دانستنی های جالب درباره دلفین ها

دلفین ها پستانداران آبزی بسیار باهوشی هستند که از یک سوراخ در بالای سر خود تنفس می کنند. آنها موجودات خارق العاده ای هستند که نوعی سونار به نام اکولوکاسیون را برای جستجو و شکار تکامل داده اند. دلفین ها پستانداران آبزی گوشتخواری هستند که بیشتر ماهی می خورند. آنها به مهربانی شهرت دارند، اما حیوانات وحشی هستند که باید با احترام و احتیاط با آنها رفتار کرد.

دانستنی های جالب درباره دلفین ها

دلفین ها دوست داشتنی ترین حیوانات دریایی برای انسان هستند.
از هر ۶ دلفین در باهاما، ۱ دلفین توسط یک کوسه گاز گرفته شده است.
دلفین ها مانند حیوانات خشکی عطسه نمی کنند. این پستانداران دریایی زمانی که بیمار هستند یا از عفونت تنفسی رنج می برند، می توانند داوطلبانه سرفه کنند یا اکسیژن را با سرعت بسیار سریع بازدم کنند.
آنها آموزش دیده اند که در ازای ماهی، زباله ها را بچرخانند. یک دلفین آنقدر باهوش بود که کاغذ را زیر یک سنگ پنهان می کرد و تکه های کوچک را جدا می کرد تا ماهی های بیشتری به دست آورد.
برخی از گونه های دلفین ها با یک چشم باز می خوابند.
دلفین ها می توانند همزمان شنا کنند و بخوابند.
دلفین ها گوش خارجی ندارند و با انتقال امواج صوتی از طریق جمجمه به ناحیه گوش داخلی می شنوند.
دلفین های پوزه بطری با وجود نداشتن گوش، صداهایی با فرکانس ۱۶۰ کیلوهرتز با بیشترین حساسیت از ۴۰ تا ۱۰۰ کیلوهرتز می شنوند. در مقایسه، میانگین شنوایی انسان ها حدود ۰٫۰۲ تا ۲۰ کیلوهرتز است.
برخی از دلفین ها می توانند تا ۲۰ مایل (۳۲ کیلومتر) در ساعت در هنگام کار سخت شنا کنند. در حالی که به طور متوسط با سرعت ۳ تا ۷ مایل در ساعت شنا می کنند.

اکثر دلفین ها دریایی هستند و در اقیانوس یا آب های شور در امتداد خطوط ساحلی زندگی می کنند. با این حال، گونه های کمی وجود دارد که در رودخانه ها و رودخانه های آب شیرین زندگی می کنند، مانند دلفین رودخانه ای جنوب آسیا و دلفین رودخانه آمازون یا بوتو.

حقایقی در مورد دلفین ها

گونه ای از دلفین ها به طور طبیعی در رودخانه های سند و گنگ در جنوب آسیا نابینا متولد می شوند. این دلفین ها سیستم سونار بسیار پیچیده ای دارند و تنها در یک طرف بدن خود شنا می کنند.
بزرگ ترین عضو خانواده دلفین ها اورکا (که نهنگ قاتل است) که ۱۹۰۰۰ پوند وزن دارد.
دلفین بینی بطری می تواند بیش از ۴۰ سال عمر کند، در حالی که دلفین های راه راه می توانند تا ۶۰ سال عمر کنند.
یک دلفین ماده به تولد بچه دلفین دیگری کمک می کند، اگر زایمان سخت باشد، دلفین دیگر ممکن است به بیرون کشیدن نوزاد کمک کند. دلفین های دیگر در حین تولد در اطراف مادر شنا می کنند تا از او محافظت کنند.
دلفین هایی در رودخانه آمازون زندگی می کنند که به رنگ صورتی هستند.
دلفین ها مانند انسان به طور خودکار نفس نمی کشند و اگر بیهوشی عمومی به آنها داده شود می میرند. آنها باید روی سطح آب بخوابند و سوراخ‌های دمنده‌شان باز باشد.
دلفین ها فقط نیمی از مغز خود را هنگام خواب خاموش می کنند تا هوشیار و نفس بکشند.
دلفین ها می توانند با ضربه زدن به کوسه ها با منقار خود آنها را بکشند.
دلفین‌ها معمولاً به تنهایی زندگی نمی‌کنند، آنها ساختار اجتماعی پیچیده ای دارند و به نظر می رسد طیف وسیعی از احساسات از جمله شوخ طبعی را دارند.
هیچ کس دقیقاً نمی داند که چرا دلفین ها خودشان ساحل می گیرند (در ساحل می آیند). اما از آنجایی که دلفین‌ها ممکن است از میدان مغناطیسی زمین برای حرکت در مسیر خود استفاده کنند، برخی از دانشمندان بر این باورند که برخی از مکان‌هایی که رشته دلفین‌ها در آن رشته می‌شوند دارای میدان مغناطیسی غیرعادی هستند.

دلفین‌ها معمولاً در حالی که ماهی تلاش می‌کند از دستگیری فرار کند، ماهی‌گیری را تمرین می‌کنند و قربانی خود را با بال‌های پهن خود می‌کشند. برخی از دانشمندان فکر می کنند که دلفین ها همچنین می توانند از صدای بلند خود برای بیهوش کردن یا فلج کردن ماهی ها در حین شکار استفاده کنند.
در حالی که بیشتر حیوانات وحشی از تماس با انسان اجتناب می‌کنند، دلفین‌های وحشی به بازی و معاشرت با انسان‌ها، به‌ویژه کودکان، معروف هستند.
برخلاف بسیاری از حیوانات وحشی، دلفین‌ها زمان زیادی را صرف لذت بردن از رابطه جنسی و پیش‌بازی می‌کنند که با فصلی بودن یا تمایل به تولید مثل مشخص نمی‌شود.
خطرناک ترین دشمن دلفین، انسان است.

چرا گاهی بعد از عوض کردن آب تنگ ، ماهی میمیرد؟

دانستنی ها درباره دلفین

به نظر می‌رسد سونار دلفین رشته‌های ظریف تورهای ماهیگیری را تشخیص نمی‌دهد و میلیون‌ها دلفین در نتیجه گرفتار شدن غرق شده‌اند.
دلفین‌ها در اطراف قایق‌ها بازی می‌کنند، کمان را می‌چرخانند و حتی به ماهی‌گیران کمک می‌کنند تا بهترین زمان برای انداختن تورهایشان را نشان دهند و سپس ماهی‌ها را به درون آنها می‌برند.

در سال ۱۹۷۱، نیروی دریایی تیمی از دلفین‌ها را با سوزن‌های زیرپوستی بزرگ پر از دی اکسید کربن که به منقارشان بسته شده بودند، اعزام کرد تا از پایگاه نیروی دریایی ایالات متحده در ویتنام محافظت کنند. به دلفین ها آموزش داده شده بود که انسان هایی را که در آب شنا می کنند شکار کنند و آنها را با منقار خود به حرکت درآورند و تزریق کشنده ای را در ریه ها یا معده انسان انجام دهند.

دلفین ها یک ویژگی منحصر به فرد به نام اکولوکاسیون دارند. آنها یک سری کلیک و پینگ منتشر می کنند که مسافت های طولانی را در آب طی می کند. هنگامی که صدا به یک جسم برخورد می کند، پژواک ها به دلفین برگشته و به دلفین امکان می دهد به معنای واقعی کلمه فاصله، شکل، تراکم، حرکت و بافت یک شی را بشنود.
با استفاده از پژواک، آنها می توانند بین انواع ماهی های هم اندازه، بین آلومینیوم و برنج، و بین یک توپ فولادی با قطر ۲½ و ماهی با قطر ۲¼ تمایز قائل شوند.
یک دلفین ۲۶۰ پوند (۱۱۷ کیلوگرم) تقریباً ۳۳ پوند (۱۵ کیلوگرم) می خورد. ماهی در روز، که شبیه به خوردن یک انسان ۱۵-۲۲ پوند است. استیک در روز – اما دلفین از آن وزن اضافه نمی کند.
دلفین‌ها حس بویایی ندارند زیرا بو نمی‌تواند در آب زیاد حرکت کند، اما حس چشایی دارند و مانند انسان‌ها می‌توانند بین شیرین، ترش و تلخ تمایز قائل شوند اما طعم شور را نمی‌توانند بچشند.