دریا ارام بود. موج های کوتاه و شفاف, لابلای شنهای درخشان گم می شدند و حباب هایی سبک به جا می گذاشتند. در دور دست, موج های کف الود سفید, در هم می امیخت و به سوی خلیج کوچک « پورتت » می امد. پسری سیزده ساله روی تخته سنگی دراز کشیده بود و با چشمان نیمه باز, بازیگری های اب را تماشا می کرد. در برابرش جویباری شفاف از دل سنگ بیرون می تراوید و برکه کوچکی را به وجود می اورد که در ان خزه ها به ارامی تکان می خوردند. خرجنگی از کنار برکه عبور کرد. تخته سنگ خیلی داغ بود. اب دریا که پیش می امد, سنگ ریزه های شفاف را بر روی هم می غلتاند و به همه جا رخنه میکرد …