آیا رانندگی برای سالمندان بی خطر است؟

برخی از افراد مسن می توانند در دهه ۸۰ و حتی اوایل ۹۰ سالگی با خیال راحت رانندگی کنند، اما بسیاری از سالمندان دچار مشکلات شنوایی، بینایی، شناختی و سایر مشکلاتی می شوند که توانایی آنها را برای رانندگی ایمن مختل می کند. از دست دادن توانایی رانندگی می تواند افراد مسن را منزوی کند و منجر به مشکلات سلامتی و افسردگی شود.

دکتر کنت کونسیلیا، متخصص داخلی و سالمندان، می‌گوید:تعیین توانایی رانندگی والدینتان اولین گام برای کمک به آنها برای حفظ استقلال و سلامتی است.

چگونه مهارت های رانندگی سالمندان را ارزیابی کنیم؟

با والدین خود سوار ماشین شوید و به آنها اجازه دهید تا شما را به سوپرمارکت یا مقصد آشنای دیگری برسانند. در طول سفر، مشاهده کنید که آیا عزیز شما می تواند:

در مورد مسیر رسیدن به مقصد تصمیم بگیرید.
با یک مسیر جایگزین به خانه برگردید.
علائم خیابان را بشناسید و رعایت کنید.
ابتدا با علامت دادن به سایر رانندگان، مسیر را با خیال راحت تغییر دهید.

او می گوید: به یاد داشته باشید، فقط به این دلیل که ما در سبک رانندگی متفاوتی دارد، به این معنا نیست که او راننده بد یا ناایمنی است. برخی از افراد شکایت دارند که والدینشان راننده کندی هستند یا اینکه پدر از مسیری استفاده می کند که سفر را طولانی تر می کند.

اگر متوجه شدید که والدین شما در رسیدگی به امور در خانه مشکل دارند، مانند تهیه یک وعده غذایی یا سایر کارهای چند مرحله ای، ممکن است در مدیریت موقعیت های پیچیده تر رانندگی نیز دچار مشکل شوند.

مفاصل و ماهیچه های سفت

با افزایش سن، مفاصل شما ممکن است سفت شوند و عضلات شما ضعیف شوند. آرتریت، که در بین افراد مسن شایع است، ممکن است بر توانایی شما در رانندگی تأثیر بگذارد. این تغییرات می تواند چرخاندن سر برای نگاه کردن به عقب، چرخاندن سریع فرمان یا ترمز ایمن را دشوارتر کند.

نکات ایمنی رانندگی:

اگر به نظر می رسد درد، سفتی یا آرتروز مانع از رانندگی شما می شود، به پزشک مراجعه کنید.
در صورت امکان، خودرویی با گیربکس اتوماتیک، فرمان برقی، ترمز برقی و آینه های بزرگ برانید.
فعالیت بدنی داشته باشید یا ورزش کنید تا قدرت و انعطاف خود را حفظ کنید و حتی آن را بهبود ببخشید.
اگر مشکلی در پا دارید، به فکر استفاده از کنترل های دستی برای هر دو پدال گاز و ترمز باشید.

        پیشنهاد می کنیم مقاله “درمان عفونت ادرار با داروهای گیاهی” را نیز مطالعه بفرمایید.      

برای رانندگی افراد مسن نظر پزشک را دریافت کنید

بیماران مبتلا به اختلالات عصبی-شناختی (زوال عقل) باید خانواده یا مراقبان خود را در بحث با پزشک خود بگنجانند. تشخیص زوال عقل بیشتر پیش بینی کننده رانندگی ناایمن در افراد مسن است. پیش‌بینی‌کننده‌های رانندگی ناایمن عبارتند از تصادفات وسایل نقلیه موتوری و اجتناب از موقعیتی که خود گزارش می‌شوند، مانند محدود کردن رانندگی به محله‌های آشنا.

دکتر Koncilja می‌گوید: هدف من این است که به بزرگسالان مسن کمک کنم تا زمانی که ممکن است بدون به خطر انداختن ایمنی در جاده بمانند.

علاوه بر این، مطمئن شوید که عزیزتان به طور مرتب به چشم پزشک مراجعه می کند تا نسخه عینک او همیشه به روز باشد.

نکاتی برای رانندگی ایمن سالمندان

برخی از محدودیت های رایجی که می تواند به رانندگان مسن کمک کند در اینجا آمده است:

از رانندگی در شب خودداری کنید. به دلیل آب مروارید و سایر اختلالات بینایی، بسیاری از سالمندان با رانندگی در شب مشکل دارند و باید رانندگی را از غروب تا سحر را محدود کنند. اگر آب مروارید باعث ایجاد مشکل می شود، صرفاً برداشتن آنها می تواند نیاز به این محدودیت را برطرف کند.

از رانندگی در بزرگراه یا بین شهری خودداری کنید. ترافیک سنگین تر و سریع تر می تواند باعث اضطراب و سردرگمی در بسیاری از رانندگان مسن شود. اگر چنین است، مسیرهای جایگزینی را که از جاده های بهتر استفاده می کنند به مادر یا پدر خود نشان دهید.

از رانندگی در آخر هفته خودداری کنید. افراد بیشتری در تعطیلات آخر هفته در جاده‌ها بیرون می‌روند، که باعث شلوغی جاده‌ها و مکان‌های پارکینگ می‌شود. این کار را برای سالمندان سخت‌تر می‌کند تا در پارکینگ‌های شلوغی که مردم در حال چرخیدن هستند و از ماشین‌هایشان عبور می‌کنند و از آن بر می‌گردند، سخت‌تر می‌شود.

راحت‌تر است که با والدینتان در مورد محدودیت‌های شخصی بر اساس محدودیت‌های فردی و سطح راحتی صحبت کنید. مراجعه به متخصص توانبخشی نیز می تواند کمک کننده باشد. ارزیاب می تواند بینشی برای محدودیت ها و نکاتی برای افزایش توانایی رانندگی بر اساس نیازهای فردی والدین شما ارائه دهد.

آیا زمان آن رسیده که رانندگی را کنار بگذارند؟

هیچ راهی برای تعیین یک سن برای زمانی که همه باید رانندگی را متوقف کنند، وجود ندارد. بنابراین،از کجا بفهیم که رانندگی را باید کنار بگذاریم یا خیر. از خود بپرسید:

آیا رانندگان دیگر اغلب به من بوق می زنند؟
آیا من تصادفاتی داشته ام، حتی اگر آنها فقط “گلگیر خم کن” باشند؟
آیا حتی در جاده هایی که می شناسم گم می شوم؟
آیا به نظر می رسد اتومبیل ها یا افرادی که در حال پیاده روی هستند، از جایی به نظر نمی رسند؟
آیا هنگام رانندگی حواسم پرت می شود؟
آیا خانواده، دوستان یا پزشکم گفته اند که نگران رانندگی من هستند؟
آیا این روزها کمتر رانندگی می کنم زیرا مانند گذشته در مورد رانندگی خود مطمئن نیستم؟
آیا برای ماندن در خط خود مشکل دارم؟
آیا در حرکت دادن پایم بین پدال گاز و ترمز مشکل دارم یا گاهی اوقات این دو را با هم اشتباه می گیرم؟
آیا در مورد رانندگی ام توسط یک افسر پلیس کشیده شده ام؟

اگر به هر یک از این سؤالات پاسخ «بله» داده اید، ممکن است زمان آن رسیده باشد که با پزشک خود در مورد رانندگی صحبت کنید.