هر آنچه باید درباره پولیپ روده بزرگ بدانید

پولیپ روده بزرگ چیست؟

پولیپ برآمدگی هایی است که از بافت دیواره بیرون زده است. بنابراین پولیپ‌های کولون برآمدگی‌ها یا رشدهای غیرطبیعی بافتی هستند که از دیواره کولون به سمت داخل روده بزرگ (کولون) تشکیل شده و به داخل کانال روده (لومن) بیرون زده‌اند. اندازه آنها از چند میلی متر تا چند سانتی متر متغیر است.

آنها در هر نقطه از روده بزرگ ظاهر می شوند و تعداد آنها می تواند متفاوت باشد، گاهی اوقات متعدد می شوند. با توجه به شکل ظاهری آنها به دو دسته ساقه دار (به وسیله یک ساقه یا تکه بافت نازک مانند قارچ های کوچک به دیواره روده چسبیده اند) و بدون تکه (مستقیماً از دیواره روده بیرون زده و شبیه تورم های کوچک هستند) تقسیم می شوند. ).

به طور کلی، آنها معمولاً علائمی ایجاد نمی کنند و اگرچه بیشتر آنها بی ضرر هستند، اما برخی از انواع پولیپ ها می توانند به مرور زمان تحلیل رفته و به سرطان تبدیل شوند، به خصوص اگر اندازه آنها به بیش از دو سانتی متر برسد.

به همین دلیل، یکی از موثرترین راه‌ها برای پیشگیری از سرطان روده بزرگ انجام آزمایش‌های غربالگری منظم مانند کولونوسکوپی است. اگر پولیپ‌هایی که شناسایی می‌شوند در مراحل اولیه باشند، معمولاً می‌توان آن‌ها را طی همان معاینه کولونوسکوپی کاملاً برداشت.

ابتلا به پولیپ روده بزرگ در چه افرادی بیشتر است؟

طبق گفته انجمن جراحان کولون و رکتوم آمریکا (ASCRS)، پولیپ یکی از شایع ترین مشکلات روده بزرگ و راست روده است که ۱۵ تا ۲۰ درصد از جمعیت بزرگسال را تحت تأثیر قرار می دهد. طبق گزارش انجمن کولوپروکتولوژی اسپانیا (AECP) این درصد در جمعیت بالای ۵۰ سال بین ۳۰ تا ۵۰ درصد افزایش می یابد.

علل و عوامل خطر پولیپ روده بزرگ

پولیپ ها در راست روده و روده بزرگ به دلیل رشد نامنظم سلولی تشکیل می شوند. اگر عوامل زیر رخ دهند، احتمال وقوع این اتفاق بیشتر است:

بالای ۵۰ سال سن داشته باشید.
سابقه خانوادگی پولیپ یا سرطان روده بزرگ داشته باشید.
مبتلا به بیماری های التهابی روده مانند کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون.
سیگاری بودن
مصرف الکل
رژیم غذایی سرشار از چربی و/یا گوشت قرمز و/یا فیبر کم را دنبال کنید.
سبک زندگی کم تحرک داشته باشید.
از چاقی رنج می برند.
از برخی اختلالات پولیپ ارثی مانند سندرم لینچ، پولیپ آدنوماتوز خانوادگی، پولیپوز نوجوانان، سندرم گاردنر، پولیپوز مرتبط با ژن MUTYH، سندرم پتز-جگرز و سندرم پولیپوز دندانه دار رنج می برند.
از نژاد آفریقایی و یا آمریکایی بودن

آیا همه پولیپ ها می توانند به سرطان تبدیل شوند؟

اکثریت قریب به اتفاق پولیپ های روده بزرگ سرطانی یا حتی پیش سرطانی نیستند. تخمین زده می شود که کمتر از ۵ تا ۱۰ درصد پولیپ ها به سرطان تبدیل می شوند. اما همچنین تخمین زده می شود که بیش از ۹۰ درصد سرطان های روده بزرگ قبلاً این مرحله پولیپ را پشت سر گذاشته اند. از این رو شناسایی و ارزیابی به موقع آنها اهمیت دارد.

چند نوع پولیپ وجود دارد؟

پولیپ های خوش خیم: اکثر پولیپ هایی هستند که در کولونوسکوپی دیده می شوند. در زمان تشخیص حاوی سلول های سرطانی نیست. معمولا پولیپ برداشته می شود و مشکل برطرف می شود. آنها معمولا از سه نوع پارچه ساخته می شوند:

آدنوماتوز: پولیپ‌های خوش‌خیم هستند، اما قابلیت انحطاط را دارند، یعنی حذف آن‌ها ضروری است زیرا می‌توانند به سرطان روده بزرگ تبدیل شوند. تشخیص و حذف آن در واقع در پیشگیری از سرطان روده بزرگ بسیار موثر است.

هایپرپلاستیک: پولیپ هایی با ظرفیت بسیار کمی برای دژنراسیون هستند، بنابراین تشخیص آنها خطر بسیار کمتری نسبت به تشخیص پولیپ های آدنوماتوز دارد.
سایر پولیپ ها (دندانه ای، فیبروم، لیپوم): به طور کلی ظرفیت تحلیل رفتن را ندارند، بنابراین تشخیص آنها هیچ خطر بعدی را در پی ندارد.

پولیپ های بدخیم: پس از برداشتن، مشخص می شود که آنها قبلاً دارای سلول های سرطانی هستند. اگر این سلول ها محدود به پولیپ باشد و ناحیه متصل به دیواره روده بزرگ تمیز باشد، برداشتن آن در طول کولونوسکوپی ممکن است کافی باشد و نیازی به درمان بیشتری نداشته باشد. با این حال، کنترل بسیار دقیق تری در این بیماران ایجاد می شود. در موارد دیگر سلول‌های سرطانی به پولیپ محدود نمی‌شوند و ممکن است لازم باشد مداخله‌ای انجام شود.

اکثر پولیپ ها هیچ علامتی ندارند و اغلب به طور اتفاقی در طی آندوسکوپی یا آزمایش تصویربرداری شکم پیدا می شوند. در برخی موارد، به خصوص اگر بزرگ باشند، می توانند با موارد زیر ظاهر شوند:

خونریزی از رکتوم. اگر آنها بزرگ باشند، پولیپ های روده بزرگ می توانند زخم و خونریزی کنند.
تغییر رنگ در مدفوع ممکن است به دلیل وجود خون سیاه به نظر برسند یا رگه های قرمز نشان دهند.
نارسایی کمبود آهن. این یک پیامد احتمالی خونریزی مقعدی است که می تواند خود را با خستگی و مشکل در تنفس نشان دهد.
ترشح مخاطی.
تغییر در عملکرد روده. به عنوان مثال، ممکن است اسهال یا یبوست بیش از یک هفته طول بکشد.
درد. اگرچه کمتر شایع است، اما در صورتی که پولیپ بسیار بزرگ روده را مسدود کرده و باعث ایجاد گرفتگی یا گرفتگی شکم شود، می تواند رخ دهد.

تفاوت سرطان روده بزرگ با بواسیر چیست؟

پولیپ روده بزرگ چه عوارضی می توانند داشته باشند؟

همانطور که گفته شد، برخی از انواع پولیپ‌های روده بزرگ می‌توانند سرطانی شوند، احتمالی که هر چه زودتر برداشته شوند کاهش می‌یابد. از طرف دیگر، هر چه اندازه آن بزرگتر باشد، خطر بدخیمی بیشتر می شود.

پولیپ روده بزرگ چگونه تشخیص داده می شود؟

بهترین روش برای تشخیص پولیپ روده بزرگ کولونوسکوپی است که به شما امکان می دهد مستقیماً آنها را تجسم کنید و حتی صاف ترین یا کوچک ترین آنها را تشخیص دهید. علاوه بر این، بسیاری از آنها را می توان به طور مستقیم در طول عمل حذف کرد.

کولونوسکوپی مجازی (کولونوگرافی توموگرافی کامپیوتری) نیز می تواند انجام شود، اما اگر پولیپ تشخیص داده شود، باید بعداً یک روش سنتی انجام شود. سایر روش‌های تشخیصی ممکن سیگموئیدوسکوپی انعطاف‌پذیر است که در آن یک لوله نازک و روشن همراه با دوربین وارد رکتوم و سومین و آخرین قسمت کولون (سیگموئید) می‌شود، تنقیه مات (اشعه ایکس از شکم با کنتراست وارد شده از طریق یک دستگاه گوارش). تنقیه کولون) و آزمایش مدفوع برای بررسی وجود خون در مدفوع یا ارزیابی DNA آن. پولیپ های روده بزرگ معمولاً هیچ علامتی ندارند و به طور اتفاقی در طی آندوسکوپی یا سایر آزمایش ها شناسایی می شوند.

درمان پولیپ روده بزرگ چگونه است؟

اکثر پولیپ‌ها را می‌توان مستقیماً در طول کولونوسکوپی با استفاده از فورسپس یا حلقه سیمی برداشت، این روش به نام پولیپکتومی آندوسکوپی شناخته می‌شود. سایر تکنیک های ممکن برداشتن مخاط یا برش زیر مخاطی است که همچنین امکان برداشتن پولیپ های بزرگتر را فراهم می کند.

در مواردی که درمان آندوسکوپی امکان پذیر نباشد، جراحی برای برداشتن قسمتی از روده بزرگ حاوی پولیپ که معمولاً به روش لاپاراسکوپی انجام می شود، ضروری است. فقط در موارد خاص برداشتن کولون و رکتوم (پروکتوکولکتومی کامل) ضروری است.

پس از برداشتن، همه پولیپ‌ها زیر میکروسکوپ تجزیه و تحلیل می‌شوند تا ویژگی‌های آنها مشخص شود و مشخص شود که آیا بالقوه سرطانی هستند یا خیر. اگر پولیپ‌های آدنوماتوز یا دندانه‌دار تشخیص داده شده باشد، معاینات پیگیری منظم در سال‌های بعد ضروری خواهد بود که فراوانی آن به اندازه و تعداد آنها و سایر عوامل بستگی دارد.

پس از برداشتن، بعید است که پولیپ ها دوباره ظاهر شوند، اگرچه اگر عوامل ایجاد کننده آنها ناپدید نشوند، پولیپ های جدید ایجاد می شوند. در واقع، با توجه به انجمن اسپانیایی کولوپروکتولوژی (AECP)، حداقل ۳۰ درصد از افرادی که پولیپ داشته اند، آنها را در مطالعات آندوسکوپی بعدی مجدداً نشان می دهند.