چگونه به حضرت عباس (ع) متوسل شوم؟

حضرت ابوالفضل العباس (ع) در بخشندگی، شجاعت و مهربانی یکی از نمونه تمام عیار در اسلام است که این ویژگی های بی نظیر او باعث شده است پیروان دیگر ادیان هم ارادت خاصی به حضرت قمر بنی هاشم (ع) داشته باشند. با توجه به روایات فراوان نقل شده از ائمه معصوم درباره شان و مقام حضرت عباس (ع)، جایگاه آن بزرگوار برای ما آشکارتر می شود. برای توسل به حضرت عباس (ع) نماز ها و دعاهایی در کتب ادعیه وجود دارد که مجرب است. در بخش مذهبی سایت فارسی ها ، برخی از روش های متوسل شدن به حضرت ابوالفضل (ع) را برای شما آورده ایم ، قطعا ایشان واسطه بسیار قوی در نزد خداوند متعال هستند .

راه های توسل به حضرت عباس (ع)

نماز کن فیکون برای حاجت و توسل به حضرت ابوالفضل (ع)

این نماز برای برآورده شدن حاجات در منابع مذهبی سفارش شده است. نماز کن فیکون چهار رکعت است؛

در رکعت اول بعد از سوره حمد ۱۰۰ مرتبه خواندن «وَ اُفَوِّضُ اَمْری اِلَی اللّهِ».

در رکعت دوم بعد از سوره حمد ۱۰۰ مرتبه خواندن «نَصْرَ مِنَ اللّهِ وَ فَتْحٌ قَریبُ».

در رکعت سوم بعد از سوره حمد ۱۰۰ مرتبه خواندن «اَلا اِلَی اللّهِ تُصیرُ الْإمُور».

در رکعت چهارم بعد از سوره حمد ۱۰۰ مرتبه خواندن «اِنّا فَتَحْنا لَکَ فَتْحاً مُبیِنا».

بعد از سلام نماز قبل از حرف زدن با کسی ۱۰۰ مرتبه خواندن «اَسْتَغْفِرُ اللّهَ رَبّی وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ».

سپس به سجده رفته و حاجت خودتان را از خدا بخواهید.

متوسل شدن به حضرت اباالفضل (ع) برای رفع حاجت

گویند فرد حاجتمند در میان نماز مغرب و عشاء دو ركعت نماز حاجت به جای آورد در همان شب این ختم را شروع کند كه منسوب به جناب ابی الفضل العباس(ع) است و تا چهل و یك شب به انجام رساند و بدون تغییر وقت ادامه دهد، ولی خواندن را در شب آخر گرو نگه دارد تا وقتی كه حاجت روا شود و بعد، آن را نیز بخواند و ختم چنین است: ( یا من یجیب المضطرّ إذا دعاه و یكشف السوء یا ربّ یا ربّ یا ربّ یا عبّاس بن علی بن ابی طالب الامان الامان الامان، ادركنی ادركنی ادركنی.)

ذكر هر یك از كلمات ( الامان) و ( ادركنی) را تكرار كند نا نفس قطع شود، ان شاءالله تعالی به مقصود می‌رسد.

توسل با ذکر شریف ” یا کاشف الکرب عن وجه الحسین…” به حضرت عباس (ع)

در کتاب منتخب التواریخ آمده است: نام مبارک حضرت قمر بنی هاشم که عباس است، به شمار ابجد می‌شود ۱۳۳ و آنکه می‌گویند:

یکی از ختم‌های تجربه شده این است که ۱۳۳ مرتبه این عبارت را بخوانند حاجتشان روا خواهد شد:

“یا کاشف الکرب عن وجه الحسین اکشف کربی بحق اخیک الحسین علیه السلام”

توصیه مرحوم کمپانی به این ذکر
مرحوم آیت الله شیخ محمد حسین اصفهانى معروف به کمپانى قدس سره مى فرمودند: این ذکر، صحیحش این است یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجهِ الْحُسَینِ اِکْشِفْ کَرْبى بِحَقِّ اَخیکَ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام.

توصیه مرحوم کشمیری به این ذکر
مرحوم کشمیری در باب توسل به حضرت ابوالفضل علیه السلام می فرماید: دو رکعت نماز حاجت خوانده شود و به حضرت ابوالفضل علیه السلام هدیه شود. سپس تسبیح حضرت زهراسلام الله علیها خوانده و باز ثوابش هدیه شود و سپس ۱۳۳ مرتبه خوانده شود
یا كاشِفَ الْكَرْبِ عَنْ وَجْهِ الْحُسَیْنِ اِكْشِفْ كَرْبى بِحَقِ اَخْیكَ الْحُسَیْنِ…

        پیشنهاد می کنیم مقاله “چگونه به امام کاظم(ع)متوسل بشوم؟” را نیز مطالعه بفرمایید.      

برخی از عنایات و معجزات حضرت عباس علیه السلام

امداد غیبی حضرت عباس (ع) و کاروانی در یزد

مرحوم آقا میرزا حسن یزدى رحمه الله علیه از مرحوم پدرش نقل کرد: یک سالى از یزد با اموال زیادى به همراه کاروان بزرگى به کربلا مشرف شدیم، قریب به نیمه هاى شب به یک سِرى از دزدان و سارقان و قطاع الطریق برخورد کردیم، من سکّه هاى طلاى زیادى داشتم که فوراً آن‌ها را توى قنداقه کودک که همین میرزا حسن باشد، گذاشتم و او را به مادرش دادم در این هنگام دزدان ریختند و همه را غارت کردند، فریاد استغاثه زوار کربلا بلند شد که دل هر بیننده اى را مى سوزانید و گریانش مى کرد.

مردم صدا زدند: یا ابوالفضل یا قمربنى هاشم یا حضرت عباس یا باب الحوائج بفریادمان برس و گریه مى کردند.
ناگهان در آن موقع شب متوجه شدیم، سوارى با اسب از دامنه کوهى که در نزدیکى ما بود. سرازیر شد، جمال دل ربایش زیر نقاب بود ولى نور صورت انورش از زیر نقاب همه جا را منور و روشن کرده بود، شمشیرش مانند ذوالفقار پدرش امیرالمؤمنین علیه السلام بود.
فریادى مانند صداى رعد و برق، تمام صحرا را پر کرد و به سارقان و دزدان حمله نمود و فرمود: دست از این قافله بردارید و از اینجا بروید، دور شوید و گرنه همه شما را هلاک و به جهنم مى فرستم.

همه اهل کاروان و سارقان درخشندگى نور جمال آن ستاره آسمان ولایت را مشاهده کردند و صداى دلرباى آن حضرت را شنیدند.

دزد‌ها و سارقان فورا دست از قافله کشیدند و پا به فرار گذاشتند.
آن حضرت در همان محل که ایستاده بودند غیب شدند.
تمام اهل قافله وقتى که این معجزه را دیدند همانجا تا صبح به ساحت مقدس قمر بنى هاشم علیه السلام توسل و دعا و زیارت و روضه خوانى و گریه و زارى پرداختند.
بعد که سر اثاثیه خودشان آمدند دیدند همه چیز سر جایش است الاّ آن مقدار چیزى که دزد‌ها برده بودند و کنار انداخته بودند و فرار کرده بودند؛ و سیدى در قافله ما بود که سال‌ها گنگ بود وقتى آن گیر و دار و پرتوى از نور خدا وقامت زیباى پسر على علیه السلام را دیده بود زبانش باز شد و همه اش ‍ صلوات مى فرستاد.

حکایت عجیبی از آیت‌الله شیرازی درباره کرامت حضرت ابوالفضل (ع) هنگام توسل به ایشانن

مرحوم آیت الله العظمی اراکی از آیت الله العظمی میرزا محمد حسن شیرازی رضی الله عنه (صاحب فتوای معروف تنباکو، وفات ۱۳۱۲ ه. ق) نقل کرده است:

من برای زیارت مرقد امام حسین علیه‏ السلام از سامرا به کربلا روانه شدم؛ در مسیر به یکی از طوایفی که در آن‌جا سکونت داشتند رسیدم.

رئیس طایفه به من احترام شایانی کرد. در این میان، زنی نزد من آمد و گفت: «السلام علیک یا خادم العباس»؛ سلام بر تو ای خادم عباس!

من از سلام کردن آن زن تعجب کردم. از رئیس طایفه پرسیدم: این زن کیست؟ او گفت:خواهر من است. از وی پرسیدم: چرا او این گونه به من سلام کرد؟ آیا علتی دارد؟

گفت: آری! گفتم: علتش چیست؟ گفت: من سخت بیمار بودم، به طوری که همه بستگان از درمان و ادامه زندگی من ناامید شدند و مرگ هر لحظه به من نزدیک‏تر می‏‌شد. در حال احتضار بودم که ناگهان منظره‏ایی در برابر چشمانم آشکار شد.

دیدم خواهرم بالای تپه‏‌هایی که در مقابل طایفه ما قرار دارد رفت و رو به بارگاه حضرت عباس (ع) کرد و با گیسوی پریشان و دیده گریان گفت:

یا ابوالفضل علیه‏ السلام! از خدا بخواه برادرم را شفا دهد. ناگاه دیدم دو نفر بزرگوار به بالین من آمدند. یکی از آن‏ها به دیگری گفت: برادرم حسین علیه‏ السلام! ببین این زن مرا برای شفای برادرش واسطه قرار داده است، پس از خدا بخواه او را شفا دهد.

امام حسین علیه‏ السلام فرمودند: برادرم! این شخص نزدیک است که از دنیا برود، کار از کار گذشته است.

باز خواهرم برای دومین بار و سومین بار از حضرت عباس علیه ‏السلام تقاضای عنایت و لطف کرد، ناگهان دیدم حضرت عباس علیه ‏السلام با دیده گریان به امام حسین علیه‏ السلام عرض کرد: برادرم! از خدا بخواه یا این بیمار را شفا دهد یا این که لقب باب‏ الحوائج را از من بگیرد.

امام حسین علیه‏ السلام با توجهی کامل فرمودند:

ای برادر خدایت سلام می‏‌رساند و می‏‌فرماید: این لقب و موقعیت گران‏بها برای تو تا قیامت برقرار و برجاست و ما به احترام تو این بیمار را شفا دادیم.

من خود را بازیافتم و از آن پس، خواهرم هر کس که ارادت خاص داشته باشد و مقام نورانی او در قلبش جای گیرد، او را خادم العباس می‏‌خواند و این، راز سلام کردن خواهرم بود.