رحمت خداوند در روايات‏

تبديل سيئات به حسنات

امام رضا عليه السلام از پدرانش، از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت مى فرمايد:

به هنگام قيامت، حضرت محبوب بر قلب عبد مؤمن تجلّى مى كند و او را به تك تك گناهانش آگاه ساخته، سپس به لطف و مغفرتش به نحوى كه ملك مقرّب و نبىّ مرسل از آن آگاه نشود عبد را مورد نوازش قرار داده از گناهانش مى گذرد، و آنچه را كه بنده اش از آن كراهت دارد بر وى مى پوشاند، آنگاه به تمام سيّئاتش خطاب مى رسد: تبديل به حسنات شويد.

حسن ظن به پروردگار

ابن رئاب مى گويد:

از حضرت صادق ع شنيدم: عبدى را به صف محشر مى آورند در حالى كه در دنيا به خودش ستم كرده، به او خطاب مى شود: آيا تو را به طاعتم امر نكردم و از معصيتم نهى ننمودم؟ عرضه مى دارد: چرا، ولى من مغلوب شهوت شدم، اگر به عذابم ببرى به گناهم بردى و هيچ ظلمى در حق من نكرده اى. امر مى شود او را به آتش ببرند. فرياد مى زند: من چنين گمانى به تو نداشتم. خطاب مى رسد: گمانت به من چه بود؟ عرضه مى دارد: بهترين گمان. امر مى شود او را به بهشت ببريد. سپس به عبد خطاب مى رسد: در اين ساعت، حُسن ظنّت به من برايت سودمند افتاد.

رحمت پروردگار در وسعت دادن بر بندگان

امام باقر عليه السلام از رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله روايت مى فرمايد:

مردى را در عرصه گاه محشر حاضر مى كنند، به او خطاب مى رسد: آنچه بر من حجّت دارى بازگو كن، عرضه مى دارد: پروردگارا! مرا آفريدى و هدايت كردى و به وسعت رزق و روزى سرافرازم نمودى، من هم تا بودم بر بندگانت وسعت دادم و در همه امور به آنان آسان گرفتم تا امروز بال رحمتت را بر من بگسترانى و در چنين گذرگاه و موقف مشكلى بر من آسان بگيرى. از پيشگاه حضرت ربّ العزّه- جلَّ ثناؤه و تعالى ذكره- خطاب مى رسد: بنده ام صادقانه سخن گفت، او را به بهشت ببريد.

اسباب رحمت

قرآن مجید براي تحصيل رحمت واسعه الهي به اسباب و وسائلي اشاره می کند که لطف و عنایت خدا را در پی دارد. از جمله آیه ۵۶ سوره نور مي فرمايد؛ و نماز را به پا داريد و زكات را ادا نماييد و پيامبر را اطاعت كنيد، اميد است كه مورد رحمت واقع شويد.

آیه ۱۳۲ سوره بقره فرمانبرداري از خدا و رسول (ص) را مایه رحمت می داند و می فرماید: از خدا و رسول پيروي نماييد اميد است مورد رحمت واقع شويد.

همچنیت آیه ۴۶ سوره نمل استغفار و طلب بخشش از درگاه پروردگار را موجب رحمت می داند و می فرماید: چرا از خداوند طلب مغفرت نمي كنيد بلكه مشمول رحمت واقع شويد.

همچنین آيه ۱۰ سوره حجرات و  آيه ۱۵۷ سوره بقره، اصلاح ميان برادران و شكيبايي در برابر مصائب و آزمايشها و موارد فراوان ديگر که خود بحث مفصلی را می طلبد از اسباب رحمت ذکر می کند.

تنها كارى كه ما بايد در پيشگاه مقدس او انجام دهيم ، اقرار به كوچكى و حقارت و عظمت و بزرگى اوست و به خصوص بر ما واجب است از خود و همه شؤون خود چشم پوشيده و فقط به عظمت و جلال آن جناب خيره شويم كه به قول عارف وارسته ،و البته ترک هر آنچه او بر ما حرام کرده است.

فيض  :

خدايا مرا از من آزاد كن
ضميرم به عشق خود آباد كن
سرم را به ياد خودت زنده كن
روان مرا منبع ياد كن
به روى خودت باز كن ديده‏ام
دلم را به نظاره‏ات شاد كن
خرابم كن از مستى و بى خودى

وجودم به ويرانى آباد كن
به فردوس اعلاى راهى نما

به علم لدنيم ارشاد كد

درونم به اسرار معمور دار
برونم به طاعات آباد كن
ز شيطان و نفسم پناهى بده
زجور اعاديم آزاد كن
بس اندوه و غم بر سر هم نشست
گشادى بده سينه را شاد كن
بود فيض در بند خود تا به كى
خدايا دلى از من آزاد كن