درمان های خانگی برای عفونت واژن
به عفونت واژن ، کاندیدیازیس واژن نیز گفته می شود. این بیماری در صورت رشد بیش از حد میکروبی به نام Candida albicans که ساکن طبیعی واژن است ، ایجاد می شود.
مشخصه آن تحریک ، التهاب ، خارش و ترشحات سفید است. توصیه می شود در صورت وجود این علائم به متخصص زنان مراجعه کنید تا تشخیص را تأیید کرده و سایر شرایط احتمالی را رد کند ، به خصوص اگر این اتفاق برای دفعه اول باشد. در مورد دوره های مکرر ، درمان های خانگی زیر می توانند به درمان عفونت های مخمری کمک کنند. توصیه می شود ابتدا با پزشک مشورت کنید .
درمان خانگی عفونت واژن
ویتامین C: ویتامین C سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند. سیستم ایمنی قوی می تواند عود عفونت را کاهش دهد. میوه های سیتریک و گوجه فرنگی سرشار از ویتامین C هستند و ویتامین C نیز ممکن است به عنوان مکمل مصرف شود. از مصرف محلی ویتامین C باید خودداری کرد زیرا این ماده اسیدی است و باعث تحریک بافت واژن می شود.
پراکسید هیدروژن: پراکسید هیدروژن ضد عفونی کننده است. ممکن است علیه هر گونه مخمر کار نکند. افزودن پراکسید هیدروژن به حمام یا رقیق سازی آن در آب می تواند به توقف رشد مخمر در اندام تناسلی کمک کند. رقیق سازی (نیمی از آب و نیمی از پراکسید هیدروژن) و استفاده از آن روی دستگاه تناسلی می تواند کمک کند. رقیق شدن بسیار مهم است زیرا پراکسید ممکن است باعث تحریک شدید پوست شود.
اسید بوریک: اسید بوریک یک ضد عفونی کننده قوی است که می تواند به درمان عفونتهایی که در برابر سایر روشهای درمانی مقاوم هستند ، کمک کند. شیاف واژینال اسید بوریک برای درمان عفونت های واژن در گذشته استفاده می شد . با این حال ، اسید بوریک به مقدار زیاد سمی است . این می تواند منجر به آسیب کلیه ، نارسایی حاد سیستم گردش خون یا مرگ شود. از این رو ، اسید بوریک نباید بر روی پوست شکسته استفاده شود و یا به صورت خوراکی مصرف شود. در دوران بارداری نباید استفاده شود.
شیاف و مکمل های پروبیوتیک: پروبیوتیک ها می توانند به ترمیم تعادل باکتری-مخمر طبیعی در بدن کمک کنند. پروبیوتیک ها در غذاهای تخمیر شده مانند ماست وجود دارند . پروبیوتیک های خوراکی حاوی سویه های باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس هستند که می توانند تعادل بین دستگاه گوارش و فلور واژن را برقرار کنند . اثرات مکمل های خوراکی ممکن است حدود ۱۰ روز طول بکشد . شیاف واژن سریعتر نتیجه می گیرد. استفاده از ماست ساده روی ناحیه آسیب دیده می تواند به شما کمک کند.
روغن درخت چای : روغن درخت چای یک روغن اساسی است که به از بین بردن قارچ ها ، باکتری ها و ویروس ها کمک می کند . روغن درخت چای بسیار قوی است . بنابراین ، قبل از استفاده باید آن را با یک روغن حامل مانند روغن جوجوبا یا نارگیل رقیق کنید تا از تحریک آن جلوگیری کنید. شیاف واژن حاوی روغن درخت چای به صورت خوراکی مصرف نمی شود.
پیشنهاد می کنیم مقاله “درمان عفونت ادرار با داروهای گیاهی” را نیز مطالعه بفرمایید.
سرکه سیب : سرکه سیب کاربردهای دارویی زیادی دارد . مخلوط کردن نصف فنجان سرکه سیب در وان گرم و خیساندن به مدت ۲۰ دقیقه می تواند به از بین رفتن باکتریها و قارچ های مضر از جمله مخمر به دلیل اسیدیته سرکه کمک کند. سرکه سیب نیز می تواند در رژیم غذایی گنجانده شود .
روغن پونه کوهی: روغن پونه کوهی ساخته شده از پونه کوهی وحشی یا Origanum vulgare حاوی تیمول و کارواکرول است که ضد قارچ های قدرتمندی هستند . مخلوط کردن سه تا پنج قطره روغن اساسی در هر اونس روغن حامل مانند روغن جوجوبا و مالیدن آن به پوست می تواند کمک کند اما نباید در مجاورت واژن استفاده شود .
روغن نارگیل : روغن نارگیل دارای چندین فواید سلامتی از جمله خواص ضد باکتری و ضد قارچ است . روغن نارگیل خالص و ارگانیک را می توان مستقیماً در ناحیه آسیب دیده قرار داد .
سیر: سیر در برابر قارچ موثر است و یک قاتل موثر قارچ است. ممکن است سیر به رژیم غذایی اضافه شود. از قرار دادن سیر در واژن باید خودداری شود زیرا باعث سوزش و درد شدید می شود .
راههای جلوگیری از عفونت واژن
نکات زیر می تواند به کاهش تعداد دوره ها یا جلوگیری از عفونت های مخمر واژن کمک کند:
کاهش مصرف شکر و غذاهای فرآوری شده
استفاده از لباس زیر نخی گشاد و تنفس پذیر
از پوشیدن لباسهای مرطوب یا لباس شنا به مدت طولانی خودداری کنید
پرهیز از مصرف بی رویه آنتی بیوتیک بدون نسخه پزشک
اجتناب از دوش واژن بدون مشورت با پزشک
جلوگیری از اسپری های خوشبو کننده واژن و لوسیون های معطر واژن
داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل
رعایت بهداشت کلی بدن
چه موقع باید به پزشک مراجعه کرد؟
درمان های خانگی ممکن است برای درمان عفونت مخمر واژن موثر باشند یا نباشند . برخی از داروهای خانگی ممکن است ظرف چند روز تسکین دهند ، در حالی که برخی ممکن است یک هفته یا بیشتر طول بکشد.
توصیه می شود قبل از اقدام به درمان های خانگی ، به ویژه در دوران بارداری ، با پزشک مشورت کنید. در صورت وخیم شدن علائم یا در صورت بروز علائم جدید در هر نقطه از درمان ، یا در صورت برطرف نشدن علائم در طی یک یا دو هفته ، مراجعه به پزشک مهم است.
