هر آنچه در مورد بیماری آلزایمر باید بدانید

هر آنچه در مورد بیماری آلزایمر باید بدانید

همینک در مجله آنلاین فارسی ها با مطلب”هر آنچه در مورد بیماری آلزایمر باید بدانید” در خدمت شما کاربران گرامی هستیم .

بیماری آلزایمر نوعی زوال عقل پیشرونده است. دمانس اصطلاح وسیع تری برای شرایط ناشی از آسیب های مغزی یا بیماری هایی است که بر حافظه ، تفکر و رفتار تأثیر منفی می گذارند. این تغییرات در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند.

طبق انجمن آلزایمر ، بیماری آلزایمر ۶۰ تا ۸۰ درصد موارد زوال عقل را تشکیل می دهد. بیشتر افراد مبتلا به این بیماری پس از سن ۶۵ سالگی تشخیص داده می شوند. اگر قبل از آن تشخیص داده شود ، به طور کلی بیماری آلزایمر زودرس شناخته می شود.هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد ، اما روش های درمانی وجود دارد که می تواند پیشرفت بیماری را کند کند.

حقایق آلزایمر

اگرچه بسیاری از افراد بیماری آلزایمر را شنیده اند ، اما برخی از آنها دقیقاً مطمئن نیستند که چیست. در اینجا برخی از حقایق در مورد این شرایط آورده شده است:

بیماری آلزایمر یک بیماری مداوم است.
علائم آن به تدریج بروز می کند و اثرات آن بر روی مغز تخریب می شود ، به این معنی که باعث کندی کاهش می شود.
هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد اما درمان می تواند به روند پیشرفت بیماری کمک کند و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
هر کسی می تواند به بیماری آلزایمر مبتلا شود اما افراد خاصی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستند. این شامل افراد بالای ۶۵ سال و افرادی است که سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند.
آلزایمر و زوال عقل یک چیز نیستند. بیماری آلزایمر نوعی زوال عقل است.
برای بیماران مبتلا به آلزایمر هیچ نتیجه قابل انتظار خاصی وجود ندارد. برخی از افراد مدت طولانی با آسیب شناختی خفیف زندگی می کنند ، در حالی که دیگران با سرعت بیشتری علائم و پیشرفت سریعتر بیماری را تجربه می کنند.

 بیماری آلزایمر

زوال عقل و بیماری آلزایمر

اصطلاحات “زوال عقل” و “آلزایمر” گاهی به جای هم استفاده می شوند. با این حال ، این دو شرط یکسان نیستند. آلزایمر نوعی زوال عقل است.

زوال عقل اصطلاح وسیع تری برای بیماری هایی است که علائم مربوط به از دست دادن حافظه مانند فراموشی و گیجی را دارد. زوال عقل شامل شرایط خاص تری مانند بیماری آلزایمر ، پارکینسون ، آسیب مغزی آسیب دیده و موارد دیگر است که می تواند باعث بروز این علائم شود.

علل و عوامل بیماری آلزایمر

سن. بیشتر افرادی که به بیماری آلزایمر مبتلا می شوند ، ۶۵ سال به بالا دارند.
سابقه خانوادگی. اگر یکی از اعضای خانواده فوری دارید که به این بیماری مبتلا شده است ، به احتمال زیاد به آن مبتلا خواهید شد.
ژنتیک ژن های خاصی با بیماری آلزایمر در ارتباط هستند.
داشتن یک یا چند مورد از این عوامل خطر به معنای ابتلا به بیماری آلزایمر نیست. این به سادگی سطح خطر شما را افزایش می دهد.

بیماری آلزایمر و ژنتیک

در حالی که هیچ علت قابل تشخیصی برای آلزایمر وجود ندارد ، اما ژنتیک ممکن است نقشی اساسی داشته باشد. به طور خاص یک ژن مورد توجه محققان است. آپولیپوپروتئین E (APOE) ژنی است که با شروع علائم آلزایمر در بزرگسالان مسن ارتباط دارد.

آزمایش خون می تواند تعیین کند که آیا این ژن را دارید یا خیر ، که خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهد. به خاطر داشته باشید که حتی اگر کسی این ژن را داشته باشد ، ممکن است به آلزایمر مبتلا نشود.

عکس این امر نیز صادق است: کسی ممکن است به آلزایمر مبتلا شود حتی اگر ژن نداشته باشد. هیچ راهی وجود ندارد که بتوان با اطمینان گفت که آیا فردی به آلزایمر مبتلا می شود یا خیر.سایر ژن ها نیز می توانند خطر ابتلا به آلزایمر و آلزایمر زودرس را افزایش دهند.

علائم بیماری آلزایمر

همه افراد هر از گاهی اپیزودهایی از فراموشی دارند. اما افراد مبتلا به بیماری آلزایمر برخی از رفتارها و علائم مداوم را نشان می دهند که با گذشت زمان بدتر می شوند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

از دست دادن حافظه که بر فعالیت های روزمره تأثیر می گذارد ، مانند توانایی در ملاقات ها
در کارهای آشنا مانند استفاده از مایکروویو مشکل دارید
مشکلات در حل مسئله
مشکل در گفتار یا نوشتن
درمورد زمانها یا مکانها گمراه شوید
کاهش قضاوت
کاهش بهداشت شخصی
تغییر روحیه و شخصیت
کناره گیری از دوستان ، خانواده و جامعه

 بیماری آلزایمر

مراحل آلزایمر

آلزایمر یک بیماری پیشرونده است ، به این معنی که علائم با گذشت زمان به تدریج بدتر می شوند. آلزایمر به هفت مرحله تقسیم می شود:

مرحله ۱٫ در این مرحله هیچ علامتی وجود ندارد اما ممکن است یک تشخیص زودرس بر اساس سابقه خانوادگی وجود داشته باشد.
مرحله ۲٫ اولین علائم مانند فراموشی ظاهر می شود.
مرحله ۳٫ اختلالات جسمی و روانی خفیف مانند کاهش حافظه و تمرکز ظاهر می شود. این موارد ممکن است فقط توسط شخص بسیار نزدیک به فرد قابل مشاهده باشد.
مرحله ۴٫ آلزایمر اغلب در این مرحله تشخیص داده می شود ، اما هنوز هم خفیف در نظر گرفته می شود. از دست دادن حافظه و عدم توانایی در انجام کارهای روزمره مشهود است.
مرحله ۵٫ علائم متوسط ​​تا شدید نیاز به کمک عزیزان یا مراقبان دارد.
مرحله ۶٫ در این مرحله ، یک فرد مبتلا به آلزایمر ممکن است در انجام کارهای اساسی ، مانند غذا خوردن و پوشیدن لباس ، به کمک نیاز داشته باشد.
مرحله ۷٫ این مرحله شدیدترین و آخرین مرحله آلزایمر است. ممکن است گفتار و حالت های صورت از بین برود.
هرچه فرد در این مراحل پیشرفت می کند ، نیاز به حمایت روز افزون از طرف مراقب دارد.

شروع زودهنگام آلزایمر

آلزایمر به طور معمول افراد ۶۵ سال به بالا را درگیر می کند. با این حال ، ممکن است در افراد از ۴۰ یا ۵۰ سالگی رخ دهد. به این شروع زودرس یا شروع جوانتر ، آلزایمر گفته می شود. این نوع آلزایمر حدود ۵ درصد از کل افراد مبتلا را درگیر می کند.

علائم شروع زودرس آلزایمر می تواند از دست دادن حافظه خفیف و مشکل در تمرکز یا اتمام کارهای روزمره باشد. یافتن کلمات مناسب دشوار است و ممکن است زمان را از دست بدهید. مشکلات بینایی خفیف مانند مشکل در گفتن مسافت نیز ممکن است رخ دهد.

تشخیص بیماری آلزایمر

تنها راه قطعی برای تشخیص فرد مبتلا به آلزایمر بررسی بافت مغزی وی پس از مرگ است. اما پزشک شما می تواند از معاینات و آزمایش های دیگری برای ارزیابی توانایی های ذهنی ، تشخیص زوال عقل و رد سایر شرایط استفاده کند.

علائم
سابقه پزشکی خانوادگی
سایر شرایط بهداشتی فعلی یا گذشته
داروهای فعلی یا گذشته
رژیم غذایی ، مصرف الکل یا سایر عادت های زندگی
از آنجا پزشک احتمالاً چندین آزمایش برای تعیین اینکه آیا به بیماری آلزایمر مبتلا هستید انجام می دهد.

آزمایشات آلزایمر

هیچ آزمایش قطعی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. با این حال ، پزشک شما آزمایش های مختلفی را برای تعیین تشخیص شما انجام می دهد. اینها می تواند آزمایش های ذهنی ، جسمی ، عصبی و تصویربرداری باشد.

پزشک شما ممکن است با آزمایش وضعیت ذهنی شروع کند. این می تواند به آنها کمک کند تا حافظه کوتاه مدت ، حافظه بلند مدت و جهت گیری شما را نسبت به مکان و زمان ارزیابی کنند. به عنوان مثال ، آنها ممکن است از شما بپرسند:

چه روزی است
رئیس جمهور کیست
برای به یاد آوردن و به یاد آوردن یک لیست کوتاه از کلمات

بعد ، آنها احتمالاً یک معاینه بدنی انجام می دهند. به عنوان مثال ، آنها ممکن است فشار خون شما را بررسی کنند ، ضربان قلب شما را ارزیابی کنند و دمای بدن شما را کاهش دهند. در بعضی موارد ، آنها ممکن است نمونه های ادرار یا خون را برای آزمایش در آزمایشگاه جمع آوری کنند.

پزشک شما همچنین ممکن است یک معاینه عصبی برای رد سایر تشخیص های احتمالی ، مانند یک مسئله حاد پزشکی ، مانند عفونت یا سکته مغزی ، انجام دهد. در طول این امتحان ، آنها رفلکس ها ، میزان عضلات و گفتار شما را بررسی می کنند.

پزشک شما همچنین ممکن است مطالعات تصویربرداری از مغز را تجویز کند. این مطالعات ، که تصاویری از مغز شما ایجاد می کند ، می تواند شامل موارد زیر باشد:

تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI). MRI می تواند به مارکرهای کلیدی مانند التهاب ، خونریزی و مشکلات ساختاری کمک کند.
اسکن توموگرافی کامپیوتری. با سی تی اسکن تصاویر اشعه ایکس گرفته می شود که می تواند به پزشک کمک کند تا ویژگی های غیر طبیعی را در مغز شما جستجو کند.
اسکن توموگرافی انتشار پوزیترون (PET). تصاویر اسکن PET به پزشک کمک می کند تا تجمع پلاک را تشخیص دهد. پلاک یک ماده پروتئینی مربوط به علائم آلزایمر است.
آزمایشات دیگری که پزشک ممکن است انجام دهد شامل آزمایش خون برای بررسی ژن هایی است که ممکن است نشان دهد شما در معرض خطر بیشتری از بیماری آلزایمر هستید. درباره این آزمایش و سایر روشهای آزمایش بیماری آلزایمر بیشتر بدانید.

 بیماری آلزایمر

داروی بیماری آلزایمر

هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر شناخته نشده است. با این حال ، پزشک می تواند داروها و سایر روش های درمانی را برای کاهش علائم شما و به تاخیر انداختن پیشرفت بیماری تا حد ممکن توصیه کند.

برای آلزایمر زودرس یا متوسط ​​، پزشک ممکن است داروهایی مانند دونپزیل (Aricept) یا ریواستیگمین (Exelon) را تجویز کند. این داروها می توانند به حفظ سطح بالای استیل کولین در مغز شما کمک کنند. این نوعی انتقال دهنده عصبی است که می تواند به کمک به حافظه شما کمک کند.

برای درمان آلزایمر متوسط ​​تا شدید ، پزشک ممکن است دونپزیل (Aricept) یا ممانتین (Namenda) را تجویز کند. ممانتین می تواند به جلوگیری از تأثیر گلوتامات اضافی کمک کند. گلوتامات یک ماده شیمیایی مغزی است که در بیماری آلزایمر با مقادیر بیشتری آزاد می شود و به سلول های مغزی آسیب می رساند.

همچنین ممکن است پزشک برای کمک به درمان علائم مربوط به آلزایمر داروهای ضد افسردگی ، داروهای ضد اضطراب یا داروهای ضد روان پریشی را توصیه کند. این علائم عبارتند از:

افسردگی
بی قراری
پرخاشگری
تحریک
توهم

سایر درمانهای آلزایمر

علاوه بر دارو ، تغییر سبک زندگی ممکن است به شما در مدیریت وضعیت کمک کند. به عنوان مثال ، پزشک ممکن است استراتژی هایی برای کمک به شما یا عزیز شما تدوین کند:

تمرکز بر وظایف
گیجی را محدود کنید
از رویارویی اجتناب کنید
هر روز به اندازه کافی استراحت کنید
آرام باش

برخی از افراد بر این باورند که ویتامین E می تواند از کاهش توانایی های ذهنی جلوگیری کند ، اما مطالعات نشان می دهد که تحقیقات بیشتری لازم است. قبل از مصرف ویتامین E یا سایر مکمل ها حتما از پزشک خود بپرسید. این می تواند در برخی از داروهایی که برای درمان بیماری آلزایمر استفاده می شود تداخل ایجاد کند.

جلوگیری از بیماری آلزایمر

همانطور که هیچ درمانی شناخته شده برای آلزایمر وجود ندارد ، اقدامات پیشگیرانه ای بدون خطا وجود ندارد. با این حال ، محققان بر روی عادات کلی سبک زندگی سالم به عنوان روش های جلوگیری از کاهش شناخت تمرکز کرده اند.

اقدامات زیر ممکن است کمک کند:

ترک سیگار.
به طور منظم تمرین کن.
تمرینات آموزشی شناختی را امتحان کنید.
رژیم غذایی گیاهی داشته باشید.
آنتی اکسیدان بیشتری مصرف کنید.
یک زندگی اجتماعی فعال داشته باشید.
قبل از ایجاد هرگونه تغییر بزرگ در سبک زندگی خود ، حتماً با پزشک خود صحبت کنید.

جمله پایانی درباره بیماری آلزایمر:

اگر فکر می کنید شما یا یکی از عزیزانتان ممکن است آلزایمر داشته باشید ، اولین قدم شما این است که با پزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند به شما در تشخیص کمک کنند ، در مورد آنچه می توانید انتظار داشته باشید بحث کنند و به شما در ارتباط با خدمات و پشتیبانی کمک کنند اگر علاقه مند هستید ، آنها همچنین می توانند به شما اطلاعاتی درباره شرکت در آزمایشات بالینی را بدهند.

Rate this post
فیسبوک توییتر گوگل + لینکداین تلگرام واتس اپ کلوب
 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.