پزشکیسلامت عمومی

ادرار چگونه تشکیل میشود؟

ادرار مایعی است که پس از تصفیه خون در سیستم ادراری تولید می شود و حاوی مواد مضری است که مخلوط با آب از طریق ادرار از بدن دفع می شود. سیستم ادراری یکی از سیزده سیستم بدن انسان است و به این ترتیب از پیوند اندام‌ها، بافت‌ها و ساختارهای آلی مختلف زاده می‌شود که با عملکرد هماهنگ، عملکرد بیولوژیکی بسیار خاصی را انجام می‌دهند. در این حالت تولید، ذخیره و دفع ادرار. حالا ببینیم و بخوانیم که تشکیل ادرار چگونه است؟

ادرار مایعی است که در سیستم ادراری تولید می‌شود و ترکیب آن شامل ۹۵% آب، ۲% اوره (ماده‌ای که پس از متابولیسم پروتئین‌ها تولید می‌شود)، ۱٫۵% نمک‌های معدنی و ۰٫۵% اسید اوریک است. اما نکته مهم این است که این ادرار پس از یک فرآیند تصفیه خون تشکیل می شود.

تشکیل ادرار یک مکانیسم فیزیولوژیکی است که اجازه می دهد تا تمام باقی مانده های متابولیکی که نه تنها عملکردهای بیولوژیکی را انجام نمی دهند، از گردش خون خارج شوند، بلکه در صورت انباشته شدن، برای بدن سمی هستند. از طریق ادرار مواد سمی را از خون خارج کرده و با آب مخلوط می کنیم تا از طریق ادرار از بدن دفع شوند.

 ادرار چگونه تشکیل می شود؟

تشکیل ادرار یک فرآیند بسیار پیچیده در سطح فیزیولوژیکی است که در آن ساختارهای مختلف سیستم ادراری وارد بازی می شوند. اما در مقاله امروز و دست به دست، مثل همیشه با معتبرترین نشریات علمی، خواهیم دید که در خانه در یکی از مراحل فرآیند تشکیل ادرار در بدن انسان چه اتفاقی می افتد.

مراحل تشکیل ادرار

سیستم ادراری، از طریق تشکیل ادرار، اجازه می دهد تا محصولات سمی را از بدن دفع کند که با هیچ وسیله دیگری (مانند مدفوع، تنفس یا تعریق) قابل دفع نیستند، به همین دلیل برای سلامتی ما ضروری است. این سیستم ادراری که از ساختارهای مختلفی تشکیل شده است، هدف تولید، ذخیره و دفع ادرار را دارد.

با تمرکز بر مرحله تولید، پیچیده ترین مرحله در سطح فیزیولوژیکی و مورد علاقه ما در مقاله امروز، می توان آن را به سه مرحله تقسیم کرد: فیلتراسیون، بازجذب و ترشح. اینها سه مرحله تشکیل ادرار هستند. پس بیایید ببینیم در هر یک از آنها چه اتفاقی می افتد.

مراحل تشکیل ادرار

 فیلتراسیون گلومرولی

فیلتراسیون گلومرولی اولین مرحله تشکیل ادرار است. این مرحله ای است که در آن خون از طریق یک فرآیند تصفیه می گذرد که هدف آن حذف مواد سمی از گردش خون است. و همانطور که به خوبی می دانیم، این عملکرد فیزیولوژیکی در کلیه ها انجام می شود، دو اندام به اندازه مشت که در زیر دنده ها، در دو طرف ستون فقرات قرار دارند.

عملکرد اندام ها فیلتر کردن تمام خون در بدن است. و آنقدر در کار خود موثر هستند که فقط ۳۰ دقیقه برای انجام این کار وقت می گذارند و مواد سمی را از آنها خارج می کنند تا به روند تشکیل ادرار ادامه دهند. به لطف کلیه ها، ما روزانه حدود ۱٫۴ لیتر ادرار تولید می کنیم که در شرایط عادی، استریل است، زیرا از فیلتر کردن خون ناشی می شود، نباید حاوی میکروارگانیسم باشد. شریان کلیوی رگ خونی است که “کثیف” را حمل می کند. خون به کلیه ها و این خون به قشر کلیه که لایه بیرونی کلیه است با ضخامت کم و بیش ۱ سانتی متر می رسد اما ۹۰ درصد رگ های خونی را در خود جای داده است. این قشر است که رنگ مایل به قرمز کلیه ها و همچنین محل انجام این فیلتراسیون را می دهد، زیرا اکثر نفرون ها در آنها قرار دارند.

این نفرون ها واحدهای عملکردی کلیه ها هستند و سلول های تخصصی برای تصفیه خون هستند. بیش از یک میلیون در هر کلیه وجود دارد و هر کدام دارای چیزی است که به عنوان کپسول بومن شناخته می شود، بخشی از نفرون که به طور خاص وظیفه تصفیه خون را انجام می دهد.

کپسول بومن یک کره کوچک است که گلومرول Malpighian را احاطه کرده است، یک سیستم مویرگی میکروسکوپی که حامل خون “کثیف” است که باید تصفیه شود. خون با فشار بالا به این نفرون ها می رسد که آب و املاح را به داخل کپسول گلومرولی هل می دهد، در حالی که اجسام سلولی و سایر مولکول های بزرگ در جریان خون باقی می مانند.

این فیلتراسیون یک فرآیند غیرفعال است (نیازی به مصرف انرژی ندارد) که در آن فشار هیدرواستاتیک مایعات و املاح کوچک را مجبور می کند تا مویرگ های خون را به سمت کپسول گلومرولی ترک کنند. بنابراین، فیلتر (سیالی که از غشاء عبور کرده است) از کپسول خارج می شود و به نفرون می ریزد.

به لطف این، مواد سمی از گردش خون حذف شده است. اما فقط این محصولات مضر؟ خير. خون با رسيدن به نفرونها تحت فشار زيادي قرار گرفته است كه علاوه بر مواد زائد، آب، گلوكز، ويتامينها، املاح معدني، اوره و اسيدهاي آمينه از آن خارج شده است. ۲۰ درصد حجم آن را از خون گرفته ایم. بنابراین در یک روز حدود ۱۸۰ لیتر خون از گردش خون خارج می شود که تقریباً ۵ برابر کل مایعات است.

این وضعیت، البته، ویرانگر خواهد بود، زیرا در عرض چند دقیقه ما از کم آبی شدید و تهدید کننده زندگی رنج خواهیم برد. از این نظر، اگرچه ما مواد سمی را که باید از خون خارج کنیم، حذف کرده ایم، اما به مرحله دوم نیاز داریم که در آن همه چیزهایی که نیاز داریم را دوباره جذب کنیم.

پیشنهاد می کنیم مقاله “علت دیدن خون در ادرار چیست؟آیا نگران کننده است؟” را نیز مطالعه بفرمایید.

بازجذب لوله ای

بازجذب لوله ای مرحله دوم تشکیل ادرار است. این مرحله ای است که در آن موادی را که از گردش خون خارج شده اند، اما باید به خون بازگردند، دوباره جذب می کنیم، زیرا آنها نه تنها سمی نیستند، بلکه برای سلامت سیستمی ما ضروری هستند.

در مرحله اول فیلتراسیون، مواد زائد وارد کپسول بومن شده اند، بله، اما همچنین آب و سایر مولکول های لازم. و در این مرحله است که آنها را بازیابی می کنیم. “پرتو ادرار” که توسط کپسول بومن جمع آوری شده و وارد نفرون شده است از طریق چهار لوله موجود در نفرون مذکور جریان می یابد: لوله پروگزیمال، حلقه هنل، لوله دیستال و لوله جمع کننده.

از این چهار مورد، مهم ترین لوله پروگزیمال است که در طول مسیر خود، آب، گلوکز، اسیدهای آمینه، سدیم، کلرید و پتاسیم را از این «پرتو ادرار» بازجذب می کند. فقط این لوله پروگزیمال ۶۵ درصد از آنچه را که فیلتر کرده بودیم بازجذب می کند. و بقیه لوله های نفرون مواد دیگری را که باید به خون بازگردند، به ویژه آب، دوباره جذب می کنند.

به این ترتیب و به لطف بازجذبی که در لوله های نفرون اتفاق می افتد، از ۱۸۰ لیتری که قرار بود از دست بدهیم به ۱٫۴ لیتر ادراری که به طور متوسط ​​روزانه دفع می کنیم، رسیدیم. نکته مهم این است که پس از این مرحله بازجذب، اوره و سایر مواد سمی دوباره جذب نشده اند.

این مرحله بازجذب دیگر مانند مرحله فیلتراسیون غیرفعال نیست، بنابراین نیاز به مصرف انرژی یا حداقل استفاده از گرادیان الکتروشیمیایی دارد. اما نکته مهم این است که این اتفاق در درونی ترین قسمت کلیه ها، در بصل النخاع کلیه رخ می دهد. این مدولای کلیه به ۱۲-۱۸ هرم تقسیم می شود که در راس آنها به عنوان پاپیلای کلیه شناخته می شود.

این پاپیلاهای کلیوی ادرار سنتز شده را که قبلاً تحت فیلتراسیون و بازجذب قرار گرفته است جمع آوری می کنند و آن را به کالیس های کوچک هدایت می کنند، که به نوبه خود آن را به حالب ها می برند، در این مرحله این ادرار که قبلاً تشکیل شده است، کلیه ها را برای خارج کردن از مجرای ادرار ترک می کند. بدن اما قبل از آن، آخرین مرحله وجود دارد که در زیر به تفصیل می پردازیم.

آیا در ادرار فقط آب وجود دارد؟

ترشح یا دفع

ترشح که به عنوان دفع نیز شناخته می شود، سومین و آخرین مرحله تشکیل ادرار است. این مرحله ای است که در آن، بر خلاف بازجذب، اما همزمان با آن، مواد سمی از مویرگ های خونی که لوله های نفرون ها را احاطه کرده اند تا مجرای لوله های مذکور دفع می شود.

این محصولات مضر با انتشار غیرفعال از ناحیه ای با غلظت بالا (خون) به ناحیه ای با غلظت کمتر (ادرار) منتقل می شوند. این ترشح به موادی اجازه می‌دهد تا زمانی که سطح مولکول‌های خاص بسیار بالا است، از گردش خون خارج شوند، به عنوان مثال، در شرایط هیپرکالمی، با سطوح بسیار بالای پتاسیم در خون. بنابراین، ترشح (و مواد دفع شده) به حالت فیزیولوژیکی خاص بستگی دارد.

همچنین در مورد موادی مانند پنی سیلین یا هیدروژن نیز اتفاق می افتد، با کاهش PH خون، یون ها از بین می روند. این مواد به ادراری که قبلاً تشکیل شده بود اضافه می شود تا در نهایت به این نتیجه رسید که این مایع حاوی تمام محصولات مضری است که باید از بدن دفع شوند.

لگن محل خروج ادرار از هر یک از کلیه ها است. و کالیس های ذکر شده قبلاً در این حفره که برخی از اکستنشن ها از آن متولد می شوند همگرا می شوند: حالب ها. این حالب ها دو لوله باریک به قطر ۴ تا ۷ میلی متر و طول بین ۲۵ تا ۳۰ سانتی متر هستند که ادرار را از کلیه ها جمع آوری کرده و می فرستند. تا از طریق دفع از بدن خارج شوند.

Rate this post

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا