بیماری سارکوپنیا چه بیماری است؟

سارکوپنی کاهش تدریجی توده عضلانی و قدرت است. این سندرم معمولاً با افراد مسن مرتبط است زیرا معمولاً به دلیل روند طبیعی پیری ایجاد می شود. تخمین زده می شود که شیوع سارکوپنی بین ۵ تا ۱۳ درصد برای افراد ۶۰ سال یا بیشتر و ۱۱ تا ۵۰ درصد برای افراد ۸۰ سال یا بیشتر متغیر باشد. سارکوپنیا می تواند بر فعالیت روزانه و کیفیت زندگی شما تأثیر منفی بگذارد. دشواری در راه رفتن، بالا رفتن از پله ها و حمل وسایل سنگین از چالش های رایج سارکوپنی است. همچنین ممکن است خطر سقوط و شکستگی را افزایش دهید.

در حالی که هیچ دارویی برای درمان سارکوپنی تایید نشده است، چندین تغییر در شیوه زندگی می تواند این بیماری را مدیریت کرده و به شما کمک کند توده و قدرت عضلانی را بازیابی کنید.

علائم بیماری سارکوپنیا

علائم اصلی سارکوپنی عملکرد کم عضلانی، قدرت عضلانی کم و توده عضلانی کم است. از دست دادن توده عضلانی با تجمع چربی در عضلات همراه است که به کاهش قدرت عضلانی کمک می کند.

سایر علائم سارکوپنی عبارتند از:

اختلال در عملکرد حرکتی
مشکل در راه رفتن
سرعت کم راه رفتن
مشکل در حمل و بلند کردن وسایل سنگین
مشکل در بالا رفتن از پله ها
افزایش سقوط
ضعف جسمانی

علت بیماری سارکوپنیا چیست؟

سارکوپنیا اغلب به دلیل فرآیند طبیعی پیری رخ می دهد. کاهش توده عضلانی و قدرت پیشرونده بین سنین ۳۰ تا ۵۰ سالگی شروع می شود و پس از ۶۰ سالگی به اوج خود می رسد.۴ حدود ۱۰ درصد از افراد بالای ۶۰ سال در سراسر جهان به سارکوپنی مبتلا هستند.

مکانیسم های مختلفی می تواند باعث شروع سارکوپنی با افزایش سن شود، مانند:

مقاومت به انسولین: افزایش سن اغلب باعث تغییر در ترکیب بدن می شود که منجر به افزایش تجمع چربی بدن و کاهش توده عضلانی می شود. چنین تغییراتی می تواند منجر به مقاومت به انسولین و سایر اختلالات متابولیک شود.

کاهش سطح هورمون: افزایش سن می تواند منجر به کاهش سطح هورمون های آنابولیک مانند فاکتور رشد شبه انسولین-۱، هورمون رشد انسانی و تستوسترون شود. این هورمون‌ها نقش مهمی در رشد و نگهداری بافت‌های عضلانی دارند و بنابراین کاهش هورمون‌ها می‌تواند باعث سارکوپنی شود.

نشانگرهای التهابی: افزایش نشانگرهای التهابی مانند اینترلوکین (IL)-6، فاکتور نکروز تومور آلفا، پروتئین واکنش‌گر C و IL-1 که با افزایش سن رخ می‌دهد، به دلیل تأثیر آنها بر عضلات اسکلتی می‌تواند منجر به سارکوپنی شود.

تخریب عصبی: افزایش سن باعث کاهش رشته های عصبی محیطی، نورون های حرکتی در نخاع و تعداد اتصالات عصبی عضلانی می شود. چنین تغییراتی در سیستم عصبی می تواند باعث سارکوپنی شود.

عوامل زمینه ساز بیماری سارکوپنیا

عدم فعالیت بدنی و مصرف نکردن پروتئین کافی دو عامل اصلی کمک کننده در این است که چرا یک فرد مسن ممکن است به سارکوپنی مبتلا شود. چاقی ممکن است یکی دیگر از عوامل موثر باشد.

ممکن است افراد جوانتر نیز به سارکوپنی مبتلا شوند. افراد جوان‌تر مبتلا به بیماری‌های التهابی، سوء تغذیه، و کاهش وزن شدید و تحلیل عضلانی ممکن است بیشتر به سارکوپنی مبتلا شوند. سایر شرایط مرتبط با ایجاد سارکوپنی عبارتند از:

بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)
بیماری مزمن کلیوی
نارسایی قلبی
ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)
دیابت شیرین
سرطان

نحوه تشخیص بیماری سارکوپنیا

هیچ آزمایشی وجود ندارد که بتواند سارکوپنی را تشخیص دهد. تشخیص شامل ابزارهای غربالگری است که به شناسایی علائم احتمالی سارکوپنی کمک می کند و قدرت، کیفیت و عملکرد فیزیکی عضلانی را ارزیابی می کند.

 غربالگری

پرسشنامه قدرت،نحوه راه رفتن، بلند شدن از روی صندلی، بالا رفتن از پله ها  یک ابزار غربالگری است که می تواند به پزشک کمک کند تا افراد مبتلا به سارکوپنی را به سرعت شناسایی کنند. به دلیل ضعف عضلانی از شما پنج سوال در مورد هر چالش یا رویدادی (مانند زمین خوردن) پرسیده می شود.

تست های قدرت عضلانی

چند آزمایش وجود دارد که می تواند به ارزیابی قدرت عضلانی کمک کند. یکی از آنها تست گرفتن دست است. این می تواند به تعیین قدرت کلی در سایر عضلات کمک کند و می تواند به نشان دادن هرگونه کاهش قدرت کمک کند. مورد دیگر تست پایه صندلی است. این به تعیین قدرت عضلات پا، به ویژه عضلات چهارسر ران کمک می کند. این تست تعداد دفعاتی را که می توانید بدون استفاده از بازوهای خود در عرض ۳۰ ثانیه از روی صندلی بایستید و بنشینید اندازه گیری می کند.

تست های کیفیت عضلانی

تست هایی که می توانند به تعیین کیفیت – و گاهی اوقات کمیت – عضلات کمک کنند عبارتند از:

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): MRI از میدان های مغناطیسی و امواج رادیویی برای ارائه تصاویر دقیق از بافت ها و اندام های داخل بدن استفاده می کند. این به ارائه اطلاعات دقیق در مورد توده عضلانی کل بدن کمک می کند.

توموگرافی کامپیوتری (CT): CT از یک سری تصویربرداری اشعه ایکس برای ارائه تصاویری از استخوان ها و بافت های نرم استفاده می کند. به تخمین توده عضلانی بدون چربی کمک می کند.

جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه (DXA): DXA از فناوری اشعه ایکس برای اندازه گیری تراکم مواد معدنی استخوان استفاده می کند. همچنین می تواند توده عضلانی و توده استخوانی را تخمین بزند.

تجزیه و تحلیل بیوامپدانس (BIA): BIA از یک جریان الکتریکی ضعیف برای ارائه اطلاعات در مورد ترکیب بدن، به ویژه توده عضلانی و چربی بدن استفاده می کند.

تست های عملکرد فیزیکی

تست های عملکرد فیزیکی به شناسایی شدت سارکوپنی کمک می کند. این تست ها عبارتند از:

تست سرعت راه رفتن: تست سرعت راه رفتن زمان ۴ متر راه رفتن را با سرعت معمول اندازه گیری می کند. اگر سرعت راه رفتن کمتر از ۰٫۸ متر در ثانیه باشد، ممکن است نشان دهنده سارکوپنی شدید باشد.

تست زمانبندی شده (TUG): تست TUG مدت زمانی را که طول می کشد تا از روی صندلی بلند شوید، ۳ متر از آن فاصله بگیرید و به صندلی بازگردید اندازه گیری می کند. زمان بیش از ۲۰ ثانیه نشان دهنده عملکرد بدنی ضعیف است.

تست عملکرد فیزیکی کوتاه (SPPB): تست SPPB شامل تست تعادل ایستاده، پایه صندلی و تست سرعت راه رفتن است. حداقل نمره آزمون صفر و حداکثر ۱۲ است. نمره کمتر از هشت نشان دهنده سارکوپنی شدید است.

تست پیاده روی ۴۰۰ متر: تست پیاده روی ۴۰۰ متر شامل دورهای سریع ۲۰ متری با دو دقیقه استراحت در میان است. نیاز به بیش از شش دقیقه برای تکمیل ۴۰۰ متر نشان دهنده سارکوپنی شدید است.

        پیشنهاد می کنیم مقاله “آیا از نظر پزشکی ، قلب شکسته واقعا وجود دارد؟” را نیز مطالعه بفرمایید.      

درمان بیماری سارکوپنیا

هیچ داروی تایید شده ای برای درمان سارکوپنی وجود ندارد. در عوض، رویکرد درمانی سارکوپنی شامل تغییر سبک زندگی است.

فعالیت بدنی

ورزش منظم می تواند برای افزایش قدرت و حجم عضلات برای افراد مسن مفید باشد. انجام تمرینات قدرتی، از جمله وزنه برداری و تمرینات مقاومتی، دو یا سه بار در هفته می تواند قدرت و عملکرد عضلانی را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. قبل از شروع هر برنامه ورزشی، باید با پزشک خود مشورت کنید تا فراوانی و شدت ورزش را که برای شما مناسب تر است، تعیین کنید.

الگوهای غذایی

پزشک مصرف ۲۰ تا ۳۵ گرم پروتئین در هر وعده غذایی را برای تقویت سنتز پروتئین عضلانی و معکوس کردن کاهش توده عضلانی و قدرت ناشی از افزایش سن توصیه می کنند.

همچنین ممکن است توصیه شود که یک یا چند مکمل برای مدیریت سارکوپنی مصرف کنید. این به این دلیل است که وضعیت تغذیه نامناسب نیز می تواند باعث از دست دادن عضلات شود. مکمل هایی که ممکن است کمک کند