اپیدمی تنهایی و خطر مرگ زودرس
اپیدمی تنهایی و خطر مرگ زودرس
همینک در مجله آنلاین فارسی ها با مطلب” اپیدمی تنهایی و خطر مرگ زودرس ” در خدمت شما کاربران گرامی هستیم .
زمان خود را به تنهایی سپری کردن با حس تنهایی یا ارتباط اجتماعی ضعیف تر همبستگی معناداری ندارد
ما در دوره ای زندگی می کنیم که ارتباط به نظر بسیار ساده تر می‌رسد و دوستان و همکاران مان تنها به فاصله یک ایمیل یا پیام از ما دورهستند.
هرچند تبادل پیام راحت تر شده است اما ارتباط همچنان پیچیده.
به‌همین دلیل است که بعضی این پیشرفت های تکنولوژیک را مرتبط با همه گیر شدن حس تنهایی می‌دانند.
یک نظرسنجی از ۲۰هزار آمریکایی نتیجه گرفت که نرخ تنهایی از ۵۰ سال پیش تاکنون دوبرابرشده است.
ازطرفی به نقل ازدکترویوک موری «تنهایی و روابط اجتماعی ضعیف با کاهش طول عمر همبستگی داشته،
اثری مشابه مصرف ۱۵ سیگار در روز و چاقی مفرط دارند».
همچنین به‌نظر می‌رسد رسانه ها هم به توافق رسیده اند
که کشورهای ثروتمند دچاریک اپیدمی تنهایی شده و صدها مقاله درباره آن چاپ کرده اند.
برخلاف محبوبیت این ادعا اما به طرزشگفت انگیزی داده های تجربی برای پشتیبانی آن وجود ندارد.
این واقعیت است که امروزه افراد بیشتری تنها زندگی می کنند اما تنها زندگی کردن و حس تنهایی متفاوت است.
تحقیقات نشان می‌دهد زمان خود را به تنهایی سپری کردن با حس تنهایی یا ارتباط اجتماعی ضعیف تر همبستگی معناداری ندارد.
طبق داده های اداره آمار ملی انگلیس، ۱۰ درصد افراد بین ۱۶ تا ۲۴ سال اظهار کردند
که عموما یا همیشه حس تنهایی دارند درحالی‌که این رقم برای افراد بالای ۶۵ سال ۳ درصد بود.
بسیاری از افرادی که حس تنهایی را با پیری مرتبط می دانند از این داده ها متعجب می شوند
اما نظرسنجی های مشابه در کشورهای نیوزیلند، ژاپن و آمریکا هم نشان داد افراد جوان بیشتر از افراد پیر حس تنهایی می کنند.
اما آیا این یعنی حس تنهایی رو به افزایش است؟
مقایسه بین گروهی درواقع دربررسی این سوال مفید نیست؛ زیرا حس تنهایی درطول زندگی ثابت نیست و ما با دو نوع آنالیز مواجه هستیم.
۱ – مطالعه فردی: آیا حس تنهایی هر شخص با افزایش سن تغییر می‌کند؟
۲ – مطالعه نسلی: آیا افراد یک گروه سنی در مقایسه با گذشته حس تنهایی بیشتری دارند؟
برای این‌که بدانیم آیا حس تنهایی در طول سن تغییر می کند یا نه نیاز به داده هایی داریم که افراد به‌خصوصی را از جوانی تا پیری دنبال کنند.
تحقیقی در سال ۲۰۱۶ دو نظرسنجی با چنین شرایطی را برای افراد بالای ۵۰ سال در آمریکا بررسی کرد و دریافت از ۵۰ تا ۷۵ سالگی حس تنهایی عموما کاهش می یابد و پس از آن شروع به افزایش می کند.
به نظر مولفان این کاهش با دلایلی همچون تضعیف شرایط سلامتی و از دست دادن همسر مرتبط بود
وگرنه با ثابت نگه داشتن این فاکتورها، حس تنهایی همچنان کاهش می یافت.
با افزایش سن، ما انسان ها انتظارات اجتماعی خود را با واقعیت سازگارتر می کنیم
و در انتخاب شبکه ارتباطی خود دقیق ترمی شویم و بیشتربا کسانی ارتباط برقرارمی کنیم که برای ما احساسات مثبت به همراه دارند.
این درحالی است که فاکتورکاهش سلامت در خلاف جهت عمل می کند.
این رابطه پیچیده سن و حس تنهایی نشان می‌دهد که مقایسه افراد پیر و جوان صحیح نیست.
منبع،خراسان
