انواع سرگیجه و علت آن
انواع سرگیجه و علت آن
همینک در مجله آنلاین فارسی ها با مطلب”انواع سرگیجه و علت آن” در خدمت شما کاربران گرامی هستیم .
احساس تحرک ، کج شدن یا چرخاندن محیط اطراف یا احساس اینکه علی رغم اینکه هنوز در حرکت هستید یا در حال سقوط هستید ، به عنوان سرگیجه شناخته می شود.سرگیجه غالباً شروع ناگهانی دارد و مدت آن می تواند در هر مکانی بین چند ثانیه تا چند دقیقه تغییر کند. با این حال ، سرگیجه شدید ممکن است مدت زمان طولانی تری ادامه داشته باشد و توانایی شما در انجام فعالیت های روزمره را مختل کند.
سرگیجه واقعی با احساس چرخش همراه است و با سرگیجه غیر اختصاصی متفاوت است.سیستم دهلیزی ، متشکل از کانالهای نیم دایره در گوش داخلی ، عصب دهلیزی ، ساقه مغز و مخچه ، نقشی اساسی در حفظ وضعیت و تعادل بدن دارد. بنابراین هر مشکلی در این قسمت ها می تواند باعث عدم تعادل شود.
سرگیجه یا احساس حرکت می تواند در نتیجه تولید سیگنال های متناقض از گوش ، پوست ، عضلات و چشم ها یا تفسیر غلط این سیگنال ها توسط مغز ایجاد شود.
سرگیجه چقدر شایع است؟
آمار و داده های زیر به شیوع سرگیجه اشاره دارد:
یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ نشان داد که سرگیجه هر ساله حدود ۱۵٪ تا بیش از ۲۰٪ بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می دهد. تقریباً ۳۰٪ از موارد سرگیجه را در بزرگسالان تشکیل می دهد ، که آن را به رایج ترین شکل این اختلال تبدیل می کند.
در برآوردهای منتشر شده توسط برانت و داروف (۱۹۸۰) و توپت (۱۹۸۲) ، تقریباً ۶۰٪ از بیماران مبتلا به سرگیجه زن هستند ، این بدان معناست که زنان نسبت به مردان دیگر مستعد ابتلا به این بیماری هستند.
سرگیجه بیشتر در جمعیت مسن تر که به سن بازنشستگی نزدیک می شوند مشاهده می شود ، اما تعداد کمی از افراد زیر ۲۰ سال نیز این بیماری را تشخیص داده اند.
انواع سرگیجه
سرگیجه به دو نوع زیر طبقه بندی می شود:
۱- سرگیجه محیطی
این امر در نتیجه مشکلات در گوش داخلی یا عصب دهلیزی ایجاد می شود ، با سرگیجه موضعی پاروکسیسم خوش خیم (BPPV) رایج ترین شکل است.
BPPV به دلیل مشکلات موجود در ذرات سنگین کلسیم (اوتولیت) موجود در هزارتوی دهلیزی رخ می دهد.
۲- سرگیجه مرکزی
این فرم سرگیجه معمولاً پس از ضربه به سر ، آسیب مغزی یا بیماری رخ می دهد. این اتفاق معمولاً به دلیل خونرسانی یا محدود شدن خون رسانی (ایسکمی) به این ساختارها اتفاق می افتد ، به ویژه در بزرگسالان مسن که مشکلات عروقی دارند.
بروز انواع مختلف سرگیجه به سن فرد مبتلا ، مشکلات سلامتی و داروهای مصرفی بستگی دارد. بسیاری از آسیب های مرکزی بیش از سرگیجه واقعی فقط باعث آتاکسی (کلافگی) یا عدم تعادل می شوند.
علل سرگیجه چیست؟
دلایل سرگیجه مرکزی و محیطی متفاوت است زیرا آنها مناطق مختلف سیستم تعادل را تحت تأثیر قرار می دهند.
سرگیجه محیطی ممکن است به دلایل زیر باشد:
لابیرنتیت: یک عفونت در گوش داخلی ممکن است شامل کانال های نیم دایره باشد.
نوریت دهلیزی: عصب دهلیزی ممکن است به دلیل عفونت ویروسی ملتهب شده و منجر به سرگیجه شدید ، حالت تهوع ، استفراغ و بی ثباتی در راه رفتن شود (بی ثباتی راه رفتن).
آسیب گوش: آسیب به لاله گوش یا استخوان های کوچک گوش میانی ممکن است باعث ایجاد سوراخ یا فیستول بین گوش میانی و گوش داخلی شود.
داروها: داروهای خاصی از جمله سیس پلاتین ، سالیسیلات ها ، دیورتیک ها و آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزید ممکن است برای گوش داخلی مضر باشند.
اضطراب و استرس: استرس و یا اضطراب ممکن است سرگیجه ایجاد نکند ، اما می تواند مشکل را تشدید کند. افسردگی و سرگیجه نیز ممکن است به هم متصل شوند.
بیماری منیر: این وضعیت نادر گوش داخلی می تواند منجر به سرگیجه ، وزوز گوش ، کاهش شنوایی و پر شدن شنوایی (فشار در گوش) شود.
رشد غیرطبیعی: توموری مانند شووانوم دهلیزی (نوروم صوتی) یا رگ خونی غیرطبیعی می تواند به عصب دهلیزی فشار وارد کند.
تروما: ضربه به سر یا گردن ، شکستگی جمجمه یا آسیب به سیستم دهلیزی محیطی اغلب منجر به شکایات دهلیزی می شود.
عوامل زیر ممکن است به سرگیجه مرکزی کمک کنند:
سکته مغزی: سکته های مغزی خونریزی دهنده یا ایسکمیک در مغز (سکته مغزی) ، به ویژه مواردی که بر سیستم مهره ای یا مخچه تأثیر می گذارند ، ممکن است منجر به سرگیجه شود.
مولتیپل اسکلروزیس (MS): این امر منجر به تشکیل پلاک های دفع میلین در مسیرهای دهلیزی می شود ، که مانع انتقال کارآمد سیگنال توسط سلول های عصبی می شود.
اختلالات: فیبریلاسیون دهلیزی ، باریک شدن / انسداد شریان کاروتید ، دیابت ، آپنه خواب و بسیاری از مشکلات پزشکی دیگر که بر رگهای خونی یا جریان خون در مغز تأثیر می گذارد ، خطر سرگیجه مرکزی را افزایش می دهد.
میگرن: یکی از دلایل عمده سرگیجه مرکزی ، میگرن دهلیزی است که منجر به سردرد یک طرفه ، استفراغ ، فونوفوبیا ، حالت تهوع و فوتوفوبیا می شود.
داروها: استفاده از آسپرین ، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی ، ضدتشنج ، آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزید وریدی ، داروهای شیمی درمانی خاص و بسیاری دیگر می تواند به شنوایی و تعادل آسیب برساند.
الکل: مصرف الکل نیز ممکن است منجر به سرگیجه شود.
تومور: تومورهای بدخیم و خوش خیم مغز می توانند باعث سرگیجه مرکزی شوند.
فشار خون: فشار خون بسیار زیاد یا بسیار پایین ممکن است منجر به سرگیجه شود.
اختلالات روانشناختی: اضطراب ، استرس ، بدن سازی و خلق و خو نیز می تواند منجر به سرگیجه شود.
آسیب به سر: شایع ترین دلیل سرگیجه مرکزی ، آسیب به مغز است.
علائم سرگیجه:
سرگیجه ، به خودی خود ، نشانه بسیاری از مشکلات پزشکی و داروها است.
سرگیجه عمدتا توسط سوisa برداشت از حرکت و عدم تعادل بدن شناخته می شود. همچنین ممکن است با علائم زیر همراه باشد:
تهوع و استفراغ
وزوز گوش ، یا صدای زنگ در گوش
لکنت زبان
نیستاگموس یا حرکت غیر ارادی چشم
اختلال یا تاری دید
مشکل در راه رفتن
سرگیجه ، سبکی سر و خستگی
پری در گوش
کم شنوایی موقت
ضعف ، احساس ضعف و بی حسی
تعریق یا دیافورز
احساس کشیده شدن به سمت یک طرف
احساس چرخش داخلی یا خارجی
درمان بالینی سرگیجه
درمان سرگیجه عمدتا بر روی تشخیص دقیق و تخفیف علائم متمرکز است.
برای درمان می توان از روش های زیر استفاده کرد:
۱٫ تعادل درمانی
تمرینات تحت این روش با کمک به مغز در بهبود عملکردهای طبیعی تعادل به بهبودی از مشکلات گوش داخلی یا CNS کمک می کنند.
۲٫ توانبخشی دهلیزی (VRT)
این روش درمانی شکل خاصی از تعادل درمانی است که شامل حرکات سر و سایر تمرینات مغز را تحریک می کند و به راه رفتن (حرکت بدن) و تثبیت بینایی کمک می کند.
۳٫ تغییر مکان کانال
این روش برای درمان BPPV مفید است. این کار برای جابجایی مجدد اوتولیت ها از کانال نیم دایره به دهلیز گوش داخلی انجام می شود ، جایی که تا حل شدن خود به خود باقی می مانند.
۴٫ داروها
برای تسکین سرگیجه خفیف یا تهوع و استفراغ همراه چند داروی بدون نسخه در دسترس است.
با این حال ، این داروها باید به مدت محدود مصرف شوند زیرا استفاده طولانی مدت ممکن است تنظیم مجدد و سازگاری را در مسیرهای تعادل مرکزی پس از یک دوره سرگیجه به تأخیر بیندازد.
۵٫ جراحی
برخی موارد ممکن است به اقدامات جراحی نیاز داشته باشند ، مانند رفع فشار عروق ریز عروقی ، روش های کانال نیم دایره ، نورکتومی منفرد ، شنت اندولنفاتیک ، ترمیم فیستول گوش داخلی و تخریب دائمی کانال های نیم دایره.
تشخیص سرگیجه
علائم و سابقه پزشکی دقیق به پزشک در تشخیص کمک می کند. وی ممکن است در مورد سابقه شخصی یا خانوادگی میگرن سوال کند و همچنین احتمال بیماری های عروقی مغزی ، قلبی و عصبی را ارزیابی کند.
برای تأیید ، ممکن است لازم باشد آزمایشاتی از قبیل:
ام آر آی و سی تی اسکن
آزمایش خون
نیستاگموگرافی تصویری (VNG) برای ارزیابی کنترل مغز در موقعیت و حرکت چشم
تست های تعادل / posturography
تست های بینایی
الکتروانسفالوگرام (EEG)
تست های شنوایی شناسی (عملکرد گوش)
تست های صندلی چرخشی
مانورهای سر مانند مانور Dix-Hallpike
شنوایی ساقه مغز مطالعات بالقوه ای را برای ارزیابی هدایت عصب برانگیخته است
آزمایشات انتشار اتوکوستیک
احتمال ابتلا به سرگیجه با عوامل زیر افزایش می یابد:
آسیب سر
تشنج
فشار خون بالا / افت فشار خون
بیماری تیرویید
ریتم قلب نامنظم / آهسته
سن بالاتر (بالای ۵۰ سال)
عوارض مرتبط با سرگیجه
شروع ناگهانی قسمت های سرگیجه ممکن است بر سبک زندگی شما تأثیر بگذارد ، به ویژه فعالیت های روزمره مانند مدرسه ، محل کار و مسافرت.
احساس غیر منتظره حرکت می تواند شما را از تعادل خارج کرده و باعث سقوط شما شود. سرگیجه همچنین ممکن است منجر به آسیب ، شکستگی (مفصل ران) و تصادف شود.
چه موقع باید در مورد سرگیجه با یک پزشک مشورت کرد؟
اگر سرگیجه شدید باشد ، بیش از چند روز ادامه پیدا کند ، در کارهای روزمره شما تداخل ایجاد کند یا با سایر علائم نگران کننده همراه باشد ، توصیه می شود به دنبال کمک پزشکی باشید.
اگر با یک متخصص گوش و حلق و بینی یا متخصص مغز و اعصاب که متخصص پزشکی در زمینه مشکلات تعادل هستند ، مشورت کنید سریع تسکین خواهید یافت.
در صورت مشاهده علائم زیر ، از مراقبت های پزشکی فوری استفاده کنید:
سردرد شدید
لرز
بیماری و استفراغ
مشکل در راه رفتن
عدم تعادل و از دست دادن هماهنگی
دمای بدن بالا
تاری دید
لکنت زبان
سابقه اخیر ضربه به سر ، به خصوص اگر خونریزی از گوش وجود داشته باشد
درمان های خانگی برای کاهش سرگیجه
همراهی درمان پزشکی با درمان های طبیعی و مانورهای بدنی می تواند نتایج بهتری را از نظر مدیریت علائم سرگیجه ارائه دهد.
با این حال ، قبل از استفاده از این روش های درمانی ، با پزشک خود مشورت کنید ، زیرا اثرات آنها در موارد مختلف متفاوت است.
۱- چند مانور را انجام دهید
مانور Epley
مانور Epley ، همراه با داروها ، برای درمان سرگیجه موضعی پاروکسیسم خوش خیم کانال خلفی (BPPV) استفاده می شود و همچنین از عود آن جلوگیری می کند.مانور Epley در مقایسه با مانور ساختگی در کاهش سرگیجه کارآمدتر بوده و هیچگونه عوارض جانبی جدی نداشته است.
نحوه انجام مانور Epley:
در حالی که روی تخت نشسته اید ، یک بالش پشت سر خود قرار دهید.
سر خود را تا ۴۵ درجه به طرف گوش آسیب دیده برگردانید.
در حالی که سر خود را در همان وضعیت نگه داشته اید دراز بکشید و شانه ها را روی بالش قرار دهید. سر شما باید به مدت ۳۰ ثانیه روی تخت قرار گیرد.
سر خود را ۹۰ درجه به سمت گوش مخالف حرکت دهید (بدون بالا بردن سر).
۳۰ ثانیه در این حالت بمانید و سپس تمام بدن خود را در ۹۰ درجه به کنار گوش که اکنون پایین است بچرخانید.
پس از ۳۰ ثانیه ، به آرامی در جای خود بنشینید ، سر خود را در وضعیت خنثی نگه دارید.
این روش را روزانه سه تا چهار بار تکرار کنید.
مانور سالرو
مانور نیمه سالتویی جایگزینی برای مانور Epley است و برای برخی از افراد نسبتاً موثرتر است. با این حال ، برای تسکین از BPPV تعداد بیشتری از نیمه سالتو مورد نیاز است.
انجام نیمه مانور سالروت می تواند به کاهش سرگیجه کمک کند
نحوه انجام نیمه مانور سالروت:
در حالی که کف دست خود را کمی جلوتر از زانوی خم شده قرار داده اید ، روی زمین زانو بزنید و سپس روی باسن بنشینید.
پشت خود را به سمت داخل بکشید و گردن خود را به سمت بالا متمایل کنید تا به سقف نگاه کنید. این موقعیت شروع است.
بدن خود را با لمس قسمت بالای سر خود به سمت زمین و در جلوی زانوها ، به موقعیت اولیه خود بیاورید.
در حالی که در این وضعیت سالت قرار دارید ، سر خود را به طرفی که بیشتر تحت تأثیر سرگیجه قرار دارد بچرخانید ، به طوری که به آرنج مربوطه نگاه می کنید.
سر خود را بچرخانید و قسمت بالاتنه را بالا بیاورید و دوباره روی باسن بنشینید.
گردن خود را بکشید تا فقط سر خود را از سطح بدن بالا ببرید.
به موقعیت اولیه خود برگردید.
مشابه مانور Epley ، نیمه مانور سالتو ممکن است باعث سرگیجه خفیف شود و بنابراین باید در یک محیط امن انجام شود.
تمرین برندت داروف
تمرین Brandt-Daroff برای سرگیجه ناشی از لابیرنتیت یا BPPV بسیار کارآمد است ، به ویژه برای افرادی که به مانورهای تغییر مکان حساس هستند یا تأثیر مثبتی با سایر مانورها ندارند.
این تمرینات هیچگونه عواقب نامطلوبی ندارند و بنابراین تا حصول نتیجه قابل انجام هستند.
نحوه انجام تمرین برندت-داروف:
به حالت ایستاده بنشینید ، که موقعیت شروع شما خواهد بود.
در یک طرف دراز بکشید و بینی خود را با زاویه ۴۵ درجه به سمت بالا قرار دهید.
قبل از بازگشت به حالت اولیه ، حدود ۳۰ ثانیه در این وضعیت بمانید یا تا زمانی که سرگیجه فروکش کند ، طول بکشد.
همان تمرین را در سمت دیگر تکرار کنید.
توجه: مهم است که قبل از شروع روش صحیح انجام این تمرینات را با پزشک خود در میان بگذارید. اگر حتی پس از انجام این مانورها موفق به ثبت تسکین نشدید ، به پزشک خود مراجعه کنید.
این مانورها انجام یک تمرین آسان است که می تواند به تسکین علائم BPPV کمک کند ، اما تأثیر آن معمولاً موقتی است و با قطع ورزش سرگیجه تمایل به بازگشت دارد.
۲- مصرف ویتامین D خود را افزایش دهید
مطالعات نشان می دهد که ارتباط سطح پایین ویتامین D با BPPV مکرر وجود دارد.
در حالی که مکمل های ویتامین D ممکن است برای BPPV مفید باشد ، برای اثبات اثربخشی و اجرای آن در عمل بالینی ، مطالعات لازم است.
علاوه بر این ، حالت تهوع و استفراغ ناشی از سرگیجه ممکن است بر جذب ویتامین D در بدن تأثیر بگذارد. بنابراین ، توصیه می شود در مورد مکمل های مناسب از پزشک پزشکی خود راهنمایی بخواهید.
ویتامین D برای جذب کلسیم در بدن لازم است. بنابراین ، کمبود ویتامین D ممکن است منجر به تشکیل ضعیف اوتولیت ها و در نهایت ، ایجاد BPPV شود.
۳- جینکو بیلوبا را مصرف کنید
همچنین می توان از عصاره های جینکو بیلوبا برای تسکین علائم سرگیجه استفاده کرد. جینکو بیلوبا به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی بسیار در طب شرقی مورد استفاده قرار می گیرد.
همچنین ممکن است به افزایش جریان خون در مغز و در نتیجه بهبود عملکرد شناختی کمک کند.
روش استفاده: می توانید یک چای درمانی با عصاره های جینکو بیلوبا تهیه کنید یا در مورد شروع مصرف مکمل از پزشک خود بخواهید.
توجه: در صورت بارداری ، داشتن اختلال خونریزی قبلی و یا قصد جراحی در آینده نزدیک ، نباید از Ginkgo biloba استفاده کنید ، زیرا این امر می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد.
۴- بادرنجبویه را امتحان کنید
بادرنجبویه یک گیاه درمانی است که از خانواده نعناع ها است اما بوی لیمو می دهد. این ماده دارای خواص ضد اسپاسم ، تسکین دهنده ، آرام بخش و عصبی است که می تواند به مدیریت سرگیجه کمک کند.
چندین مطالعه بر روی حیوانات توانایی بادرنجبویه در کاهش اضطراب را برجسته کرده است ، اما آزمایشات بالینی برای تأیید این اثرات مورد نیاز است.
به طور کلی ، این گیاه نسبتاً ملایم شناخته شده است که باعث آرامش سیستم عصبی و کاهش حالت تهوع ، استفراغ ، شکم درد ، سرگیجه و خس خس می شود که توسط سرگیجه بدون هیچ گونه عارضه جانبی گزارش شده ایجاد می شود.
نحوه استفاده:
بادرنجبویه اغلب به عنوان طعم دهنده غذایی مورد تأیید FDA در ایالات متحده استفاده می شود و به طور کلی توسط بزرگسالان به خوبی تحمل می شود.
ممکن است آن را به عنوان یک مکمل مصرف کنید اما قبل از استفاده دارویی از این گیاه برای دوز مناسب و مناسب بودن آن باید با پزشک خود صحبت کنید.
۵- بادام مصرف کنید
بادام مملو از ویتامین های B و E است که ظاهراً در درمان سرگیجه بسیار موثر است.
نحوه استفاده:
برای تهیه ،بادام را یک شب در آب خیس کنید.
صبح آنها را خرد کنید تا یک خمیر خوب درست شود ، آن را به یک لیوان شیر گرم اضافه کنید و این مقوی بنوشید.
۶- از روغنهای اساسی استفاده کنید
برای تسکین سرگیجه می توان از روغنهای اساسی درمانی خاص مانند روغن نعناع ، ریحان و کندر استفاده کرد.
نحوه استفاده:
سر خود را با روغن ماساژ دهید و احساس سرگیجه را از بین ببرید.
اگر به دلیل مشکل احساس ضعف می کنید ، با یک روغن اساسی که باعث آرامش می شود ، ماساژ بدن را انجام دهید. قبل از شروع ماساژ ، دستان خود را در آب سرد خیس کنید – این به افزایش گردش خون کمک می کند و احساس آرامش می کند.
رایحه درمانی را امتحان کنید ، در آن چند قطره از روغن اساسی مورد نظر خود را به یک دیفیوزر اضافه کنید و سپس بخارات تسکین دهنده را نفس بکشید تا ناراحتی شما راحت شود.
۷- چای زنجبیل بنوشید
زنجبیل به دلیل خواص دارویی مشهور است ، که ممکن است در کاهش علائم سرگیجه نیز مفید باشد. این کار می تواند با بهبود گردش خون در بدن و رفع حالت تهوع انجام شود. با این حال ، برای تأیید این ادعاها ، مطالعات بیشتری لازم است.
نحوه استفاده:
۲ فنجان آب را در قوری بجوشانید ، چند قطعه زنجبیل خام را درون آن بریزید ، حرارت را خاموش کنید و در ظرف را بپوشانید.
اجازه دهید زنجبیل حدود ۱۰ دقیقه در آب داغ خیس بخورد و سپس چای را در یک فنجان صاف کنید.
برای چشیدن بهتر چند قطره عسل یا لیمو به آن اضافه کنید.
