چگونه حس بویایی خاطرات قدیمی را به یاد ما می آورند؟
تداعی خاطرات قدیمی با حس بویایی
بوها می توانند خاطرات قدیمی و خاطرات آسیب زایی را که پشت سر خود گذاشته ایم ، برای ما تداعی کنند.پیوندهای قوی بین مناطق مغزی برای ایجاد بو ، احساسات و حافظه توضیح می دهد که چرا بوها باعث یادآوری خود به خود خاطرات می شوند.حس بویایی نسبت به سایر نشانه ها برای یادآوری زندگی و خاطرات گذشته در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر کارآمدتر است.
علم میگوید که حس بویایی نشانه های کارآمدی برای یادآوری خاطرات شخصی است ، اثری که به پدیده پروست معروف شده است.
نام این پدیده به بخشی از کتاب Swann’s Way مارسل پروست اشاره دارد ، جایی که مارسل راوی جزئیات چگونگی طعم شیرین در چای خود است و خاطره گذشته را برایش زنده می کند. اما اگر این طعم و مزه است و نه بو ، باعث ایجاد خاطرات کودکی مارسل می شود ، پس چرا ذهن و حافظه پروست توسط بوی چای متوجه خاطرات شد؟
همانطور که فیلسوف Barry C. Smith در سال ۲۰۱۶ متذکر می شود ، پاسخ این سوال پیچیدگی های مربوط به بوها را روشن می کند. در واقع دو حس بویایی داریم. به نظر می رسد بوی هایی که از طریق بینی بو می کنیم و از محیط می آیند (به عنوان مثال بوی زباله).
اما بوهایی از طریق نازوفارنکس نیز می توانند از دهان به بینی برسند. این بوهای به اصطلاح “retronasal” به عنوان بو تجربه نمی شوند. در حقیقت ، آنها فاقد پدیدارشناسی مستقل هستند. اما همراه با لمس و طعم ، بو و عطر و طعم غذاها و نوشیدنی ها را تشکیل می دهد. این بو ، طعم و لمس است که خاطرات کودکی مارسل را نشان می دهد و نه طعم و مزه صرف .
پدیده پروست سوالات جالبی را درباره صحت این خاطرات خود به خود بوجود می آورد. خاطرات برانگیخته بو ممکن است نشان دهنده چگونگی اوضاع نباشد اما در ما این باور را ایجاد کند که اوضاع به همین منوال است.
اما این پدیده به خوبی مستند است و از اواخر دهه ۱۹۸۰ پس از اولین بار مطرح شدن اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) ، مورد توجه محققان قرار گرفته است (برنتسن ، ۲۰۲۱).
بیشتر این تحقیقات بر روی اندازه گیری خصوصیات عجیب و غریب خاطرات و بو متمرکز شده است.
با این حال ، در بررسی اخیر پدیده پروست ، روانشناسان رایان هاکلندر و همکارانش در مورد علل ویژگیهای عجیب و غریب خاطرات پروستین تحقیق می کنند.
خاطرات اتوبیوگرافی ناشی از Smells
خاطرات اتوبیوگرافی مربوط به تاریخ شخصی زندگی هر یک از ما هستند. گاهی اوقات ما آگاهانه بازیابی این خاطرات را انتخاب می کنیم. اما آنها همچنین می توانند خود به خود و بدون هیچ گونه تلاش شناختی از طرف ما به ذهن خطور کنند.
چنین خاطراتی خودجوش از وقایع گذشته را می توان با انواع نشانه ها به دست آورد: صحنه های بصری ، تصاویر ، زبان ، صداهای غیرزبانی ، لمس ها ، طعم ها و بوها. با این حال ، پدیده پروست به طور خاص به خاطرات برانگیخته بو اشاره دارد.
لارسون و همکاران پنج ویژگی خاطرات پروستین را توصیف می کنند:
لیمبیک: بویایی با سیستم لیمبیک مغز ، که حافظه ، احساسات ، توجه و تولید هورمون را کنترل می کند ، گره خورده است.
قدیمی: بوها می توانند خاطرات دوران کودکی را برایمان تداعی کنند و حتی خاطرات آسیب زایی را که فکر می کردیم پشت سر خود گذاشته ایم .
زنده: خاطرات برانگیخته شده با حس بویایی می توانند زنده تر ، واضح تر و با جزئیات بیشتری نسبت به سایر خاطرات ظاهر شوند.
احساسی: خاطرات پروستین از نظر احساسی شدید هستند. بو تنها حسی است که اطلاعات حسی را مستقیماً به آمیگدالا ، ناحیه مغز فرآیند ترس و برانگیختگی منتقل می کند.
به ندرت تکرار می شود: بسیاری از ما مستعد انجام تمرینات ناخوشایند روزهای پایانی هستیم. اما رویدادهایی که خاطرات پروستین زنده می کنند به ندرت تکرار می شوند .
در حالی که مشخص شده است بویایی کمتر از سایر محرک های حسی نشانه های حافظه هستند ،اما حس بویایی برای یادآوری حافظه احساسی قدرتمند است.
پیشنهاد می کنیم مقاله “مروارید چگونه ساخته میشود؟” را نیز مطالعه بفرمایید.
چگونه بوها می توانند خاطرات فراموش شده بسیار قدیمی را تداعی کنند؟
برای پیشبرد این سوال که چه چیزی ویژگی های خاص خاطرات پروستین را ایجاد می کند ، هاکلوندر و همکاران (۲۰۱۹) چندین فرضیه را ارزیابی می کنند.
یکی نقش بوها در شکل گیری حافظه در دوران کودکی.
در میان فرضیه های باقیمانده که توسط هاکلوندر و همکاران تأیید شده است ، فرضیه تلفیق از قوی ترین فرضیه ها است.
طبق این فرضیه ، ارتباطات نزدیک و محکم بین مناطق مغزی که بو ، احساسات و حافظه را پردازش می کنند منجر به تثبیت سریعتر و موثر حافظه می شود.
تلفیق حافظه به فرایند تقویت اتصالات حافظه بین سلولهای عصبی با رسوب پروتئین ها در شکاف سیناپسی بین آنها اشاره دارد. نتیجه این فرآیند همچنین به عنوان تقویت طولانی مدت شناخته می شود.
یادآوری مکرر ، خواب و قرار گرفتن مکرر در معرض تحریکات حسی مشترک می تواند تداعی خاطرات را تقویت کند.
به دلیل ارتباطات قدرتمند بین مناطق مغزی اختصاص یافته به بو ، احساسات و حافظه ، احساسات می توانند در غیاب یادآوری مکرر ، رویاها و قرار گرفتن مکرر در معرض محرکهای هم افزا ، حافظه را تقویت کنند .
خاطرات پروستین که در احساسات او لنگر انداخته اند ، می توانند استقامت آنها را در غیاب یادآوری مکرر توضیح دهند. بوی هایی که ذاتاً مملو از احساسات هستند احتمالاً می توانند باعث تقویت تحکیم حافظه شوند.
این فرضیه که نشانه های بو مخصوصاً برای ایجاد خاطرات عاطفی موثر هستند ، یافته قدیمی تر را نیز توضیح می دهد که بویایی برای یادآوری کمتر از سایر محرک های حسی است. در واقع ، حوادث پیش پا افتاده و بی احساس مانند ضدعفونی کردن یک میز یا افزودن یک تکه پنیر کهنه به یک ساندویچ شامل بوهای شدیدی است اما به طور معمول خاطرات ماندگاری ندارند.
با این حال ، یک مطالعه جدید در مورد بیماری آلزایمر این یافته قبلی را به چالش می کشد که بویایی معمولاً کمتر از سایر محرک ها نشانه یادآوری موثر هستند. این مطالعه که توسط Glachet و El Haj (2021) انجام شد ، نشان داد که بوهایی با رایحه های شدید و قوی از نشانه های دیداری و کلامی برای یادآوری زندگینامه در آلزایمر موثرتر است.
در آلزایمر ، پلاک و گره در هیپوکامپ تشکیل می شود که رمزگذاری حافظه ، ادغام و یادآوری حافظه را کنترل می کند و این منطقه را از کار می اندازد. بنابر این به نظر می رسد بوها باعث می شوند که با ذخیره سازی اطلاعات دور ذخیره شده از هیپوکامپ ناکارآمد ، اطلاعات ذخیره شده افزایش یابد.
اگر نشانه های بو نیز باعث افزایش یادآوری در افراد “عادی” شود ، ممکن است پدیده پروست بسیار شیوع بیشتری نسبت به تصورات فعلی داشته باشد.
احتمالا این تحقیقات نیازمند بررسی های بیشتر است ، اما اگر شما دوستان عزیز درباره حس بویایی و تداعی خاطره هایتان ، تجربه ای دارید لطفا با ما در میان بگذارید حتما این تجربیات ارزشمند برای سایت فارسی ها ارزشمند هستند.
