عفونت رحم یا سرطان رحم باشد.

علائم رایج عادت ماهیانه سنگین

پریودهای سنگین ممکن است با علائم دیگری از جمله:

درد یا گرفتگی شکم
خونریزی یا لکه بینی بین پریودها
دوره های قاعدگی از دست رفته
درد هنگام مقاربت جنسی

پریود های سنگین ممکن است با علائم مربوط به سایر سیستم های بدن همراه باشد از جمله:

ادرار خونی یا صورتی رنگ
خستگی
احساس بیماری عمومی
تحریک پذیری و تغییرات خلقی
بی حالی یا بد حالی

در برخی موارد، قاعدگی های سنگین ممکن است نشانه یک وضعیت تهدید کننده زندگی باشد که باید فوراً در یک موقعیت اورژانسی ارزیابی شود. اگر شما یا فردی که با او هستید، باردار هستید و خونریزی واژینال را تجربه می کنید، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید (با ۱۱۵ تماس بگیرید).

پریودهای سنگین ممکن است ناشی از اختلالات زنانه باشد از جمله:

آدنومیوز (وجود بافت پوششی رحم در دیواره عضلانی رحم)

عدم تخمک گذاری

کیست

حاملگی خارج از رحم

هیپرپلازی آندومتر

آندومتریوز (وجود بافت پوششی رحم در خارج از رحم)

فیبروم رحم یا تومورهای غیر سرطانی رحم

پولیپ ها یا توده های رحم در آندومتر

پریودهای سنگین همچنین می تواند به دلیل عدم تعادل هورمونی و سایر شرایط از جمله:

اختلالات خونریزی مانند بیماری فون ویلبراند

تغییرات در سطح استروژن یا پروژسترون

عوارض ناشی از داروهای ضد بارداری آزاد کننده هورمون (قرص های ضد بارداری، چسب یا تزریق، دستگاه های داخل رحمی)

پرکاری تیروئید

داروهایی مانند داروهای رقیق کننده خون (ضد انعقاد).

پیشنهاد می کنیم مقاله “چه دمنوش هایی به تسکین علائم یائسگی کمک می کنند؟” را نیز مطالعه بفرمایید.

در برخی موارد، قاعدگی‌های سنگین ممکن است نشانه‌ای از یک وضعیت جدی یا تهدیدکننده زندگی باشد که باید فوراً در شرایط اضطراری ارزیابی شود. این شرایط عبارتند از:

سرطان ها

حاملگی خارج از رحم (بارداری تهدید کننده زندگی که در خارج از رحم رشد می کند)

بیماری التهابی لگن (عفونت اندام های تناسلی داخلی)

سوالاتی برای تشخیص علت پریود های سنگین

برای تشخیص وضعیت شما، پزشک یا متخصص مراقبت های بهداشتی دارای مجوز از شما چندین سوال در رابطه با پریودهای سنگین شما می پرسد، از جمله:

آیا شما باردار هستید؟

اولین بار چه زمانی متوجه پریودهای سنگین خود شدید؟

آیا همیشه پریودهای سنگین را تجربه کرده اید؟

هر چند وقت یک بار باید پد یا تامپون خود را عوض کنید؟

آیا علائم دیگری مانند خستگی شدید یا ترشحات واژن دارید؟

آیا در حال حاضر از داروهای ضد بارداری خوراکی استفاده می کنید یا از هر وسیله ضد بارداری آزاد کننده هورمون استفاده می کنید؟

چه داروهای دیگری مصرف می کنید؟

عوارض بالقوه پریود های سنگین چیست؟

برخی از تغییرات در دوره های قاعدگی ممکن است طبیعی باشد. علل و عوارض پریود های سنگین بسته به سن زن و مرحله زندگی او می تواند متفاوت باشد. از آنجایی که پریودهای سنگین می تواند به دلیل بیماری های جدی باشد، عدم مراجعه به درمان می تواند منجر به عوارض جدی و آسیب دائمی شود. هنگامی که علت اصلی تشخیص داده شد، برای شما مهم است که برنامه درمانی را که شما و متخصص مراقبت های بهداشتی به طور خاص برای شما طراحی کرده است را دنبال کنید تا خطر عوارض احتمالی از جمله:

کم خونی (تعداد کم گلبول های قرمز خون)

ناتوانی در مشارکت عادی در فعالیت ها

ناراحتی یا درد شدید

سرطان

گسترش عفونت