مقایسه کاشت فیلی با روش‌های کلاسیک FUE و FUT از نظر ایمنی و زیبایی
در گفت‌وگو درباره کاشت مو معمولاً همه‌چیز به FUE و FUT خلاصه می‌شود؛ این‌که از کدام روش برای برداشت گرافت استفاده شود، اسکار پشت سر چطور است و دوره نقاهت کدام کمتر است. اما آن‌چه در عمل سرنوشت ایمنی و زیبایی را تعیین می‌کند، فقط نوع برداشت نیست، بلکه نحوه طراحی و زمان‌بندی کاشت در ناحیه گیرنده است. تکنیک «کاشت فیلی» دقیقاً در همین لایه وارد می‌شود؛ روشی که روی FUE و FUT سوار می‌شود و با تغییر ترتیب کار در ناحیه پرخطر، ریسک نکروز را پایین می‌آورد، بدون این‌که از تراکم نهایی کم کند.
FUE و FUT؛ ستون‌های کلاسیک کاشت مو
در FUT یک نوار باریک از پشت سر برداشته می‌شود، فولیکول‌ها زیر میکروسکوپ جدا می‌شوند و بعد در ناحیه گیرنده کاشته می‌شوند. مزیتش برداشت بالای گرافت در یک جلسه است، اما اسکار خطی پشت سر همیشه مطرح است.
در FUE فولیکول‌ها واحد به واحد با پانچ‌های ریز برداشته می‌شوند؛ اسکار خطی نداریم و برای موهای کوتاه محبوب‌تر است، اما اگر بی‌حساب و زیاد برداشت شود، می‌تواند باعث کم‌پشتی منتشر در ناحیه‌دهنده شود.
در هر دو روش، بعد از برداشت، معمولاً روند کلاسیک این است:
۱. ایجاد شکاف‌ها (تیغ‌ها) در ناحیه گیرنده
۲. کاشت فوری گرافت‌ها در همان جلسه و همان ناحیه
اگر تراکم خیلی بالا باشد و همه چیز در یک مرحله و در یک روز روی یک ناحیه کوچک تخلیه شود، همین‌جا خطر نکروز بالا می‌رود؛ مخصوصاً در بیماران سیگاری، دیابتی یا کسانی که اسکار قبلی روی پوست سر دارند.
کاشت فیلی؛ رقیب FUE و FUT نیست، «لایه طراحی» روی آن‌هاست
کاشت فیلی نه روش برداشت است و نه جایگزین FUE/FUT؛ بلکه یک استراتژی طراحی و زمان‌بندی کاشت در ناحیه گیرنده است. یعنی:
- گرافت‌ها همچنان با FUE یا FUT برداشت می‌شوند
- تعداد شکاف‌ها و تراکم نهایی که برای هر ناحیه طراحی شده، همان است
- اما در «زون پرخطر نکروز»، نحوه و زمان کاشت گرافت‌ها عوض می‌شود، نه تعدادشان
در کاشت فیلی، جراح ابتدا با نگاه عروقی و تجربی، «منطقه پرخطر نکروز» را روی پوست سر مشخص می‌کند؛ معمولاً ناحیه مرکزی یا مناطقی که سابقه کشش، اسکار یا خون‌رسانی ضعیف‌تری دارند. سپس:
- روز اول در تمام ناحیه، حتی در زون خطر، تیغ‌ها با همان تراکم هدف‌گذاری‌شده زده می‌شوند
- اما در زون پرخطر، گرافت‌ها همان روز کاشته نمی‌شوند
- گرافت‌ها ابتدا در نواحی کم‌ریسک‌تر کاشته می‌شوند و زون پرخطر برای روز بعد نگه داشته می‌شود
به این شکل، تراکم نهایی در ناحیه خطر کم نمی‌شود؛ فقط دو مرحله‌ای می‌شود.
مقایسه از نظر ایمنی: کلاسیک در برابر الگوی فیلی
در FUE/FUT کلاسیک، مخصوصاً در مگاسشن‌ها، همه فرآیند روی ناحیه گیرنده در یک روز انجام می‌شود:
- اسلیت‌زدن پرتراکم
- کاشت فوری حجم بالای گرافت در همان ناحیه
پوست سر در یک بازه زمانی کوتاه دو ضربه پشت‌سرهم می‌خورد؛ اول ایسکمی اولیه ناشی از قطع و فشار عروق با تیغ‌زدن، بعد ایسکمی ثانویه ناشی از کاشت متراکم گرافت‌ها و افزایش فشار داخل بافتی. در بیمار سالم ممکن است این فشار را تحمل کند، اما در بیمار پرریسک، همین ترکیب می‌تواند جرقه نکروز باشد.
در الگوی کاشت فیلی، تعداد شکاف‌ها در زون خطر همان است، اما زمان‌بندی عوض می‌شود:
- روز اول: فقط تیغ‌ها در زون خطر، کاشت در نواحی امن
- یک فاصله حداقل ۲۴ ساعته برای ریکاوری خون‌رسانی
- روز دوم: کاشت گرافت‌ها در همان شکاف‌های آماده در منطقه پرخطر
این فاصله ۲۴ ساعته باعث می‌شود:
- بخشی از جریان خون مویرگی از مسیرهای جانبی برگردد
- تورم و فشار اولیه فروکش کند
- بافت با آستانه تحمل بالاتر، موج دوم تروما (کاشت) را بپذیرد
به همین خاطر، در بیماران پرریسک و کاشت‌های پرتراکم، ترکیب «FUE/FUT + الگوی فیلی» از نظر ایمنی یک سر و گردن بالاتر از اجرای کلاسیک همان FUE/FUT بدون این زمان‌بندی است.
مقایسه از نظر زیبایی: تراکم، یکنواختی و نتیجه نهایی
از نظر ظاهری، نگرانی این است که اگر در زون خطر روز اول کاشتی انجام نشود، آیا تراکم نهایی کم نمی‌شود؟ پاسخ این است که در کاشت فیلی:
- تعداد شکاف‌ها و گرافت‌های طراحی‌شده در زون خطر تغییر نمی‌کند
- تراکم هدف همان است، فقط دیرتر تکمیل می‌شود
بنابراین در نتیجه نهایی، بیمار همان تصویری را می‌بیند که در طراحی اولیه برایش ترسیم شده است؛ یعنی فرقی نمی‌کند گرافت‌های آن ناحیه در روز اول کاشته شوند یا روز دوم، مهم این است که در نهایت، تمام شکاف‌ها پر می‌شوند.
در واقع، تفاوت زیبایی بین:
- «FUE/FUT کلاسیک پرتراکم»
- و «FUE/FUT با الگوی فیلی»
در ظاهر نهایی نیست؛ در ریسک پشت‌صحنه است. در حالت اول، بیمار ممکن است بسته به شرایط عروقی، با ریسک نکروز و اسکارهای بدشکل روبه‌رو شود؛ در حالت دوم، همان تراکم با احتمال بسیار کمترِ نکروز و آسیب بافتی به‌دست می‌آید.
جمع‌بندی مقایسه‌ای در یک جمله
اگر FUE و FUT را ستون‌های برداشت بدانیم، کاشت فیلی یک «مدیریت هوشمندِ کاشت» است که:
- روی همان روش‌ها سوار می‌شود
- تراکم نهایی را کم نمی‌کند
- اما با بازی‌کردن با زمان و زون پرخطر، **ایمنی عروقی را چند پله بالاتر» میبرد، بدون این‌که بیمار از نتیجه ظاهری چیزی از دست بدهد.
