علت سرطان استخوان چیست؟

سرطان استخوان چیست؟ نوع بدخیمی است که هم کودکان و هم بزرگسالان را درگیر می‌کند و در هر استخوانی در بدن شما ایجاد می‌شود، اگرچه استخوان‌های بلند دست‌ها و پاها شایع‌ترین آنها هستند. سرطان همچنین می‌تواند از محل دیگری به استخوان منتشر شود، که به عنوان سرطان استخوان ثانویه شناخته می‌شود، اما این سرطان واقعی استخوان در نظر گرفته نمی‌شود زیرا منشا آن در استخوان‌ها نیست.

سرطان استخوان نادر است و تنها ۱ درصد از انواع سرطان ها را تشکیل می دهد و تومورهای غیرسرطانی استخوان بسیار بیشتر از سرطانی رخ می دهند.جراحی اغلب راه درمان است، اما ممکن است از پرتودرمانی و یا شیمی درمانی نیز استفاده شود.

انواع سرطان استخوان

انواع مختلفی از سرطان اولیه استخوان وجود دارد، یعنی سرطانی که در استخوان منشأ می گیرد، از جمله:

استئوسارکوم از سلول های استخوانی شروع می شود و بیشتر در بازوها، پاها و لگن رخ می دهد. این شامل افزایش فعالیت استئوبلاست است. استئوبلاست ها سلول هایی هستند که به شکل گیری و طراحی استخوان کمک می کنند.
استئوسارکوم در استخوان ران، شامل افزایش فعالیت سلول های استئوبلاست (بنفش).
کندروسارکوم از غضروف شروع می شود و عمدتاً لگن، پاها و بازوها را درگیر می کند
سارکوم یوینگ که معمولا در دیواره قفسه سینه، لگن، بازوها و پاها دیده می شود.
هیستیوسیتوم فیبروز بدخیم، که از بافت نرم شروع می شود، اما می تواند در استخوان ها، به ویژه بازوها و پاها ایجاد شود.
فیبروسارکوم، که در بافت نرم نیز شروع می شود، اما می تواند از بازوها، پاها یا فک شروع شود.
تومورهای غول پیکر استخوان معمولاً خوش خیم هستند (غیر سرطانی) اما شکل بدخیم آن می تواند روی پاها، به خصوص نزدیک زانوها تأثیر بگذارد.
کوردوما معمولا در ستون فقرات و قاعده جمجمه دیده می شود
استئوسارکوم، کندروسارکوم و سارکوم یوینگ شایع ترین انواع سرطان استخوان هستند.

سرطان استخوان ثانویه بسیار شایع تر از سرطان استخوان اولیه است، اما سرطان استخوان در نظر گرفته نمی شود زیرا سرطان از محل دیگری به استخوان گسترش یافته است.

به عنوان یک قاعده، زمانی که سرطان استخوان ثانویه تشخیص داده می شود، ما به سرطان بر اساس محل منشاء اشاره می کنیم تا عضوی که آن را تحت تاثیر قرار داده است.

به عنوان مثال، سرطان استخوان ناشی از سرطان سینه که گسترش یافته سرطان استخوان نامیده نمی شود، بلکه “سرطان سینه متاستاتیک به استخوان ها” نامیده می شود.

سرطان استخوان ثانویه جدی در نظر گرفته می‌شود و به عنوان بیماری مرحله ۴ طبقه‌بندی می‌شود، زیرا طبیعتاً چندین اندام را درگیر می‌کند.

علائم سرطان استخوان

علائم سرطان استخوان از فردی به فرد دیگر متفاوت است، اما درد در استخوانی که تحت تاثیر قرار می‌گیرد شایع‌ترین علامت است. سرطان استخوان اغلب در استخوان‌های دراز بدن، مانند استخوان‌های بازو و پا، رخ می‌دهد.

علائم دیگر می تواند شامل موارد زیر باشد:

حساسیت یا تورم در اطراف ناحیه آسیب دیده
شکستگی های ناشی از ضعف استخوان
خستگی
کم خونی
تب
کاهش وزن ناخواسته

علت سرطان استخوان چیست؟

اگرچه علل دقیق اکثر سرطان های استخوان ناشناخته است، اما ما برخی از عوامل خطر مرتبط با این بیماری را می دانیم.

شرایط ارثی

تعداد کمی از سرطان های استخوان به دلیل شرایط ارثی ایجاد می شوند که نه تنها خطر سرطان استخوان بلکه سایر انواع سرطان ها را نیز افزایش می دهد. این شامل:

اگزوستوزهای متعدد، یک بیماری ژنتیکی که باعث ایجاد برجستگی روی استخوان ها می شود و خطر ابتلا به کندروسارکوم را افزایش می دهد.

سندرم روتموند تامسون، یک اختلال ژنتیکی است که با بثورات پوستی، موهای کم پشت، استخوان های ناقص و افزایش خطر ابتلا به سرطان، به ویژه استئوسارکوم مشخص می شود.

رتینوبلاستوما، یک شکل ارثی سرطان است که شبکیه چشم شما را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند منجر به تشکیل سرطان در بافت نرم یا استخوان شود.
سندرم Li-Fraumeni، یک اختلال ژنتیکی که شما را مستعد ابتلا به انواع خاصی از سرطان، از جمله سرطان استخوان می‌کند.

بیماری استخوان پاژه، وضعیتی که افراد مسن را تحت تاثیر قرار می دهد و به تدریج استخوان را تجزیه می کند، می تواند در ۱ درصد از افراد مبتلا به سرطان استخوان، معمولا استئوسارکوم، منجر شود.

عوامل دیگری نیز وجود دارند که خطر ابتلا به سرطان استخوان را افزایش می دهند، از جمله:

پرتودرمانی قبلی، به ویژه اگر در دوران کودکی انجام شود. یک اشعه ایکس معمولی خطرناک تلقی نمی شود، اما دوزهای بالاتر (معمولا بیش از ۶۰ گری) نیز می تواند خطر ابتلا را افزایش دهد. این معمولاً در کودکی که برای نوع دیگری از سرطان تحت درمان است و یک دوره پرتودرمانی دریافت می کند، اتفاق می افتد.

قرار گرفتن در معرض مواد رادیواکتیو مانند رادیوم و استرانسیم می تواند باعث سرطان استخوان شود زیرا این مواد در استخوان های شما تجمع می یابند.

پیوند مغز استخوان ممکن است شما را در معرض خطر ابتلا به استئوسارکوم قرار دهد.

پیشنهاد می کنیم مقاله “تعریف ساده سرطان به همراه علت و عوامل ایجاد کننده آن” را نیز مطالعه بفرمایید.

تشخیص سرطان استخوان چگونه است؟

اگر علائم شما همراه با یافته های یک معاینه فیزیکی حاکی از وجود سرطان استخوان باشد، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما چند آزمایش اضافی را انجام خواهد داد.

تست های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) و توموگرافی کامپیوتری (CT اسکن)، می تواند به شناسایی ناهنجاری های استخوانی که با چشم غیر مسلح دیده نمی شود، کمک کند. یکی دیگر از ابزارهای تخصصی تصویربرداری به نام اسکن استخوان، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی را قادر می سازد تا فعالیت متابولیک استخوان را مشاهده کنند. با انجام این کار، آنها می توانند رشد جدید یا جایی که ممکن است ماده استخوانی شکسته شده باشد را تشخیص دهند.

در نهایت، بیوپسی استخوان اثبات قطعی سرطان استخوان را ارائه می دهد. بیوپسی شامل برداشتن مقدار کمی از بافت استخوانی است که باید زیر میکروسکوپ بررسی شود. معمولا کمتر از یک ساعت طول می کشد و می تواند به عنوان یک عمل جراحی سرپایی انجام شود.

انجام بیوپسی روی یک فرد مبتلا به سرطان استخوان می تواند مشکل باشد زیرا خطر انتشار سرطان از محل منشا وجود دارد. این امر به یک جراح ماهر نیاز دارد که در درمان بیماران مبتلا به سرطان استخوان تجربه بالایی داشته باشد.

اگر سرطان تشخیص داده شود، سپس توسط پاتولوژیست درجه بندی و مرحله بندی می شود. طبقه بندی درجه بندی و مرحله بندی بر اساس نوع سرطان استخوان متفاوت است. در حالت ایده آل، پاتولوژیست که نمونه را بررسی می کند، در تشخیص سرطان استخوان مجرب خواهد بود.

درمان سرطان استخوان

کلید درمان موفقیت آمیز داشتن یک تیم پزشکی با تجربه در سرطان اولیه استخوان است. تیم شما ممکن است شامل انکولوژیست های پزشکی، انکولوژیست های پرتوشناسی، رادیولوژیست ها، انکولوژیست های جراحی، انکولوژیست های ارتوپدی و پاتولوژیست های متخصص باشد.

سه شکل استاندارد درمان برای سرطان اولیه استخوان وجود دارد: جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی. اغلب، بیش از یک نوع درمان مورد نیاز است.

جراحی:

این رایج ترین درمان برای سرطان استخوان است. درمان جراحی برای سرطان استخوان غیر متاستاز شامل برداشتن بافت استخوانی سرطانی و حاشیه کمی از بافت سالم اطراف آن است. ممکن است پس از آن پرتودرمانی یا شیمی درمانی برای پاکسازی سلول های باقی مانده انجام شود.

پرتودرمانی:

دوزهای بالای پرتو برای کوچک کردن تومورها یا از بین بردن سلول های سرطانی پس از یک روش استفاده می شود. همچنین می توان از آن برای اهداف تسکین دهنده برای کاهش درد استفاده کرد. اگرچه پرتودرمانی می‌تواند به سلول‌های سالم مجاور آسیب برساند، اما این سلول‌ها نسبت به سلول‌های سرطانی انعطاف‌پذیرتر هستند و معمولاً قادر به بهبودی کامل هستند.

شیمی‌درمانی:

این داروها با از بین بردن سلول‌های در حال تکثیر سریع، از جمله سلول‌های سرطانی و سلول‌های سالمی که به سرعت تکثیر می‌شوند، مانند فولیکول‌های مو، مغز استخوان و سلول‌های پوشاننده دستگاه گوارش عمل می‌کنند. به این ترتیب، شیمی درمانی می تواند عوارض جانبی قابل توجهی داشته باشد.