علت کاهش شنوایی ناگهانی چیست؟

کم شنوایی ناگهانی ، کم شنوایی است که طی چند ساعت ایجاد می شود یا در هنگام بیدار شدن متوجه آن می شود.چنین کم شنوایی معمولاً فقط یک گوش را تحت تأثیر قرار می دهد. بسته به علت کاهش شنوایی ناگهانی، افراد ممکن است علائم دیگری مانند صدای زنگ در گوش (وزوز گوش)، سرگیجه، یا احساس کاذب چرخش یا حرکت (سرگیجه) داشته باشند. از هر ۵۰۰۰ فرد تقریبا نفر هر سال دچار کم شنوایی ناگهانی می شوند.

علت کاهش شنوایی ناگهانی

علل کاهش شنوایی ناگهانی به سه دسته کلی تقسیم می شود:

علت ناشناخته

در بیشتر افراد، هیچ دلیلی برای کم شنوایی ناگهانی آنها نمی توان یافت. با این حال، پزشکان چندین نظریه دارند. علل احتمالی عبارتند از عفونت های ویروسی (به ویژه عفونت با ویروس هرپس سیمپلکس)، حمله به گوش داخلی یا اعصاب آن توسط سیستم ایمنی بدن (واکنش خود ایمنی)، و انسداد رگ های خونی کوچک گوش داخلی یا رگ های خونی آن. اعصاب شاید علل مختلف افراد مختلف را تحت تاثیر قرار دهد.

یک رویداد توضیحی آشکار مانند :

آسیب سر

تغییر فشار شدید

داروهایی که به گوش داخلی آسیب می رساند (داروهای اتوتوکسیک)

عفونت ها

آسیب به سر (مانند شکستگی استخوان تمپورال در جمجمه یا گاهی اوقات ضربه مغزی شدید بدون شکستگی) می تواند به گوش داخلی آسیب برساند و باعث کاهش شنوایی ناگهانی شود.

تغییرات فشار شدید می‌تواند باعث ایجاد سوراخ (فیستول) بین گوش میانی و داخلی شود. گاهی اوقات، چنین فیستولی از بدو تولد وجود دارد و می تواند به طور خود به خود باعث کاهش شنوایی ناگهانی شود یا فرد را مستعد کم شنوایی پس از ضربه به سر یا تغییر فشار کند.

داروهای اتوتوکسیک داروهایی هستند که عوارض جانبی مخربی برای گوش دارند. برخی از داروها می توانند به سرعت باعث کاهش شنوایی شوند، گاهی اوقات در عرض یک روز (مخصوصاً با مصرف بیش از حد). تعداد کمی از افراد دارای یک اختلال ژنتیکی نادر هستند که آنها را مستعد کم شنوایی از کلاس آنتی بیوتیک هایی به نام آمینوگلیکوزیدها می کند. همه افرادی که از چنین آنتی بیوتیک هایی استفاده می کنند باید در حین مصرف دارو آزمایش خون بدهند تا سطوح سمی که می تواند باعث کاهش شنوایی شود بررسی شود. افرادی که داروهایی مانند آمینوگلیکوزیدها از طریق ادرار دفع می شوند، باید عملکرد کلیه خود را نیز بررسی و کنترل کنند تا از آسیب کلیه جلوگیری شود.

تعدادی از عفونت ها باعث کاهش شنوایی ناگهانی در طول یا بلافاصله پس از بیماری حاد می شوند. این عفونت ها شامل مننژیت باکتریایی، بیماری لایم و بسیاری از عفونت های ویروسی است. شایع ترین علل ویروسی در کشورهای توسعه یافته اوریون و عفونت مغزی هرپس سیمپلکس است. سرخک یک علت بسیار نادر است زیرا اکثر افراد در برابر عفونت ایمن هستند.

 اختلال زمینه ای

کم شنوایی ناگهانی به ندرت می تواند اولین علامت برخی از اختلالات باشد که معمولا علائم اولیه دیگری دارند. چنین اختلالاتی شامل تومور عصب شنوایی به نام نوروم آکوستیک، مولتیپل اسکلروزیس، بیماری منیر یا یک سکته کوچک به دلیل انسداد شاخه ای از شریان است که به مرکز تعادل مغز (مخچه) می رود. گاهی اوقات عفونت سیفلیس در افرادی که عفونت HIV دارند دوباره فعال می شود. این فعال سازی مجدد می تواند باعث کاهش شنوایی ناگهانی شود.

اختلالات نادرتر شامل سندرم کوگان است که در آن یک واکنش خودایمنی به گوش داخلی (و همچنین سطح چشم) حمله می کند. اختلالات خاص شامل التهاب عروق خونی (واسکولیت)؛ و اختلالات خونی مانند ماکروگلوبولینمی والدنستروم، بیماری سلول داسی شکل و برخی از انواع لوسمی.

پیشنهاد می کنیم مقاله “هر آنچه باید در مورد سکته مغزی بدانید” را نیز مطالعه بفرمایید.

ارزیابی کاهش شنوایی ناگهانی

هر فردی که دچار کم شنوایی ناگهانی است باید فوراً به پزشک مراجعه کند زیرا برخی از علل باید به سرعت درمان شوند. اگر علائم اختلال عملکرد سیستم عصبی غیر از کم شنوایی وجود داشته باشد، کاهش شنوایی ممکن است نشانه ای از اختلال عملکرد عصبی یا مغز باشد.

کاری که دکتر انجام می دهد:

پزشکان ابتدا سوالاتی در مورد علائم و سابقه پزشکی فرد می پرسند. سپس پزشکان معاینه فیزیکی انجام می دهند. آنچه آنها در طول شرح حال و معاینه فیزیکی پیدا می کنند ممکن است دلیل کاهش شنوایی ناگهانی و آزمایشاتی را که ممکن است لازم باشد انجام شود، نشان دهد.

پزشکان توجه می کنند که آیا کم شنوایی یک یا هر دو گوش را تحت تاثیر قرار می دهد و آیا یک رویداد خاص مانند آسیب سر، آسیب غواصی یا بیماری عفونی رخ داده است. آنها در مورد علائم همراهی که گوش را درگیر می کند (مانند صدای زنگ در گوش یا ترشحات گوش)، مرکز تعادل (مانند بی نظمی در تاریکی یا سرگیجه) و سایر قسمت های مغز و سیستم عصبی (مانند سردرد، ضعف، یا حس چشایی غیر طبیعی). آنها سعی می کنند تشخیص دهند که آیا افراد در حال حاضر داروهای اتوتوکسیک مصرف می کنند (یا اخیرا مصرف کرده اند).معاینه فیزیکی بر گوش و شنوایی و معاینه سیستم عصبی تمرکز دارد.

تست شنوایی برای تشخیص کاهش شنوایی ناگهانی

به طور معمول، افراد باید ادیوگرام (تست شنوایی) داشته باشند. مگر اینکه پزشکان فکر کنند که مشکل به وضوح یک عفونت حاد یا مسمومیت دارویی است، معمولاً تصویربرداری تشدید مغناطیسی با گادولینیوم (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) را نیز انجام می دهند، به ویژه زمانی که کاهش شنوایی در یک گوش بیشتر باشد. آزمایش های دیگر بر اساس علت احتمالی انجام می شود. به عنوان مثال، افرادی که آسیب به سر داشتند باید MRI انجام دهند. افرادی که در معرض خطر عفونت های مقاربتی هستند باید آزمایش خون برای عفونت HIV و سیفلیس انجام دهند.

درمان کم شنوایی ناگهانی

 هنگامی که علت ناشناخته است، اکثر پزشکان سعی می کنند کورتیکواستروئیدها را تجویز کنند. علاوه بر این، پزشکان ممکن است داروهای ضد ویروسی موثر بر علیه هرپس سیمپلکس (مانند والاسیکلوویر یا فامسیکلوویر) را نیز تجویز کنند، حتی اگر شواهد خوبی مبنی بر مفید بودن داروهای ضد ویروسی وجود نداشته باشد.

هنگامی که علت ناشناخته باشد، حدود نیمی از افراد شنوایی طبیعی خود را به دست می آورند و شنوایی در دیگران تا حدی بهبود می یابد. بهبود، اگر بتوان به آن دست یافت، معمولاً در عرض ۱۰ تا ۱۴ روز رخ می دهد. بهبودی از یک داروی اتوتوکسیک بسته به دارو و دوز بسیار متفاوت است. با برخی داروها (مانند آسپرین و دیورتیک ها)، شنوایی در عرض ۲۴ ساعت باز می گردد. با این حال، داروهای آنتی‌بیوتیک و شیمی‌درمانی اغلب باعث کاهش شنوایی دائمی می‌شوند، اگر دوزهای ایمن بیش از حد مجاز باشد.