چرا فکر میکنم بد قیافه ام ؟

آیا زمان زیادی را صرف تمرکز بر نقص های جسمانی خود می کنید؟ آیا این افکار بر سلامت کلی شما تأثیر گذاشته است؟ ممکن است دچار اختلال بدشکلی بدن باشید . همه ما روزهایی را داریم که در مورد جنبه خاصی از ظاهر خود احساس ناامنی می کنیم یا فکر می کنیم بهترین ظاهر را نداریم و معمولا این افکار در سن بلوغ سراغ ما می آید. اما اگر متوجه شدید زمان زیادی را صرف وسواس ، پنهان کردن یا تلاش برای اصلاح عیوب خود می کنید ، ممکن است دچار اختلال روانی به اسم اختلال بدشکلی بدن (BDD) باشید. این بیماری هم در مردان و هم در زنان است ، اگرچه بیشتر موارد در نوجوانی شروع می شود.

اگر شما اختلال بدشکلی بدن دارید ، ممکن است احساس کنید بین درک شما از بدن خود و آنچه خانواده و دوستان به شما می گویند ، شکاف غیرقابل تصوری وجود دارد. حتی اگر شما جنبه های خاصی از ظاهر خود را غیرطبیعی یا زشت می بینید ، واقعیت این است که دیگران درباره شما اینگونه فکر نمیکنند. در حالی که به طور عینی می دانید که عزیزانتان درست می گویند ، نمی توانید از استرس و اضطرابی که تصویر بدن شما برای شما ایجاد می کند فرار کنید. اگر این به نظر شما می رسد ، بدانید که شما دیوانه ، وسواسی یا بیهوده نیستید. این یک اختلال روانی واقعی است که می تواند با درمان بهبود یابد. اولین قدم شناخت علائم است.

اختلال بد شکلی بدن

ویژگیهای مشترک افراد دارای اختلال بد شکلی بدن

رایج ترین مواردی که افراد روی آن تمرکز می کنند عبارتند از:

ویژگی های صورت ، مانند بینی
پوست (خال ، کک و مک ، زخم ، آکنه)
اندازه ماهیچه های بدن(مخصوصا در پسران)
اندازه و شکل دستگاه تناسلی یا سینه ها
مو (شامل موهای صورت و بدن)

اختلال بدشکلی بدن در مقابل مشکلات رایج ظاهری

طبیعی است که هر از گاهی روی یک جوش بزرگ یا اندازه بینی خود تمرکز کنید. اما اگر مشغله ظاهری شما باعث ناراحتی قابل توجهی می شود یا زندگی روزمره شما را مختل می کند ، اینها نشانه هایی است که شما با یک مشکل بزرگتر روبرو هستید. وقتی به آینه نگاه می کنید ، آیا ویژگی خاصی وجود دارد که می خواهید آن را تغییر دهید؟ آیا احساس می کنید نیاز به اطمینان خاطر دائمی از خانواده یا دوستان خود دارید ، هرچند وقتی آنها به شما می گویند که ظاهرتان خوب است آنها را باور نمی کنید؟ اگر انگیزه بهبود ظاهرتان بر افکار و اعمال شما غالب است ، ممکن است BDD داشته باشید.

علائم و نشانه های اختلال بدشکلی بدن

اگر از اختلال بدشکلی بدن رنج می برید ، ممکن است:

به طور مکرر بازتاب خود را در آینه بررسی میکنید یا از آینه ها به طور کامل فاصله بگیرید. آیا بازتاب خود را اجباری بررسی می کنید ، حتی زمانی که تنها هستید؟ در سوی دیگر طیف ، آیا از آینه اجتناب می کنید زیرا دیدن بازتاب شما باعث ناراحتی شما می شود؟

خود را منزوی کرده اید تا دیگران نتوانند شما را ببینند. این شامل اجتناب از کار ، مدرسه ، رویدادهای اجتماعی یا مکان های عمومی به دلیل استرس به دلیل دیدن دیگران با شما می شود. یا از خانه خارج شوید فقط در شب یا در مواقعی که احتمال ملاقات با دیگران کمتر است.

انرژی زیادی را برای استتار یا پوشاندن عیب ظاهری تان صرف میکنید. شما ممکن است از لباس ، آرایش یا لوازم خاصی استفاده کنید تا ناحیه ای را که نگران آن هستید مخفی کنید. همچنین ممکن است بدن خود را به گونه ای قرار دهید که “نقص” را به حداقل برساند. یا آن را با کلاه ، روسری ، شلوار گشاد و غیره بپوشانید یا لباس نامناسب بپوشید.

دوست ندارید از شما عکس گرفته شود. آیا از رفتن به مهمانی های شلوغ مانند جشن های تولد که در آن عکس ها گرفته می شود اجتناب می کنید؟ آیا از عکس هایی که دیگران می گیرند و در رسانه های اجتماعی ارسال می کنند ، ناراحت میشوید؟

گاهی اوقات بیش از یک بار برای اصلاح نواقص ظاهرتان تحت عمل جراحی پلاستیک قرار بگیرید. آیا معتقدید که جراحی پلاستیک تمام مشکلات شما را برطرف می کند؟ آیا قبلاً تحت عمل جراحی قرار گرفته اید اما هنوز از نتایج آن راضی نیستید؟

نسبت به قسمت “معیوب” بدن و نظر دیگران در مورد آن وسواس زیاد دارید . آیا زمان و انرژی زیادی را صرف فکر کردن در مورد نقص های خود می کنید؟ آیا این نقص ها باعث می شوند احساس افسردگی ، اضطراب ، شرمندگی یا زشتی شدید کنید؟ آیا نگران چیزی هستید که دیگران در معاشرت با آن می بینند و فکر می کنند؟

به دنبال اطمینان یافتن هستید . آیا بارها و بارها از دوستان نزدیک یا اعضای خانواده خود می پرسید که آیا ظاهر شما خوب است یا در مورد ظاهر ویژگی ای که دوست ندارید مدام با آنها حرف میزنید؟ آیا با وجود اطمینان خاطر آنها هنوز احساس بدی و جذابیت ندارید؟

نگرانی از بدشکلی بدن

علت اختلال بدشکلی بدن

علل خاص اختلال بدشکلی بدن ناشناخته است. مانند بسیاری دیگر از اختلالات روانی ، این نیز ناشی از عوامل مختلفی است. این موارد شامل بی نظمی در ساختار مغز ، ژنتیک و تجربیات زندگی است. آسیب های گذشته مانند غفلت ، سوءاستفاده یا انتقاد از بدن در دوران کودکی ممکن است همه نقش داشته باشند. در فرهنگی که بر جوانی و معیارهای محدود جذابیت تأکید دارد ، احساس ناکافی بودن به راحتی امکان پذیر است. برخی ویژگی های شخصیتی مانند اضطراب یا کمال گرایی نیز می تواند شما را در معرض ابتلا به BDD

فهمیدن اینکه شما به این اختلال دچار هستید این خود یک گام مهم است و نباید آن را بی اهمیت تلقی کرد. تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از افراد مبتلا به BDD ده سال قبل از اینکه به دنبال متخصص بهداشت روان باشند ، به متخصص پوست مراجعه کرده اند.

درمان اختلال بدشکلی بدن :

درمان اختلال بدشکلی بدن شامل درمان فردی و گروهی و همچنین دارو است. اگر علائم شما خفیف هستند ، ممکن است از هر دو درمان به تنهایی بهبود پیدا کنند ، اما درمان و دارو برای نتیجه سریعتر با هم کار می کنند. این امر به ویژه اگر شما افکار خودکشی دارید صادق است.

درمان شناختی رفتاری (CBT):

این تنها درمان روانی برای BDD است که توسط تحقیقات پشتیبانی می شود. این برنامه بر تغییر الگوهای فکری و رفتاری تنظیم شده توسط شرایط متمرکز است. درمانگر شما به شما کمک می کند موقعیت هایی را که باعث اضطراب می شوند شناسایی کرده و مکانیسم های مقابله سالم تری را توسعه دهید. از طریق CBT ، می توانید بیاموزید که از انزوا خارج شوید و بدن خود را از طریق یک لنز عینی تر و بخشنده تر مشاهده کنید.

با پیشرفت در درمان ، درمانگر شما را در شرایط چالش برانگیز راهنمایی می کند. این فرایند که عادت نامیده می شود ، به واکنش مجدد مغز در پاسخ به محرک ها کمک می کند. همچنین یاد خواهید گرفت که هرگونه رفتار اجتنابی و پاسخ های اجباری را تشخیص دهید.

دارو برای اختلال بدشکلی بدن:

اگرچه ، در ایالات متحده ، سازمان غذا و دارو هنوز هیچ دارویی را که به طور خاص BDD را درمان می کند تأیید نکرده است ، تحقیقات نشان داده است که مهارکننده های بازجذب سروتونین (SSRIs) می تواند بسیار موثر باشد. یک نوع داروی ضد افسردگی ، SSRI ها ممکن است به تسهیل افکار و رفتارهای وسواسی که از علائم BDD هستند ، کمک کند. آنها همچنین ممکن است علائم اضطراب و افسردگی را که اغلب با BDD همراه هستند کاهش دهند. با خیال راحت تر ، تعامل با CBT را نیز برای شما آسان تر می کند.

اگر فرزند شما دارای اختلال بدشکلی بدن است:

اختلال بدشکلی بدن اغلب در حدود ۱۲ یا ۱۳ سالگی شروع می شود ، به عنوان والدین ، ​​ممکن است در ابتدا در تمایز بین ناامنی های نوجوانان و موارد جدی تر دچار مشکل شوید. تحقیقات نشان می دهد که BDD اغلب کمتر شناخته شده و تشخیص داده نمی شود. همچنین علائم را با سایر بیماری های روانی مانند افسردگی ، وسواس و اضطراب اجتماعی در میان می گذارد. خبر خوب این است که برنامه درمانی اغلب مشابه است و می تواند به این اختلالات همزمان کمک کند. در اینجا چند راه برای حمایت از فرزند یا معشوق خود آورده شده است:

خودتان را آموزش دهید:

این اختلال اغلب برای افرادی که در خارج هستند گیج کننده است. در واقع ، نقص های جسمی که مبتلایان روی آن تمرکز می کنند در واقع غیرقابل توجه یا بسیار جزئی هستند. با این حال ، مهم نیست که درد آنها را به حداقل برسانید ، بلکه باید از محل همدلی و درک به مشکل نزدیک شوید.

برای تشویق درمان ، یک محیط حمایتی ایجاد کنید:

وقت باکیفیتی را با او بگذرانید و به او اطمینان دهید که برایتان اهمیت دارد. حتی اگر آنها اطمینان های شما را در مورد ظاهر خود رد کنند ، حمایت شما را احساس خواهند کرد. سعی کنید مجبور به درمان نشوید و احساس گناه نکنید.

مهارت های گوش دادن خود را تقویت کنید:

گاهی اوقات فقط به کسی اجازه می دهید بفهمد که شما مایل به گوش دادن هستید تا حد زیادی پیش می رود. اگر آنها به شما اعتماد کردند ، سعی کنید از قضاوت خودداری کرده و واکنش های خود را در کنترل نگه دارید. همانطور که آنها را تشویق می کنید که به دنبال درمان باشند ، بر این نکته تمرکز کنید که چگونه می توانند از حمایت یک متخصص که شرایط را درک می کند ، سود ببرند ، نه اینکه چگونه رفتار آنها شما را نگران می کند.

اختلال بدشکلی بدن

خودیاری برای اختلال بدشکلی بدن

اگر شما دچار اختلال بدشکلی بدن هستید ، اغلب بر روی یک قسمت خاص بدن ثابت شده اید و سپس کنترل اینکه چقدر درباره آن فکر می کنید را دشوار می کند. برای تمرین منحرف کردن توجه ، سعی کنید هر روز در لحظه حال زندگی کنید. گفتن راحت تر از انجام دادن؟ دو استراتژی وجود دارد که ممکن است به شما کمک کند: تمرکز بر کارهای پیش پا افتاده و تمرین مدیتیشن رسمی تر. این مکانیسم های مقابله مکمل یکدیگر هستند. اگر هر دو را در برنامه عادی خود قرار دهید ، آنها طبیعی به نظر می رسند.

بسیاری از ما کارهای خانگی را از روی عادت انجام می دهیم. آیا هنگام شستن ظرف ها یا مسواک زدن دندان ها ، واقعاً به کاری که انجام می دهید فکر می کنید؟ یا ذهن شما سرگردان است ، برای روز آینده برنامه ریزی می کنید یا احتمالاً نگران ظاهر خود هستید؟ لیستی از وظایفی را که معمولاً در آن ها انجام می دهید ، زمانی که افکار شما به احتمال زیاد منحرف می شوند ، بنویسید.

برای مثال ، دفعه بعد که خانه را جارو برقی می کنید ، سعی کنید تمرکز روی کارتان را تمرین کنید. حواس خود را درگیر کرده و به تمیز شدن فرش توجه داشته باشید.

اگر احساس می کنید توجه شما از بین می رود ، خود را مورد ضرب و شتم قرار ندهید. فقط به آرامی ذهن خود را به زمان حال برگردانید. تمرین آگاهی به شما کمک می کند تا تمرکز خود را از بدن و هرگونه صحبت منفی با خود دور کنید.

مراقبه

در حالی که ممکن است در ابتدا طبیعی به نظر نرسد ، مدیتیشن با تمرین آسان تر می شود. ابتدا یک موقعیت راحت برای نشستن پیدا کنید و با بدن خود چک کنید. از خود بپرسید من به چه فکر می کنم و چه احساسی دارم؟ احساسات بدن من چیست؟ ۳۰ ثانیه را صرف جمع آوری این تصورات بدون عمل به آنها یا تلاش برای دور راندن هرگونه افکاری کنید.

در مرحله بعد ، چشمان خود را ببندید و تمرکز خود را بر روی نفس خود قرار دهید. به نحوه حرکت و خروج آن در بدن توجه داشته باشید. در این زمان سعی کنید سر خود را از افکار مزاحم خالی کنید. این ممکن است به شما کمک کند هر افکاری را مانند ابر تصور کنید ، همانطور که از ذهن شما عبور می کند مانند آسمان. حدود ۱ تا ۲ دقیقه به این کار اختصاص دهید.

در مرحله بعد ، به خودتان اجازه دهید بدون قضاوت فکر کنید و احساس کنید. اگر متوجه شدید که روی احساسات خاصی متمرکز شده اید ، به آرامی به خود بگویید “آرامش” یا “رها کن”. این کار را ۱ تا ۲ دقیقه دیگر ادامه دهید. همانطور که با مدیتیشن راحت تر می شوید ، می توانید مدت زمان تمرین خود را افزایش دهید. هدف این است که خود را متمرکز کنید و تمرکز خود را از افکار تکراری در مورد ظاهر خود دور کنید.

        پیشنهاد می کنیم مقاله “با این روش ها آرامش را در خانه تان بیشتر کنید” را نیز مطالعه بفرمایید.      

کاهش پیش بینی های منفی درباره بدن و ظاهرتان

هنگامی که در مدیریت افکار خود مهارت بیشتری پیدا کردید ، می توانید از این استراتژی های مقابله ای استفاده کنید تا قبل از مواجهه با یک موقعیت تحریک کننده ، خود را به زبان بیاورید. این می تواند از جشن تولد گرفته تا کنفرانس کاری با اتاقی پر از غریبه باشد.

اگر BDD دارید ، ممکن است پیش بینی های منفی در مورد چگونگی یک رویداد خاص را پیش فرض کنید. ممکن است شروع به تصور بدترین حالت کنید: مثلاً همه به نشانه اشاره و خندیدن بپردازند ، یا اینکه خودتان را تنها نشسته اید زیرا هیچ کس نمی خواهد به دلیل نقص شما با شما ارتباط برقرار کند. اما در حقیقت ، واقعیت بسیار ناراحت کننده نیست.

دفعه بعد که خود را درگیر اضطراب دیدید ، سعی کنید بدترین ترس های خود را در یک دفتر خاطرات بنویسید. هنگامی که آنها را پذیرفتید ، سعی کنید به نتیجه واقعی تری برسید. به جای فکر کردن ، “هیچ کس با من صحبت نمی کند.” سعی کنید ، “شاید من با شخص جدیدی ملاقات کنم و گفتگوی جالبی داشته باشیم.” اما مهم است بیش از اندازه امیدوار نباشید. در غیر این صورت ، خود را برای ناامیدی آماده خواهید کرد. برای مثال ، به جای تصور ، “همه به من خواهند گفت که من زیبا هستم” ، انتظارات کوچکتر و در عین حال مثبت را در نظر بگیرید.

Rate this post
فیسبوک توییتر گوگل + لینکداین تلگرام واتس اپ کلوب
 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.