این افراد با وجود معلولیت بسیار موفق اند
وقتی صحبت از افراد دارای معلولیت می شود، نگرش های منفی می تواند اعتماد به نفس فرد معلول را از بین ببرد. این نگرش‌های منفی می‌تواند توانمندی‌های فرد معلول را خدشه دار کند. در مطالعاتی نشان داده شده است که ۲۵ درصد از افرادی که دارای معلولیت هستند معتقدند که جامعه‌شان توانایی های آنها را باور ندارندو اغلب این نگرش‌های منفی است که بیش از هر گونه آسیب روحی یا جسمی که افراد دارای معلولیت دارند مانع موفقیت افراد معلول می‌شود. حالا ما در این مقاله میخواهیم موفق ترین افراد معلول را به شما معرفی نماییم.
۸ فرد دارای معلولیت اما موفق و مشهور
هلن کلر
معلولیت: ناشنوا و نابینا
دستاوردها: نویسنده، مدافع حقوق معلولیت، فعال سیاسی و مدرس
هلن کلر یکی از شناخته‌شده‌ترین چهره‌های قرن بیستم است که نسل‌های آینده معلولان را الهام بخشید. زمانی که او فقط ۱۹ ماه داشت، کلر بینایی و شنوایی خود را در نتیجه یک بیماری از دست داد، که تصور می شود سرخجه یا مخملک بوده است.
اما هلن کلر با کمک معلمش، آن سالیوان، نوشتن را یاد گرفت و به یک نویسنده مشهور تبدیل شد و نزدیک به ۵۰۰ سخنرانی و مقاله در موضوعات مختلف نوشت. او اولین فرد نابینا بود که لیسانس هنر گرفت.
کلر یکی از اعضای اولیه اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا و مدافع مشهور حقوق کارگران و افراد دارای معلولیت بود. او از مهارت های نویسندگی خود برای مبارزه برای مسائلی مانند حق رای زنان و دخالت ایالات متحده در جنگ جهانی اول استفاده کرد. هلن کلر به دلیل حمایت خستگی ناپذیر و فعال بودن با اعتماد به نفس، فرصت های جدیدی را برای افراد دارای معلولیت ایجاد کرد.
استیون هاوکینگ
ناتوانی: اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS)
دستاوردها: فیزیکدان، کیهان شناس، نویسنده و مدیر تحقیقات مرکز کیهان شناسی نظری در دانشگاه کمبریج. دریافت کننده جوایز و مدال های مختلف
بیماری ALS در سن ۲۱ سالگی در استیون هاوکینگ تشخیص داده شد. با این حال هاوکینگ با استفاده از یک سینتی سایزر صدا و ویلچر برقی در زندگی خود پیمایش کرد تا دانشمند، فیزیکدان، اخترفیزیکدان و مدیر تحقیقات مرکز کیهان شناسی نظری در دانشگاه کمبریج شود.
هاوکینگ به دلیل حضورهای متعددش در رسانه ها و نبردش علیه ALF به طور گسترده ای شناخته شده است. با این حال، او همچنین به دلیل نظریه های پیشگامانه خود در فیزیک و علم، با اشتیاق خاصی به مطالعه سیاهچاله ها شناخته شده است.
استیون هاوکینگ تا زمان مرگش در ۷۶ سالگی به کار خود ادامه داد و تحقیقات نهایی خود را قبل از مرگ به پایان رساند.
نیک وویچیچ
ناتوانی: سندرم تترا آملیا
دستاوردها: واعظ و سخنران انگیزشی
نیک وویسیچ یک سخنران انگیزشی استرالیایی آمریکایی است که با سندرم تترا آملیا به دنیا آمد، که یک اختلال مادرزادی بسیار نادر است که باعث می شود کودکی بدون هیچ دست و پا به دنیا بیاید. این بیماری معمولاً برای نوزادان کشنده است، اما نیک از این شانس جان سالم به در برد.
نیک متولد ۱۹۸۲ در کودکی مورد آزار و اذیت قرار گرفت که منجر به افسردگی عمیق و افکار خودکشی شد. با این حال، نیک به یک بزرگسال توانمند تبدیل شد که ناتوانی خود را به یک نیروی مثبت برای جهان تبدیل کرد، وقتی که پتانسیل خود را شناخت.
نیک یک بشارت دهنده است که بنیانگذار یک وزارتخانه غیرانتفاعی بین المللی به نام زندگی بدون اندام است. او به‌عنوان یک سخنران انگیزشی، بازیگر، نویسنده و پدر چهار فرزند، در سنین جوانی بیش از آنچه بسیاری در طول زندگی به دست آورده‌اند، به دست آورده است.
کریستوفر ریو
ناتوانی: فلج از گردن به پایین
دستاوردها: بازیگر و مدافع افراد مبتلا به آسیب نخاعی
زمانی که کریستوفر ریو بازیگر نقش سوپرمن را روی پرده بزرگ بازی می‌کرد، یک حادثه سوارکاری او را دچار آسیب نخاعی کرد که منجر به چهار پلژی و وابستگی به دستگاه تنفس مصنوعی قابل حمل شد.
در حالی که بسیاری پس از چنین حادثه ای تسلیم می شدند، ریو سختی ها را پشت سر گذاشت و به موفقیت خود ادامه داد.
پس از این حادثه غم انگیز، ریو به بازیگری و کارگردانی فیلم ها ادامه داد و در عین حال از افرادی که با آسیب نخاعی زندگی می کنند حمایت کرد.
کریستوفر از طریق بنیاد خود، چهره شناخته شده انسان را با آسیب نخاعی مطابقت داد تا آگاهی را افزایش دهد، و همچنین دانشمندان علوم اعصاب در سراسر جهان را به تحقیق و مبارزه با یکی از پیچیده ترین اختلالات مغز و سیستم عصبی مرکزی برانگیخت.
لودویگ ون بتهوون
ناتوانی: ناشنوایی
دستاوردها: یکی از تأثیرگذارترین آهنگسازان سنت کلاسیک غربی
بتهوون در سن جوانی به موفقیت دست یافت و اولین اجرای عمومی خود را در سن ۸ سالگی انجام داد. او به یکی از مشهورترین آهنگسازان و پیانیست های تمام دوران تبدیل شد.
در سن ۲۰ سالگی، بتهوون شهرت جهانی پیدا کرده بود، اما تنها ۸ سال بعد شروع به از دست دادن شنوایی خود کرد. با این حال، با وجود ناتوانی فزاینده اش در شنیدن، به حرفه موسیقی خود ادامه داد. بتهوون با غوطه ور شدن در موسیقی خود، در طول زندگی خود به نقاط عطف بسیاری دست یافت و موسیقی ای ساخت که هنوز هم محبوب است.
پزشکان مدرن مقالاتی در مورد علل بالقوه ناشنوایی بتهوون منتشر کرده‌اند، اما چه به دلیل مسمومیت با سرب باشد یا یک اختلال خود ایمنی، مانع از دستیابی او به موفقیت نشد.
ترک تحصیل افرادمیلیونر، تحصیلات دانشگاهی چقدر در موفقیت مالی نقش دارد؟
جان نش
ناتوانی: اسکیزوفرنی پارانوئید
دستاوردها: ریاضیدان موفق که سهم قابل توجهی در مطالعه هندسه دیفرانسیل، معادلات دیفرانسیل جزئی و تئوری بازی ها داشت.
ریاضیدان جان نش در طول زندگی خود کمک قابل توجهی به مطالعات هندسه دیفرانسیل و معادلات دیفرانسیل جزئی کرد – که دیدگاه سایر محققان را به سیستم های پیچیده تغییر داد.
او تنها فردی در تاریخ است که برنده جایزه یادبود نوبل در علوم اقتصادی و جایزه آبل شده است و نظریه های او امروزه اغلب در اقتصاد استفاده می شود.
نش قبل از موفقیت بزرگش در حرفه‌اش، زمانی که ۳۰ سال داشت، سال‌های زیادی را دور از دانشگاه گذراند، زیرا در بیمارستان‌های روانی مختلف برای اسکیزوفرنی تحت درمان بود.
وضعیت او با افزایش سن بهبود یافت و او به عنوان یک ریاضیدان ارشد تحقیقاتی در پرینستون رفت. مبارزه او با بیماری روانی و بهبودی بعداً در فیلم ذهن زیبا به تصویر کشیده شد.
کریستی براون
معلولیت: فلج
دستاوردها: نویسنده و نقاشی معروف
کریستی براون نویسنده و نقاش اهل دوبلین بود که کتاب معروف پای چپ من را نوشت. پزشکان متولد سال ۱۹۳۲ دریافتند که او در بدو تولد از فلج مغزی شدید رنج می‌برد که کنترل اندام‌هایش را به استثنای پای چپش سلب کرد.
در دوران نوجوانی براون، او کتاب ها و مواد نقاشی را کشف کرد و علاقه و استعداد خود را در هنر و ادبیات پرورش داد.
کریستی نوشتن و طراحی را فقط با پای چپ خود آموخت و به یک هنرمند جدی تبدیل شد. براون همچنین یک رمان نویس طبیعی بود و او را به انتشار زندگینامه معروف خود سوق داد که شرح او را از مبارزه روزمره او با زندگی در فرهنگ شلوغ دوبلین ارائه می کرد.
براون در بدو تولد با چالشی مواجه شد که آن را به یک نقطه قوت تبدیل کرد.
مارلا رونیان
ناتوانی: بیماری استارگارد (دژنراسیون ماکولا)
دستاوردها: دو بار قهرمان المپیک و دارنده جوایز و رکوردهای زیادی در دو و میدانی
مارلا رونیان از کودکی نابینا بوده است، اما این مانع از تبدیل شدن او به یک ورزشکار موفق المپیکی دوومیدانی و دونده ماراتن نشد. زمانی که او فقط ۹ سال داشت، به نوعی دژنراسیون ماکولا مبتلا شد که به آرامی بینایی او را تخریب کرد.
رونیان در سال ۱۹۹۴ مدرک کارشناسی ارشد خود را در زمینه اختلالات ارتباطی گرفت که به او کمک کرد تا راه‌های جدیدی را برای برقراری ارتباط با مردم با وجود ناتوانی‌اش درک کند.
رونیان اولین بار در سال ۱۹۹۶ به تیم دوومیدانی المپیک ایالات متحده راه یافت و در حالی که در آن سال به تیم راه نیافت، دومین مدال طلا را در پارالمپیک به دست آورد. در سال ۲۰۰۰ او دوباره به تیم المپیک راه یافت و این بار در ماده ۱۵۰۰ متر به میدان رفت و در سال ۲۰۰۴ دوباره برای مسابقه بازگشت.
در حالی که بینش رانیان با گذشت زمان بدتر می شود، او به موفقیت خود ادامه داد و حتی یک زندگی نامه درباره سفر خود را تکمیل کرد. او اکنون معلم و سفیر مدرسه نابینایان پرکینز و مربی در دانشگاه نورث ایسترن است.
