علائم سرطان کلیه چیست؟

سرطان کلیه چیست؟

سرطان کلیه ۲ درصد از سرطان های بدخیم در بزرگسالان را تشکیل می دهد که میزان بروز تخمینی آن ۱۱ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر در سال است. اغلب مردان، عمدتاً در سنین ۵۰ تا ۷۰ سالگی را مبتلا می کند.

سرطان کلیه که به آن هایپرنفروم نیز گفته می شود، زمانی که توده در کلیه قرار دارد و با جراحی قابل درمان است. با این حال، اگر تومور به نقاط دیگر گسترش یافته باشد (متاستاز)، درمان بسیار سخت است، اگرچه درصد کمی از بیماران ممکن است برای چندین سال ابتلا داشته باشند و خودشان متوجه نشده باشند. ۲۵ تا ۳۰ درصد از بیمارانی که سرطان کلیه تشخیص داده شده است، شواهدی از بیماری متاستاتیک در زمان ایجاد تشخیص وجود دارد.

هیچ فاکتور خطر پذیرفته شده ای برای سرطان سلول کلیوی وجود ندارد. با این حال، برخی از داده های اپیدمیولوژیک نشان می دهد که سیگار کشیدن، چاقی و فشار خون شریانی. به همین ترتیب، قرار گرفتن مداوم در معرض برخی از فلزات سنگین (کادمیم) می تواند به پیشرفت سرطان کلیه کمک کند.

علائم سرطان کلیه چیست؟

در ابتدا ممکن است علائمی ایجاد نکند. اکثر مواردی که تشخیص داده می شوند این کار را در طول مطالعه انواع دیگر مشکلاتی که بیمار برای آنها مراجعه کرده انجام می دهند، اغلب مشکلات گوارشی که در آن درخواست سی تی اسکن یا سونوگرافی به طور تصادفی تومور کلیه را کشف می کند. گاهی اوقات به صورت زیر خود را نشان می دهد:

هماچوری یا وجود خون در ادرار (۴۰-۶۰%). اگر این از دست دادن خون بسیار شدید باشد، می تواند باعث کم خونی شود. وجود آن باعث می شود که دیگر تومورهای دستگاه تناسلی رد شوند.

ظهور توده در شکم (۳۰ درصد موارد)

درد در ناحیه کمر (۳۵-۴۰%)

بدیهی است که این علائم منحصر به تومورهای کلیه نیست، بلکه در بیماری های خوش خیم، به عنوان مثال، سنگ کلیه یا عفونت های دستگاه ادراری نیز رخ می دهد.

سرطان کلیه چگونه تشخیص داده می شود؟

در اصل، هر توده کلیوی که کنتراست را جذب کند (ید یا گادولینیوم) باید به عنوان کارسینوم کلیه در نظر گرفته شود تا زمانی که خلاف آن ثابت شود.

تجزیه و تحلیل خون و ادرار: می تواند برخی از تغییرات مرتبط با این بیماری را نشان دهد، مانند کم خونی یا اختلال در عملکرد کلیه.

سونوگرافی کلیه: این یک آزمایش غیر تهاجمی و در نتیجه بی ضرر است که برای مشاهده ساختار و ناهنجاری های کلیه و مجاری ادراری استفاده می شود. اولتراسونیک استفاده می شود.

اوروگرافی داخل وریدی (IVU): این اشعه ایکس با کنتراست ادراری برای بررسی وجود انسداد در سیستم دفع ادرار (کلیه ها، حالب ها و مثانه) یا تهاجم به دستگاه ادراری است.

توموگرافی محوری کامپیوتری (CT): تست تصویربرداری انتخابی برای تشخیص این بیماری.

سایر روش های تشخیصی اضافی (MRI، آنژیوگرافی، پانکچر-بیوپسی…) نقش محدودی دارند، اما در موارد منتخب می توان آنها را در نظر گرفت.

رزونانس مغناطیسی هسته ای (NMR) روش تصویربرداری انتخابی در موارد زیر خواهد بود:

– حساسیت به کنتراست های یددار

– نارسایی کلیه

– زمانی که تشخیص با سی تی غیر قطعی باشد

– برای ارزیابی گسترش تومور به داخل سیاهرگ کلیوی و حفره

پیشنهاد می کنیم مقاله “۲۳ داروی خانگی برای درمان طبیعی سرفه ” را نیز مطالعه بفرمایید.

درمان سرطان  کلیه

سرطان کلیه ممکن است با جراحی با برداشتن کلیه زمانی که تومور موضعی است (مرحله I) درمان شود.

در مراحل پیشرفته تر بیماری، جراحی می تواند به کاهش علائم ناشی از تومور کمک کند و در برخی از بیماران مبتلا به بیماری متاستاتیک در مراحل اولیه، در صورت برداشتن کامل تومور و متاستازها، بقای بیشتری حاصل می شود. این عمل ممکن است فقط حذف شود. کلیه (نفرکتومی ساده) یا ممکن است نیاز به برداشتن بافت های مجاور باشد (نفرکتومی رادیکال). نفرکتومی رادیکال مستلزم برداشتن بلوک کلیه تحت تأثیر تومور (بسته شدن شریان و ورید کلیوی به عنوان اولین مرحله)، همراه با چربی اطراف کلیه، غده فوق کلیوی و فاسیای Gerota (اکسترا فاشیال) است.

جراحی در حال حاضر تنها درمان درمانی برای سرطان سلول کلیه (CRC) است. روش‌های جراحی متفاوتی وجود دارد: جراحی رادیکال، جراحی کلیوی، جراحی لاپاراسکوپی سه بعدی HD یا تکنیک‌های کم تهاجمی.

اگر سرطان پس از درمان اولیه عود کند، سرطان عود کننده نامیده می شود. سرطان می تواند در همان مکان (به نام عود موضعی)، نزدیک (عود منطقه ای)، یا در مکان دیگری (عود دور) عود کند. اگر قبلا نفرکتومی جزئی انجام داده اید، ممکن است تومور جدیدی در همان کلیه ایجاد شود. تومور عود کننده را می توان با نفرکتومی جزئی دیگر یا با نفرکتومی رادیکال برداشت.