چرا از تاریکی می ترسیم؟

توی خانه هستید و دارید از اتاق‏تان به سالن می‎روید که ناگهان برق قطع می‎شود. دقیقا همین چند ثانیه پیش کلی صدا اتاق را پر کرده‌بود و همه چیز دقیق دیده می‎شد ولی حالا همه جا تیره و تاریک است. انگار با رفتن برق سکوتی وحشتناک همه جا را فرا گرفته‌است. در عرض این چند ثانیه چیزی توی خانه تغییر نکرده و اشیا سر جای خودشان هستند ولی باز هم راه رفتن بدون نور در اتاق یا خانه خودتان به کاری پر از دلهره و استرس تبدیل می‎شود. نمی‌‏دانید چرا اما می‎ترسید. شاید حتی خنده‎دار به نظر برسد ولی پاسخی درست برای این حس ندارید.

شاید این ترس ریشه‌‏ای باستانی در ما انسان‎ها داشته‌باشد.

انسان‎های اولیه، از شب به دلیل حیوانات شکارچی پنهان‎شده لای بوته‎ها و پشت سنگ‏‌ها می‎ترسیدند. این ترس به شکل غریزی به آن‌ها کمک می‏‌کرده تا در جای امن پناه بگیرند و از شر خطرات در امان بمانند. از طرفی تقریبا بیشتر اطلاعاتی که از اطراف‏‌مان می‌‏گیریم از قوه بینایی است و در یک فضای تاریک نمی‌‏دانیم چه چیزی در انتظارمان است. غیر از این که ترس از تاریکی یک غریزه در انسان است که به مرور در بعضی‏‌ها کم‏رنگ شده‌است، می‏‌تواند ریشه‌‏های فردی هم داشته‌باشد؛ یعنی مثلا ممکن است شما به دلیل خاطره ناخوشایندی که چند سال پیش در نبود نور برای‌تان رخ داده از تاریکی می‌‏ترسید.

ذهن مدام آن خاطره را زنده نگه‏ می‏‌دارد و یادتان می‎اندازد که ممکن است باز هم ماجراهای ناخوشایند و هراس‌‏آوری که در تاریکی داشتید، برای‎تان تکرار بشود.شاید ندانید که ترس از تاریکی ، درمان هم دارد . رفتار درمانی شناختی (CBT) می گوید مواجهه سازی (قرارگرفتن اصولی در معرض تاریکی ) یکی از راه حل های بر طرف کردن ترس از تاریکی است .

منبع: ایسنا

امیدواریم از مقاله “چرا از تاریکی می ترسیم؟” استفاده کرده باشید. نظر خود را در خصوص این مطلب با ما در میان بگذارید.