غبن و مصیبت به چه معنی هستند ؟
همینک در مجله آنلاین فارسی ها با مطلب”غبن و مصیبت به چه معنی هستند ؟ ” در خدمت شما کاربران گرامی هستیم .
در برخی از این روایات، بر مسئله عمر متمرکز شدهاند و از این منظر به تبیین موضوع پرداختهاند. لذا کسی را زیان دیده دانستهاند که عمر خود را در غیر طاعت خداوند متعال سپری کرده باشد. وقتی دنیا در برابر آخرت قرار گیرد، هر چه از دنیا به دست آید، به معنای زنان و باخت است. از این رو، کسی که به دنیا سرگرم شود و از تلاش برای آخرت غافل گردد و بهشت برین را به گناهی پست بفروشده و از امور عبادی همانند نماز شب باز بماند، زیان کرده است.
جالب این که در متون دینی، تصریح شده کسانی که در تعارض دین و دنیا، جانب دنیا بروند، در حقیقت «خود» را باختهاند و هستیشان را از دست دادهاند و کسانی که به تعالی نفس بپردازند، برندهاند. امام علی (علیه السلام) میفرماید:« کسی که دین خود را حفظ کند، برنده و خوشبخت است و کسی که دین خود را از دست بدهد، بازنده و بدبخت است.»
بنابراین، مغبون واقعی کسی است که دین خود را به دنیا بفروشد و از خداوند متعال و آخرت خود غافل شود، نه کسی که دنیا را از دست داده باشد. علت آن نیز این است که هستی انسان، با خدا و دین او پیوند خورده است. لذا ترک خدا و دین، به معنای از دست دادن «خود» است. در روایات، به عنوان یک قاعده مطرح شده که هر آنچه به مؤمن برسد و او از آن ناخرسند باشد، مصیبت است.
بنابراین، فقدان امور غیر مادی نیز جزء مصیبت های زندگی است. لذا نمیتوان تنها فقدان امور مادی را مصیبت دانست. خیر و شر نیز از واژههای شناخته شده ادبیات دین هستند. در بخشی از متون مربوط به این بحث، به تعریف خیر و شر پرداخته شده است. در ورایتی از امام على (علیه السلام) بر آمده است که هر ناخوشایندی که عاقبت آن بهشت باشد، شر نیست و هر بلایی کمتر از دوزخ، عافیت است:« آن بدی ای که بعد از آن بهشت است، بد نیست و آن نیکی که پس از آن، آتش است، نیک نیست. هر نعمتی در برابر بهشت، ناچیز است و هر گرفتاری در برابر آتش، ایمنی است.»
بر همین اساس، امام على (علیه السلام) تصریح میفرماید که آنچه را به سبب آن به شر میرسی، خیر مشمار و آنچه را به سبب آن به نیکی میرسی، بد مشمار. بنابراین، اگر مصیبتهای زندگی، به سود و منفعت انساناند، نباید آنها را نشانه محرومیت دانست. روشن شد که محرومیت در متون دینی، با واژههای مختلف آمده است. برخی از این متون با واژه «حرمان» مطرح شدهاند.
برخی دیگر از مصادیق، در واژه «غبن» بیان شدهاند. در این متون، از اموری مانند: «صرف عمر در غیر طاعت خدا»، «سرگرم شدن به دنیا و غفلت از آخرت»، «فروختن بهشت به گناه»، «بازماندن از امور عبادی مانند نماز شب» و «از دست دادن دین» به عنوان مصادیق غبن، یاد شده است. بنابراین، مغبون واقعی کسی است که دین خود را به دنیا بفروشد و از خداوند متعال و آخرت خود، غافل شود، نه کسی که دنیا را از دست داده باشد.
علت آن نیز این است که هستی انسان با خدا و دین او پیوند خورده است. لذا ترک خدا و دین، به معنای از دست دادن «خود» است. معنا و مفهوم محرومیت را در آیات و روایات خسران نیز میتوان مشاهده نمود. در این متون، موارد مختلفی بیان شده است. یکی از مهم ترین آنها «خودزیانی» است که در آن، انسان، نه مال و ثروت، و حتی سلامتی و امنیت؛ بلکه همه هستی انسانی خود را از دست میدهد. دیگری «آخرت زیانی» است.
منبع: راسخون ، الگوی اسلامی شادکامی، دکتر عباس پسندیده، صص۳۵۵-۳۵۰، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، قم، چاپ دوم، ۱۳۹۴
فواید میخک برای سلامتی، از مقابله با دیابت تا تسکین دندان درد
میخک گیاهی دارویی است که قرن هاست مورد استفاده قرار می گرفته است. میخک که به ویژه در غذاهای آسیایی و خاورمیانه بسیار مورد استفاده…
فواید کمتر شناخته شده پوست پرتقال
پرتقال که اثرات بسیار قدرتمندی در میان منابع ویتامین C دارد، میوه ای با ارزش غذایی بالا است که به بیماران کمک می کند تا…
نحوه کشیدن نقاشی کمربند، کلاه و چکمه برای کودکان
با کمک یک دستورالعمل واضح و در دسترس، نحوه کشیدن نقاشی کمربند را به صورت مرحله به مرحله یاد خواهید گرفت. این یک لباس محبوب…
چرا به امام حسن (ع) کریم اهل بیت میگویند؟
امام حسن (ع ) در شب نیمه ماه رمضان سال سوّم هجرت در مدینه تولد یافت . وى نخستین پسرى بود که خداوند متعال به…
روغن هویج چگونه درست می شود؟
آیا می دانید روغن هویج چه تأثیراتی بر شما دارد؟ ما اینجا هستیم تا چیزهایی را که نمیدانید به شما بگوییم و چیزهایی را که…