تاندونیت چیست؟ علائم و علت آن چیست؟

تاندونیت چیست؟

تاندونیت یک آسیب به بافت نرم است که در اثر التهاب و تورم تاندون ایجاد می‌شود. تاندون‌ها بافت‌های فیبری و متراکمی هستند که ماهیچه‌ها را به استخوان‌ها متصل می‌کنند. تاندونیت در اثر آسیب ناگهانی یا حرکات تکراری در زندگی روزمره، چه در خانه، چه در هنگام کار، یا در حین ورزش ایجاد می‌شود. در برخی افراد، موارد تاندونیت ناشی از بیماری‌های روماتیسمی التهابی، عدم تعادل متابولیک و استفاده از برخی داروها مانند آنتی‌بیوتیک‌های فلوروکینولون و استاتین‌ها است.

تاندونیت اغلب قسمت‌های بدن مانند شانه‌ها، آرنج، مچ دست، زانو و مچ پا را درگیر می‌کند و می‌تواند باعث حساسیت و درد در نواحی مجاور مفاصل شود. تاندونیت یک آسیب قابل کنترل است که در صورت درمان مناسب می تواند به سرعت برطرف شود. با این حال، در برخی موارد، تاندونیت می تواند به یک مشکل طولانی مدت تبدیل شود که می تواند منجر به آسیب مجدد، درد مزمن و پارگی احتمالی تاندون شود.

تاندونیت می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد، به جز افرادی که به طور منظم ورزش می کنند و ورزشکاران که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستند. بزرگسالان بالای ۴۰ سال نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستند.

علائم تاندونیت چیست؟

علائم اصلی تاندونیت درد و تورم در تاندون ها و اطراف آن است. شدت علائم از موردی به مورد دیگر بستگی دارد.

علائم شایع تاندونیت عبارتند از:

درد و حساسیت در تاندون و نواحی نزدیک مفصل
تورم
ضخیم شدن تاندون
ضعف عضلانی
درد اطراف تاندون در شب
دردی که هنگام حرکت یا انجام یک فعالیت بدتر می شود یا دردی که چند ساعت پس از پایان یک فعالیت یا ورزش باقی می ماند.
سفتی در مفاصل و یا عضلات در هنگام صبح
درد خاموش مداوم حتی در هنگام استراحت
دردی که به شما اجازه حرکت دادن مفصل را نمی دهد

اگر علائم درد شما به تدریج به مدت سه تا شش هفته افزایش یافت، یا متوجه افزایش تورم یا قرمزی در اطراف مفاصل خود شدید، باید برای ارزیابی به پزشک مراجعه کنید.

آسیب به مچ دست با تایپ کردن زیاد

علت تاندونیت می شود؟

تاندونیت زمانی رخ می دهد که تاندون ها ملتهب شوند. این می تواند نتیجه حرکات تکراری، صدمات و سایر شرایط پزشکی باشد.

حرکات تکراری

حرکات تکراری می‌تواند باعث ایجاد نوعی اضافه بار مکانیکی شود که منجر به ساییدگی و التهاب تاندون می‌شود. زمانی که تاندون ملتهب شود، می‌تواند روی استخوان‌ها ساییده شود و باعث درد شود و بر تحرک مفصل تأثیر بگذارد.

تاندونیت می‌تواند تاندون‌ها را در سراسر بدن درگیر کند، اما اغلب در پاها، زانوها، آرنج‌ها و شانه‌ها رخ می‌دهد. اشکال تاندونیت معمولاً بر اساس ورزش یا فعالیتی که منجر به آسیب می شود نامگذاری می شود.

تاندونیت همچنین اغلب به دلیل فعالیت های روزمره که نیاز به حرکات تکراری دارند ایجاد می شود. برخی از علل رایج حرکت مکرر تاندونیت عبارتند از:

تایپ کردن مداوم
بستن ابزار خیلی سخت
وضعیت نامناسب یا راه رفتن غیرطبیعی
تمیز کردن پنجره ها و کف خانه به طور مداوم
نقاشی سقف یا دیوار
افرادی که شغل آنها به حرکات تکراری نیاز دارد – مانند نوازندگان، باغبانان یا نجارها – در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به تاندونیت هستند.

شرایط پزشکی

شرایط پزشکی خاصی وجود دارد که می تواند علت اصلی موارد تاندونیت باشد یا می تواند به علائم تاندونیت کمک کند. این شرایط پزشکی معمولاً شامل عدم تعادل متابولیک یا درد مزمن است. چند نمونه عبارتند از:

روماتیسم مفصلی
آرتروز
نقرس
دیابت
داروهای پرکاری تیروئید

آنتی بیوتیک های فلوروکینولون آنتی بیوتیک هایی هستند که برای درمان عفونت های دستگاه ادراری، پنومونی، گاستروانتریت و سایر عفونت های باکتریایی استفاده می شوند.

در سال ۲۰۰۸، FDA پس از دریافت گزارش های متعدد از افزایش موارد تاندونیت و پارگی تاندون گزارش شده توسط افرادی که از این آنتی بیوتیک ها استفاده می کردند، برچسب هشدار دهنده ای را برای آنتی بیوتیک های فلوروکینولون اعمال کرد. علاوه بر این، برخی از مطالعات مواردی از تاندونیت را گزارش کرده‌اند که مربوط به استفاده از استاتین‌ها، گلوکوکورتیکوئیدها و مهارکننده‌های آروماتاز است.

عوامل خطر تاندونیت چیست؟

خطر ابتلا به تاندونیت با گذشت زمان افزایش می یابد. بزرگسالان بالای ۴۰ سال بیشتر از افراد جوان در معرض خطر ابتلا به تاندونیت هستند. با این حال، برخی از عوامل خطر تحت کنترل شما هستند. موارد زیر برخی از عوامل مرتبط با حرکت و ورزش است که ممکن است خطر ابتلا به تاندونیت را افزایش دهد:

افزایش ناگهانی تمرین و ورزش
الگوهای حرکتی ضعیف (مانند راه رفتن غیرعادی در دویدن، تکنیک های ضعیف وزنه برداری)
تجهیزات ضعیف (مثلاً دویدن با کفش های فرسوده)

درمان تاندونیت چیست؟

استراحت: استراحت دادن به ناحیه ای که در آن احساس درد می کنید از تشدید تاندونیت جلوگیری می کند و معمولاً یکی از اولین گام ها برای بهبودی است. اگر التهاب تاندون شما در نتیجه یک رژیم ورزشی یا حرکات مکرر در محل کار باشد، پزشک شما توقف این فعالیت ها را برای یک دوره زمانی معین توصیه می کند.

یخ: یخ یک استراتژی رایج مدیریت درد است. یخ برای کنترل تورم و درد استفاده می شود و می توان آن را با استفاده از کمپرس یخ، حمام سرد یا اسپری خنک کننده استفاده کرد. پزشک ممکن است استفاده از یخ روی تاندون آسیب دیده را به مدت ۱۰-۱۵ دقیقه چند بار در روز توصیه کند.

داروها: پزشک ممکن است داروهای ضد التهابی مانند آسپرین و ایبوپروفن را برای کمک به کنترل درد تجویز کند. این داروهای ضد التهابی را می توان بدون نسخه (OTC) خریداری کرد و به صورت میز خوراکی و کرم های موضعی عرضه می شود. کورتیکواستروئیدها نیز گاهی استفاده می شوند و به عنوان تزریق در تاندون ملتهب تجویز می شوند.

تکیه گاه های ساختاری یا ارگونومی: پزشک می تواند دستگاه های پشتیبانی را برای کمک به جلوگیری از تشدید آسیب تاندونیت با برداشتن فشار از روی تاندون تجویز کند. وسایلی مانند اسپلیت، بریس، عصا و ارتز برای کمک به حمایت از اندام آسیب دیده در حین طی مراحل بهبودی طراحی شده اند.

فیزیوتراپی: اگر علائم تاندونیت شما برای چند هفته ادامه یابد، ممکن است به فیزیوتراپیست ارجاع دهید. آنها ممکن است به شما کمک کنند تا تمرینات دامنه حرکتی را انجام دهید که برای تقویت تدریجی تاندون آسیب دیده و عضلات اطراف آن، کمک به بهبود تحرک و جلوگیری از آسیب مجدد طراحی شده اند. تاندون اگر بعد از ۶ تا ۱۲ ماه از یک رژیم فیزیوتراپی بهبود قابل توجهی در علائم تاندونیت شما وجود نداشته باشد، ممکن است پزشک شما آن را توصیه کند.

چگونه از تاندونیت پیشگیری کنیم؟

اقدامات پیشگیرانه زیادی وجود دارد که افراد می توانند برای جلوگیری از تاندونیت انجام دهند. این اقدامات می تواند به کاهش احتمال ابتلا به تاندونیت در نتیجه ورزش، حرکات مکرر در محل کار یا فعالیت های روزمره کمک کند:

قبل از ورزش بدن خود را گرم و کشش دهید
اگر ورزش یا فعالیت جدیدی را شروع می کنید، به آرامی شدت تمرین خود را در طول زمان افزایش دهید
به جای پراکنده، به طور منظم ورزش کنید
وضعیت بدنی مناسب را یاد بگیرید و حفظ کنید
مطمئن شوید که تجهیزات ورزشی به درستی برای شما مناسب است
هرگونه فعالیت یا حرکتی که باعث درد مفاصل شما می شود را متوقف کنید
اجسام را خیلی سخت یا برای مدت طولانی بلند نکنید
کفش های راحت بپوشید و از نظر ساییدگی آن ها را بررسی کنید
از حمل وسایل سنگین خودداری کنید

این مقاله ترجمه و تالیف health میباشد و صرفا جنبه آموزشی دارد نه درمانی.