اختلال شایع دو قطبی چیست؟

همه ما فراز و نشیب های خود را داریم اما اختلال دو قطبی باعث تغییرات جدی در خلق و خو ، انرژی ، تفکر و رفتار می شود – از اوج شیدایی در یک حد ، به پایین ترین سطح افسردگی در طرف دیگر. چرخه های اختلال دوقطبی فراتر از یک خلق و خوی زودگذر خوب یا بد ، روزها ، هفته ها یا ماه ها طول می کشد. و برخلاف نوسانات خلقی معمولی ، تغییرات خلقی اختلال دو قطبی به قدری شدید است که می تواند در عملکرد شغلی یا مدرسه شما تداخل ایجاد کند ، به روابط شما آسیب برساند و توانایی عملکرد شما در زندگی روزمره را مختل کند.

در طول یک دوره شیدایی ، ممکن است به طور ناخواسته کار خود را ترک کنید ، مقدار زیادی از کارت های اعتباری را شارژ کنید ، یا بعد از دو ساعت خوابیدن احساس آرامش کنید. در طول یک دوره افسردگی ، ممکن است برای بیرون آمدن از رختخواب بیش از حد خسته باشید ، و از بیکاری و بدهی پر از احساس نفرت و ناامیدی باشید.

دلایل اختلال دوقطبی شناخته نشده است ، اما اغلب به نظر می رسد ارثی است. اولین دوره جنون یا افسردگی اختلال دو قطبی معمولاً در سالهای نوجوانی یا اوایل بزرگسالی اتفاق می افتد. علائم می تواند ظریف و گیج کننده باشد. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی مورد غفلت قرار می گیرند یا به درستی تشخیص داده نمی شوند . از آنجا که اختلال دوقطبی بدون درمان بدتر می شود ، یادگیری علائم مهم است. شناختن مشکل اولین قدم برای احساس بهتر شدن و بازگشت زندگی به مسیر درست است.

افسانه ها و حقایق در مورد اختلال دو قطبی

باور غلط: افراد مبتلا به اختلال دو قطبی نمی توانند بهتر شوند یا زندگی عادی داشته باشند.
واقعیت: بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دو قطبی در زندگی حرفه ای موفق ، زندگی خانوادگی شاد و روابط رضایت بخشی دارند. زندگی با اختلال دوقطبی چالش برانگیز است ، اما با درمان ، مهارت های مقابله ای سالم و یک سیستم پشتیبانی ، می توانید در حالی که علائم خود را کنترل می کنید کاملاً زندگی کنید.

باور غلط: افراد مبتلا به اختلال دو قطبی بین این اختلال و افسردگی به عقب و جلو می چرخند.
واقعیت: برخی از افراد بین دوره های شدید شیدایی و افسردگی متناوب هستند ، اما بیشتر آنها بیشتر افسرده هستند. شیدایی همچنین ممکن است آنقدر ملایم باشد که شناخته نشود. افراد مبتلا به اختلال دو قطبی نیز می توانند کشش های طولانی و بدون علائم داشته باشند.

باور غلط: اختلال دو قطبی فقط بر خلق و خوی تأثیر می گذارد.
واقعیت: اختلال دو قطبی همچنین بر سطح انرژی ، قضاوت ، حافظه ، تمرکز ، اشتها ، الگوی خواب ، میل جنسی و عزت نفس شما تأثیر می گذارد. علاوه بر این ، اختلال دو قطبی با اضطراب ، مصرف مواد و مشکلات سلامتی مانند دیابت ، بیماری های قلبی ، میگرن و فشار خون بالا ارتباط دارد.

باور غلط: گذشته از مصرف دارو ، هیچ کاری نمی توانید برای کنترل اختلال دو قطبی انجام دهید.
واقعیت: در حالی که دارو اساس درمان اختلال دو قطبی است ، درمان و راهکارهای خودیاری نیز نقش مهمی دارند. با ورزش منظم ، خواب کافی ، درست غذا خوردن ، نظارت بر روحیه ، به حداقل رساندن استرس می توانید به کنترل علائم خود کمک کنید.

علائم و نشانه های اختلال دو قطبی

اختلال دو قطبی می تواند در افراد مختلف بسیار متفاوت به نظر برسد. علائم از نظر الگوی ، شدت و دفعات بسیار متفاوت است. برخی از افراد بیشتر مستعد هر  جنون یا افسردگی هستند ، در حالی که دیگران به طور مساوی بین دو نوع اپیزود قرار می گیرند. برخی از آنها به طور مکرر دچار اختلالات خلقی می شوند ، در حالی که برخی دیگر فقط در طول زندگی چند مورد را تجربه می کنند.

در اختلال دو قطبی چهار حالت اپیزودهای خلقی وجود دارد: مانیا ، هیپومانیا ، افسردگی و دوره های مختلف. هر نوع اپیزود خلقی اختلال دو قطبی دارای مجموعه ای از علائم منحصر به فرد است.

در مرحله شیدایی اختلال دو قطبی ، تجربه احساس افزایش انرژی ، خلاقیت و سرخوشی معمول است. اگر یک دوره جنون را تجربه می کنید ، ممکن است زیاد صحبت کنید ، خیلی کم بخوابید و بیش از حد فعال باشید. همچنین ممکن است احساس کنید که همه چیز قدرتمند ، شکست ناپذیر هستید.

اما گرچه شیدایی در ابتدا احساس خوبی دارد ، اما تمایل دارد از کنترل خارج شود. ممکن است در طول یک دوره جنون بی پروا رفتار میکنید: به عنوان مثال سرمایه گذاری های احمقانه ای در تجارت انجام میدهید. همچنین ممکن است عصبانی ، تحریک پذیر و پرخاشگر شوید .

علائم و نشانه های شایع مانیا عبارتند از:

بیشتر افراد مبتلا به افسردگی دو قطبی توسط داروهای ضد افسردگی کمک بهبود نمی یابند. در حقیقت ، این خطر وجود دارد که داروهای ضد افسردگی می توانند اختلال دو قطبی را بدتر کنند .

علیرغم شباهت های فراوان ، علائم خاصی در افسردگی دو قطبی بیشتر از افسردگی معمولی است. به عنوان مثال ، افسردگی دو قطبی به احتمال زیاد تحریک پذیری ، احساس گناه ، تغییرات خلقی غیر قابل پیش بینی و احساس بی قراری را شامل می شود. با افسردگی دو قطبی ، ممکن است به آرامی حرکت کرده و صحبت کنید ، زیاد بخوابید و وزن اضافه کنید. علاوه بر این ، به احتمال زیاد به افسردگی روان پریشی مبتلا می شوید – وضعیتی که در آن ارتباط خود را با واقعیت قطع می کنید – و مشکلات عمده ای در کار و عملکرد اجتماعی را تجربه می کنید.

علائم متداول افسردگی دو قطبی عبارتند از:

احساس ناامیدی ، ناراحتی یا پوچی
تحریک پذیری
ناتوانی در تجربه لذت
خستگی یا از دست دادن انرژی
کندی جسمی و روحی
تغییر اشتها یا وزن
مشکلات خواب
مشکلات تمرکز و حافظه
احساس بی ارزشی یا گناه
افکار مرگ یا خودکشی

یک دوره مخلوط از اختلال دو قطبی علائم هر دو مانیا یا هیپومانیا و افسردگی را نشان می دهد. علائم رایج یک اپیزود مختلط شامل افسردگی همراه با تحریک ، تحریک پذیری ، اضطراب ، بی خوابی ، حواس پرتی و افکار وسواسی است. این ترکیب از انرژی زیاد و خلق و خوی کم خطر ویژه ای برای خودکشی را ایجاد می کند.

        پیشنهاد می کنیم مقاله “۲۵ عادت خوب برای شادی بیشتر” را نیز مطالعه بفرمایید.      

مدل های مختلف

اختلال دو قطبی I (شیدایی یا یک اپیزود مختلط) – این شکل کلاسیک-افسردگی بیماری است که حداقل با یک دوره شیدایی یا یک قسمت مختلط مشخص می شود. اختلال دو قطبی I معمولاً – اما نه همیشه – شامل حداقل یک دوره افسردگی است.

اختلال دو قطبی II (هیپومانیا و افسردگی) – در اختلال دو قطبی II ، شما دوره های جنون کامل را تجربه نمی کنید. در عوض ، این بیماری شامل دوره های هیپومانیا و افسردگی شدید است.

سیکلوتیمیا (هیپومانیا و افسردگی خفیف) – سیکلوتیمیا نوعی خفیف تر از اختلال دو قطبی است که متشکل از تغییرات خلقی دوره ای است. با این حال ، شدت علائم از مانیا کامل یا افسردگی کمتر است.

درمان اختلال دو قطبی

اگر علائم اختلال دو قطبی را در خود یا شخص دیگری مشاهده کردید ، منتظر کمک نمانید سریعا به مشاور مراجعه کنید. نادیده گرفتن مشکل باعث از بین رفتن آن نمی شود. در حقیقت بدتر خواهد شد. زندگی با اختلال دوقطبی درمان نشده می تواند منجر به مشکلاتی در همه موارد شود ، از حرفه شما گرفته تا روابط شما تا سلامتی. اما اختلال دو قطبی بسیار قابل درمان است ، بنابراین تشخیص مشکل و شروع درمان در اسرع وقت می تواند به جلوگیری از این عوارض کمک کند.

اختلال دو قطبی نیاز به درمان طولانی مدت دارد. از آنجا که اختلال دو قطبی یک بیماری مزمن و عود کننده است ، ادامه درمان حتی در صورت بهبودی مهم است. اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی برای جلوگیری از اپیزودهای جدید و ماندن بدون علائم به دارو نیاز دارند.

درمان بیشتر از دارو است. فقط دارو برای کنترل کامل علائم اختلال دوقطبی کافی نیست. موثرترین استراتژی درمانی برای اختلال دو قطبی شامل ترکیبی از دارو ، درمان ، تغییر سبک زندگی و حمایت اجتماعی است.

خودیاری

در حالی که مقابله با اختلال دو قطبی همیشه آسان نیست ، اما لازم نیست زندگی شما را اداره کند. اما برای مدیریت موفقیت آمیز اختلال دو قطبی ، باید انتخاب های هوشمندانه ای انجام دهید. سبک زندگی و عادت های روزمره شما می تواند تأثیر قابل توجهی در خلق و خوی شما داشته باشد و حتی ممکن است نیاز شما به دارو را کاهش دهد.

اطلاعات جمع آوری کنید: تا آنجا که می توانید در مورد اختلال دو قطبی بیاموزید. هرچه بیشتر بدانید ، در بهبودی خود کمک می کنید.

ورزش کنید: ورزش تأثیر مفیدی بر خلق و خوی دارد و ممکن است تعداد قسمت های دوقطبی را که تجربه می کنید کاهش دهد. ورزش هوازی که حرکت بازو و پا مانند دویدن ، پیاده روی ، شنا ، کوهنوردی را فعال می کند ، به ویژه برای مغز و سیستم عصبی شما مفید است.

عوامل محرک ایجاد کننده اختلال دوقطبی

اختلال دو قطبی علت واحدی ندارد. به نظر می رسد که افراد خاصی از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به اختلال دو قطبی هستند ، اما همه افراد مبتلا به یک آسیب پذیری ارثی به این بیماری مبتلا نمی شوند ، این نشان می دهد که ژن ها تنها علت نیستند. برخی از مطالعات تصویربرداری از مغز تغییرات فیزیکی در مغز افراد مبتلا به اختلال دو قطبی را نشان می دهد. سایر تحقیقات به عدم تعادل انتقال دهنده های عصبی ، عملکرد غیرطبیعی تیروئید ، اختلالات ریتم شبانه روزی و سطح بالای هورمون استرس کورتیزول اشاره می کنند.

اعتقاد بر این است که عوامل محیطی و روانشناختی خارجی نیز در ایجاد اختلال دو قطبی نقش دارند. به این عوامل خارجی محرک گفته می شود.

عوامل محرک می توانند قسمت های جدید مانیا یا افسردگی را تنظیم کرده و یا علائم موجود را بدتر کنند. با این حال ، بسیاری از دوره های اختلال دو قطبی بدون ایجاد یک ماشه آشکار رخ می دهد.

فشار. وقایع استرس زای زندگی می تواند باعث اختلال دو قطبی در فردی با آسیب پذیری ژنتیکی شود. این وقایع معمولاً شامل تغییرات شدید یا ناگهانی – خوب یا بد – از قبیل ازدواج ، رفتن به دانشگاه ، از دست دادن عزیزی ، اخراج یا ورود به شغل می شوند.

 مصرف مواد. در حالی که مصرف مواد باعث اختلال دو قطبی نمی شود ، اما می تواند یک اپیزود ایجاد کند یا روند بیماری را بدتر کند. داروهایی مانند کوکائین ، اکستازی و آمفتامین می توانند باعث شیدایی شوند ، در حالی که الکل و داروهای تسکین دهنده می توانند افسردگی را تحریک کنند.

دارو. برخی از داروها ، به ویژه داروهای ضد افسردگی ، می توانند باعث شیدایی شوند. داروهای دیگری که می توانند باعث شیدایی شوند شامل داروهای سرماخوردگی بدون نسخه ، مهار کننده های اشتها ، کافئین ، کورتیکواستروئیدها و داروهای تیروئیدی است.

تغییرات فصلی. اپیزودهای شیدایی و افسردگی اغلب از الگوی فصلی پیروی می کنند. دوره های شیدایی بیشتر در تابستان و افسردگی در پاییز ، زمستان و بهار بیشتر دیده می شود.

کم خوابی از دست دادن خواب – حتی به اندازه صرفنظر از چند ساعت استراحت – می تواند باعث یک دوره شیدایی شود.