بنابراین عوامل بیماری‌زا در مواجهه با این لوزه ها قرار میگیرند. خود لوزه ها می‌توانند بزرگ شوند. این بزرگی لوزه ها به قدری شایع است که صرف بزرگی آنها را یک بیماری نمیدانیم . بخصوص در کودکان ۳ تا ۶ سال به وفور لوزه سوم بزرگ می‌شود .

بزرگی لوزه سوم را تنها زمانی بیماری و غیر طبیعی تلقی کرده و اقدام به درمان که این بزرگی موجب علائمی شود و اثرات نامطلوبی بر سلامت بگذارد به طوری که بتواند راه تنفسی را هم مسدود کند .

این موضوع در افراد مختلف ممکن است با درجات و شدت‌های مختلف رخ دهد 

رشد غیرطبیعی لوزه سوم سوراخ های پشت بینی را تنگ کرده و موجب تنفس دهانی خواهد شد .

این مهمترین علامت بزرگی غیرطبیعی لوزه سوم است .وقتی تنفس مشکل پیدا کرد ممکن است صدادار شود و خرخر در خواب نیز اضافه شود. گاهی این خرخر والدین را بیشتر نگران میکند در صورتی که حتی اگر خرخر هم وجود نداشته باشد، همین تنفس از راه دهان صورت میگیرد، یک امر غیرطبیعی است. علاوه بر این مشکل چون لوزه سوم سوراخ های پشت بینی را میبندد ، ترشح از بین هم ممکن است بوجود آید.

یکی از علائم مهم دیگر در این کودکان این است که صدایشان اغلب تودماغی میشود. تغییرات دیگری هم در این افراد ایجاد میشود به طوری که در درازمدت قیافه این کودکان طوری تغییر میکند که در اصطلاح پزشکی به آنها قیافه لوزه سومی یا آدنوئید فِیس میگویند.

چهره کودکان همیشه باز است . بلهای بالایشان به طرف بالا برگشته و موجب نمایان شدن دندانهای جلویشان میشود. گاهی کبودی زیرچشم نیز دیده میشود.

منظور از برطرف شدن لوزه سوم  چیست؟

معمولاً لوزه‌های سوم با افزایش سن کوچک‌تر می‌شوند. به علت این که لوزه سوم از یک نسج لنفاوی تشکیل شده است، از حدود ۴ سالگی به بعد نسج لوزه تحلیل می رود. یکی از دلایلی که باعث می‌شود شکایت مریض کم شود این است که راه‌هایی هوایی و مسیر حلق و حنجره با افزایش سن بزرگ‌تر شده و در نتیجه لوزه سوم نسبت به این راه ها کوچک می‌شود.

از طرفی خود لوزه‌ها هم به مرور زمان کوچک‌تر می‌شوند. بنابراین هم بزرگ شدن راه‌هوایی حلق و حنجره و هم کوچک شدن و باقی ماندن لوزه سوم در همان حالت اولیه هر دو موثر می‌باشند. گاهی ممکن است این گونه نباشد و به مرور زمان بهبودی حاصل نشود و حتی در افراد بزرگ‌تر و بچه‌های ۱۲ و ۱۴ساله هم، لوزه سوم ایجاد مشکلات و عوارضی کند. در نتیجه بهتر است حتما با اولین مشکل نسبت به درمان اقدام شود و والدین نبایستی در تمام موارد صبر کنند تا با افزایش سن مشکل بر طرف شد.

عدم درمان به موقع می‌تواند عوارضی را به دنبال داشته باشد که برای سلامتی بچه مشکل‌ساز خواهد بود؛ به عنوان مثال اگر ضایعه ایجاد شده مربوط به گوش باشد باعث می‌گردد پرده گوش به داخل کشیده شده، عارضه‌ای به نام اوتیت سروز ایجاد شود. اگر چه با افزایش سن مشکل لوزه سوم حل می‌شود، ولی این عارضه (اوتیت سروز) برای بچه تا مدت‌ها ایجاد ناراحتی می‌کند یا در موارد دیگر در صورت عدم درمان لوزه سوم، ممکن است بچه دچار سینوزیت شود و در صورت ایجاد سینوزیت‌های مکرر صبر کردن صلاح نیست.

بنابراین در صورت بروز عوارضی مانند سینوزیت، اوتیت سروز(عفونت گوش) و حتی عفونت غیرمیکروبی گوش و انسداد راه هوایی باید درمان سریعاً انجام شود. از موارد دیگر که حتما لازم است کودک تحت عمل جراحی قرار گیرد شک به بدخیمی می‌باشد. البته معمولاً لوزه سوم خوش خیم می‌باشد، ولی در مواردی هم ممکن است ضایعه بدخیمی داشته باشد. در حالت بدخیمی و اوتیت‌های مکرر و سینوزیت مزمن و انسداد راه تنفسی باید حتماً عمل جراحی انجام شود و صبر کردن به هیچ وجه جایز نیست.

درمان لوزه سوم

التهاب لوزه سوم با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شود. آستروئید بینی (مایع که به داخل بینی اسپری می‌شود) هم ممکن است برای کمک به کاهش تورملوزه سوم تجویز شود. بااین‌حال اگر فرزند شما عفونت‌های مکرر ، ازجمله عفونت‌های گوش و سینوس، داشته باشد یا آنتی‌بیوتیک‌ها کمک نمی‌کند و یا اگر فرزند شما دچار مشکلات تنفسی است، جراحی برای برداشتن لوزه سوم ممکن است لازم شود. این روش آدنوئیدکتومی نامیده می‌شود.