کمبود ویتامین D: علائم ، علل و درمان

همینک در مجله آنلاین فارسی ها با مطلب”کمبود ویتامین D: علائم ، علل و درمان” در خدمت شما کاربران گرامی هستیم .

ویتامین D که به عنوان “ویتامین آفتاب” شناخته می شود ، یک ویتامین محلول در چربی است که در بسیاری از فرایندها و عملکردهای ضروری بدن نقش دارد.این ویتامین با کمک اشعه ماورا بنفش از نور خورشید در بدن تولید می شود. ویتامین D از بسیاری جهات بر سلامتی شما تأثیر می گذارد ، از جمله تقویت سیستم ایمنی بدن ، کاهش التهاب ، رشد سلول و حمایت از عملکردهای عصبی عضلانی.حالا ببینیم علائم کمبود ویتامین D چیست؟

ویتامین D در درجه اول به دلیل حمایت از متابولیسم کلسیم شناخته می شود. این نقش مهمی در جذب کلسیم از مواد غذایی و مکمل ها دارد ، که به بدن امکان می دهد سلول های سالم استخوانی را حفظ کند.

همچنین نقش مهمی در پیشگیری و درمان بیماری های مانند دیابت نوع ۱ و ۲ ، فشار خون بالا ، عدم تحمل گلوکز و مولتیپل اسکلروزیس و سایر بیماری های خودایمن دارد.

انواع ویتامین D :

دو نوع عمده ویتامین D وجود دارد ، یعنی ویتامین D2 یا ارگوکلسیفرول و ویتامین D3 یا کلکالسیفرول.

فرم D2 ویتامین زمانی بدست می آید که ما غذاهای غنی شده ، غذاهای گیاهی و مکمل ها بخوریم. فرم D3 در منابع غذایی یافت می شود و همچنین هنگامی که پوست در معرض اشعه ماورا بنفش B (UVB) خورشید قرار می گیرد توسط بدن تولید می شود.

سنتز ویتامین D در بدن یک فرآیند پیچیده است. وقتی پوست در معرض نور خورشید قرار می گیرد و قسمت نامرئی UVB از طیف نور را جذب می کند ، شروع می شود. ویتامین D توسط کبد و سپس کلیه ها پردازش شده و به شکلی تبدیل می شود که بدن می تواند از آن استفاده کند.

ویتامین D3 یک “پیش هورمون” است زیرا به افزایش سطح هورمون های “خوب” در مغز ، به ویژه مواد شیمیایی عصبی به نام دوپامین و سروتونین کمک می کند.

علاوه بر غذاها و مکمل های غنی شده ، غذاهای حیوانی مانند ماهی های چرب ، روغن کبد ماهی ، تخم مرغ و جگر به وفور از این ماده مغذی حیاتی تأمین می شود.

علل کمبود ویتامین D چیست؟

موارد زیر برخی از مهمترین عوامل موثر در ایجاد کمبود ویتامین D هستند:

۱-عدم قرار گرفتن در معرض آفتاب:

بدن شما ویتامین D خود را از کلسترول سنتز به دست می آورد ، اما برای موفقیت آمیز بودن فرآیند نیاز به قرار گرفتن در معرض نور خورشید در پوست است.

بنابراین ، افرادی که زمان کافی را در معرض آفتاب نمی گذرانند ، احتمالاً سطح ویتامین D در بدن آنها کم است. اگر اتفاقاً در عرض های جغرافیایی شمالی زندگی کنید که در بیشتر اوقات سال خورشید معمولاً زاویه کم دارد و روزها کوتاه تر است ، دسترسی بسیار کمی به نور مستقیم خورشید خواهید داشت.

به همین ترتیب ، اگر در خارج از خانه کم وقت می گذرانید یا در شغلی دارید که در خانه انجام میدهید ، عدم قرار گرفتن کافی در معرض اشعه UVB خورشید ، توانایی بدن شما در تولید ویتامین D را کاهش می دهد.

۲-زندگی در مناطق بسیار آلوده:

حتی اگر خورشید به شدت به محل زندگی شما بتابد ، ذرات کربن موجود در یک محیط آلوده بیش از حد تمایل دارند برخی از اشعه های خورشید را جذب یا پراکنده کنند و همین باعث میشود از شدت نور خورشید به شما کم شود و دچار کمبود ویتامین D شوید.

۳-محافظت بیش از حد از آفتاب:

اگر عادت دارید مقدار زیادی کرم ضد آفتاب استفاده کنید که اشعه ماورا بنفش خورشید را به طور کامل مسدود می کند پوست شما فاقد وسایل لازم برای تولید ویتامین D به خودی خود است.

۴-ملانین :

رنگ پوست شما به ماده رنگی به نام ملانین بستگی دارد که با ماده دیگری از پوست که مسئول تحریک تولید ویتامین D است ، رقابت می کند. هر دو این مواد برای انجام وظایف مربوطه خود به اشعه UVB نیاز دارند.

افراد پوست تیره که ملانین بالاتری دارند به طور کلی بیشتر از افراد پوست روشن برای تولید همان مقدار ویتامین D باید در معرض آفتاب قرار می گیرند.

۵-دمای محیط:

اگر پوست شما گرم باشد ، مانند تابستان های گرم و آفتابی ، اشعه UVB خورشید را با آسودگی بیشتری نسبت به پوست سرد جذب می شود.

۶-بیماری های کلیوی یا کبدی باعث کمبود ویتامین D میشود.

سلامت کلیه ها و کبد شما تأثیر مستقیمی بر متابولیسم و ​​جذب ویتامین D در بدن دارد. افرادی که کلیه ها یا کبد آنها دچار اختلال شده است به طور کلی در تبدیل ویتامین D به شکل فعال آن مشکل دارند.

۷-مسائل گوارشی:

ویتامین D مصرف شده به عنوان بخشی از رژیم غذایی یا از طریق مکمل تا حدی توسط روده کوچک جذب می شود.

عوامل گوارشی مانند ترشحات معده ، لوزالمعده و صفرا و همچنین یکپارچگی دیواره روده بر جذب ویتامین D تأثیر می گذارد.

برخی از اختلالات که بر سلامت روده و هضم شما تأثیر می گذارند مانند بیماری سلیاک ، بیماری کرون ، پانکراتیت مزمن و فیبروز کیستیک می توانند باعث جذب ناکافی ویتامین D شوند.

۸-کمبود ویتامین D از طریق رژیم غذایی شما:

حتی اگر بدن بیش از حد قادر به تولید ویتامین D خود در پاسخ به پوست در معرض نور خورشید است ، این ماده مغذی همچنین می تواند از طریق رژیم غذایی مکمل شود.

به افرادی که کمبود ویتامین D دارند معمولاً توصیه می شود که بیشتر از غذاهایی که به طور طبیعی سرشار از ویتامین D هستند مانند تخم مرغ ، جگر ، میگو و ماهی مانند ماهی آزاد و …

۹-افزایش سن:

توانایی شما در تولید موثر ویتامین D ممکن است با افزایش سن کاهش یابد. پوست افراد مسن دارای مقادیر کمتری از ماده است که نور UVB به ویتامین D تبدیل می کند.علاوه بر این ، با افزایش سن ، کلیه های شما در تبدیل ویتامین D به شکل فعال آن ، کلسیتریول ، کارایی کمتری دارند.

۱۰-چاقی باعث کمبود ویتامین D میشود:

در افراد با شاخص توده بدنی بیشتر از ۳۰ مشخص شده است که فراهمی زیستی ویتامین D در بدن آنها کمتر است.

سلول های چربی تمایل به جذب ویتامین D از خون دارند و در آزاد شدن آن در گردش خون اختلال ایجاد می کنند. در نتیجه ، افرادی که چربی زیادی دارند و دارای اضافه وزن هستند ، ویتامین D کمتری در گردش خون آزاد می کنند و زمینه را برای کمبود ویتامین D فراهم می کنند.

 کمبود ویتامین D چگونه درمان میشود؟

اگر میزان کم ویتامین D برای شما تشخیص داده شود ، درمان استاندارد برای غلبه بر کمبود ویتامین D معمولاً شامل سه استراتژی زیر است:

۱-یک مکمل ویتامین D مصرف کنید: پزشک ممکن است برای جبران کمبود ویتامین D در بدن شما یک مکمل یا مولتی ویتامین برای شما تجویز کند. اگرچه گزینه های بدون نسخه نیز در دسترس است ، بهتر است قبل از شروع مصرف چنین مکمل هایی با پزشک خود مشورت کنید. پزشک با در نظر گرفتن تمام فاکتورهای لازم ، دوز مناسب را برای موارد خاص شما تعیین می کند.

۲-این ویتامین را از منابع غذایی دریافت کنید: مصرف غذاهایی که به طور طبیعی سرشار از ویتامین D هستند مانند روغن کبد ماهی ، ماهی تن ، ماهی آزاد و … را افزایش دهید. سایر منابع غذایی که حاوی مقادیر نسبتاً کمتری ویتامین D هستند اما می توانند برای سلامتی شما مفید باشند شامل جگر گاو ، پنیر و زرده تخم مرغ است. سرانجام ، محصولات لبنی و غلات خاص با ویتامین D غنی شده و می توانند به دریافت توصیه شده روزانه این ماده مغذی کمک کنند.

۳-بیشتر در معرض آفتاب قرار بگیرید: غوطه ور شدن در آفتاب صبح زود به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه بدون ضد آفتاب به افزایش طبیعی ویتامین D کمک می کند. در حالی که به افرادی که کمبود ویتامین D دارند به طور کلی توصیه می شود روزانه در معرض نور خورشید قرار بگیرند ، عوامل خطر خاصی وجود دارد که قابل تأمل است.

اگر شما به طور کلی پوستی حساس دارید ، مستعد آفتاب سوختگی هستید ، سابقه سرطان پوست دارید یا رنگ پریدگی پوست دارید ، ممکن است در معرض آفتاب بیش از حد در مورد خاص شما آسیب ببیند. برای جلوگیری از هرگونه عارضه پیش بینی نشده یا عوارض جانبی ، باید با ارائه دهنده خدمات بهداشتی در مورد کفایت این روش درمانی برای پرونده خود مشورت کنید.

علائم کمبود ویتامین D چیست؟

در صورت کمبود ویتامین D ، بدن شما قادر به عملکرد صحیح نخواهد بود و علائم و نشانه های زیر را تجربه می کنید:

۱-نقص مصونیت

مهمترین علامت کمبود ویتامین D ضعف یا نقص در ایمنی بدن است که باعث می شود بیماری ها را راحت تر انتخاب کنید.

ویتامین D از عملکرد صحیح سلولهای T پشتیبانی می کند که به بدن کمک می کند تا با ارگانیسم های خارجی و مهاجم مقابله کند.

مطالعه ای که در سال ۲۰۱۱ در مجله پزشکی تحقیقی منتشر شد ، تأکید می کند که ویتامین D به تعدیل پاسخ های ایمنی ذاتی و سازگار کمک می کند و کمبود آن با افزایش خود ایمنی و افزایش حساسیت به عفونت ها در ارتباط است.

۲- درد استخوان

ویتامین D برای استخوان ، غضروف و عملکرد عضلات مهم است. مقدار ناکافی ویتامین D در بدن می تواند باعث درد عضلانی عمومی ، گرفتگی عضلات و درد مزمن مفصلی شود.

وقتی کمبود ویتامین D ، کلسیم به سیستم اسکلتی شما نمی رسد و در دردهای استخوانی نقش دارد.

۳- خستگی زیاد بر اثر کمبود ویتامین D

بدن شما برای تأمین انرژی به ویتامین D نیاز دارد. اگر شما بدون هیچ دلیل مشخصی مدام خسته هستید ، ممکن است عاقلانه باشد که سطح ویتامین D خود را بررسی کنید.

سطح پایین ویتامین D منجر به تجمع چربی می شود. این ، به نوبه خود ، میزان متابولیسم شما را کاهش می دهد و باعث می شود انرژی کمتری داشته باشید.

یک مطالعه ۲۰۱۴ که در مجله علوم پزشکی آمریکای شمالی منتشر شده است حاکی از آن است که با افزایش ویتامین D می توانید شدت علائم خستگی را به میزان قابل توجهی کاهش دهید.

۴- نوسانات خلقی:

کمبود ویتامین D همچنین می تواند منجر به تغییر ناگهانی خلق و خو شود. ویتامین D به تولید سروتونین ، هورمون مغز مرتبط با افزایش روحیه و شادی کمک می کند. افزایش سروتونین همچنین می تواند به کاهش تأثیر استرس و جلوگیری یا درمان افسردگی خفیف کمک کند.

مطالعات نشان داده است که برخی از افراد در ماههای زمستان از افسردگی خفیف رنج می برند که به SAD معروف است ، دلیل اصلی آن عدم قرار گرفتن در معرض آفتاب است.

۵- پسوریازیس و کمبود ویتامین D:

کمبود ویتامین D همچنین می تواند در پسوریازیس ، یک اختلال پوستی خود ایمنی نقش داشته باشد.

طبق بنیاد ملی پسوریازیس ، قرار گرفتن در معرض آفتاب به کاهش سرعت رشد و ریزش سلول های پوستی کمک می کند.

مطالعه ای که در سال ۲۰۱۳ در Dermato-Endocrinology منتشر شد ، نشان می دهد که خود ایمنی با کمبود و مقاومت ویتامین D در ارتباط است.

این مطالعه آزمایشی همچنین نتیجه گرفت که درمان با ویتامین D3 با دوز بالا ممکن است برای بیماران مبتلا به ویتیلیگو و پسوریازیس موثر و بی خطر باشد.

اگر مبتلا به پسوریازیس هستید ، سطح ویتامین D خود را بررسی کنید.

۶- مشکلات گوارشی :

وقتی از بیماری گوارشی رنج می برید ، بدن شما قادر به جذب این ویتامین محلول در چربی نیست. این می تواند منجر به کاهش سطح ویتامین D در بدن شود.

این شرایط گوارشی ممکن است شامل حساسیت به گلوتن کرون ، سلیاک و غیر سلیاک و بیماری التهابی روده باشد.

گیرنده های ویتامین D بر روی سلول های دستگاه گوارش و سیستم ایمنی بدن وجود دارد ، جایی که ویتامین D می تواند به این گیرنده ها متصل شود و به عملکرد مناسب بدن شما کمک کند.

مطالعه ای که در سال ۲۰۱۱ در مجله Therapeutic Advances in Gastroenterology منتشر شد ، ارتباطی بین ویتامین D کم و بیماری های دستگاه گوارش و همچنین بیماری التهابی روده و سرطان روده بزرگ نشان داد.

۷- تعریق زیاد:

میزان کم ویتامین D در بدن نیز باعث تعریق بیش از حد به خصوص در سر می شود. همچنین تعریق بیش از حد در نوزادان تازه متولد شده به دلیل تحریک پذیری عصبی عضلانی از علائم اولیه کمبود ویتامین D است.

تعریق زیاد روی سر می تواند علامت اصلی راشیتیسم باشد ، نوعی کمبود ویتامین D3 که بر رشد استخوان در کودکان تأثیر می گذارد.

ویتامین D غلظت مواد معدنی و تعادل مایعات بدن را تنظیم می کند ، که به تنظیم دمای بدن کمک می کند.

۸- فشار خون بالا:

اگر فشار خون دارید ، ممکن است نشان دهنده سطح پایین ویتامین D در بدن شما باشد. ویتامین D روند آنزیمی را سرکوب می کند که می تواند عروق را منقبض کرده و منجر به فشار خون شود.

علاوه بر این ، ویتامین D به بهبود گردش خون در بدن کمک می کند ، که برای عملکرد صحیح قلب ضروری است. این به کاهش خطر حملات قلبی ، نارسایی قلبی ، سکته های مغزی و سایر مشکلات کمک می کند.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ که در فشار خون بالا منتشر شده نشان می دهد که ۳ ماه مکمل خوراکی ویتامین D3 بر روی یک جمعیت غیر انتخابی از آفریقایی-آمریکایی ، کاهش قابل توجهی در فشار سیستولیک را نشان داد. با این وجود ، تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است.

۹- اضافه وزن یا چاقی به دلیل کمبود ویتامین D :

اگر چاق هستید ، احتمال ابتلا به کمبود ویتامین D زیاد است.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ توسط موسسه بهداشت کودک در دانشگاه کالج لندن نشان داد که چاقی منجر به کمبود ویتامین D می شود.

محققان دریافتند که افزایش ۱۰ درصدی شاخص توده بدن (BMI) باعث کاهش ۴ درصدی غلظت ویتامین D در بدن می شود.

علاوه بر این ، توده عضلانی زیاد و چربی کم بدن نیز منجر به کمبود ویتامین D می شود.

چه مقدار ویتامین D نیاز دارم؟

نیاز روزانه فرد به ویتامین D به عوامل مختلفی بستگی دارد ، از جمله:

سن
رنگ پوست
اقلیم
قرار گرفتن در معرض آفتاب در ارتباط با هوا
رژیم غذایی
وزن
قومیت
سطح فعالیت
سلامت متابولیک

بنابراین ، همیشه توصیه می شود که در مورد اهداف مناسب دریافت ویتامین D برای مورد خاص خود ، با پزشک خود مشورت کنید.

طبق موسسه پزشکی (IOM) ، سطح طبیعی ویتامین D در خون ۲۰ نانوگرم در میلی لیتر (یا ۵۰ نانومول در لیتر) است. این سازمان در ادامه ۶۰۰ تا ۸۰۰ واحد بین المللی (واحد بین المللی) ویتامین D در روز را برای کسانی که در معرض آفتاب خیلی کم هستند ، توصیه می کند.

مصرف خوراکی توصیه شده از نظر سن ویتامین D در واحدهای بین المللی (IU) به شرح زیر است:

نوزادان زیر یک سال: ۴۰۰ واحد بین المللی
کودکان بین سنین ۱ تا ۱۳ سال: ۶۰۰ IU
نوجوانان بین سنین ۱۴ تا ۱۸ سال: ۶۰۰ IU
بزرگسالان بین ۱۹ تا ۷۰ سال: ۶۰۰ IU
بزرگسالانی که ۷۱ سال یا بیشتر دارند: ۸۰۰ IU
زنان باردار و شیرده: ۶۰۰ IU

برای کودکان زیر ۹ سال به طور کلی برای هر کودک ۱۰۰۰ IU در روز بی خطر است ، در حالی که حد بالای قابل تحمل برای افراد ۹ ساله یا بالاتر ۴۰۰۰ IU در روز تعیین شده است.

سطح ویتامین D چگونه اندازه گیری می شود؟

آزمایش استاندارد برای اندازه گیری سطح ویتامین D بدن شما آزمایش خون ۲۵-هیدروکسی ویتامین D است. محدوده طبیعی برای افراد سالم ۲۰ نانوگرم در میلی لیتر (ng / ml) تا ۵۰ ng / ml است. اگر مشخص شود سطح شما زیر ۱۲ نانوگرم در میلی لیتر است ، این نشان می دهد که بدن شما کمبود ویتامین D دارد.