تعریف ساده اسکیزوفرنی ، واژه ای که زیاد میشنویم

اسکیزوفرنی چیست؟

اسکیزوفرنی چیست؟ یک اختلال روانی شدید است که با طیف وسیعی از رفتارهای غیرمعمول مشخص می شود: شنیدن صداها (توهم) و درک مخدوش یا غلط ، اغلب باورهای عجیب و غریب. آنها نمی توانند بین واقعیت و رویدادهای خیالی تمایز قائل شوند. این تجربیات غیر معمول برای شخص واقعی به نظر می رسد در حالی که دیگران تصور می کنند که فرد در دنیای خود گم شده است.

با توجه به علائم اسکیزوفرنی ، فرد مبتلا به این بیماری احتمالاً واقعیت را به گونه ای تفسیر می کند که از نظر دیگران غیر طبیعی به نظر می رسد. آنها ممکن است اعتقاد داشته باشند که دیگران در حال کنترل آنها هستند یا به آنها آسیب می رسانند ، و ممکن است احساس کنند که مجبورند به گونه ای برای محافظت از خود عمل کنند که برای دیگران غیرقابل توضیح است – به عنوان مثال ، همه درها و پنجره ها را بسته نگه دارند تا از خانواده در برابر همسایگان محافظت کنند.

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی از تغییرات در رفتار خود آگاه نیستند. آنها ممکن است قبول نکنند که رفتار متفاوتی دارند. این به این دلیل است که برای آنها ، مرزهای بین واقعیت خارجی و داخلی مبهم است و نمی توانند بین این دو تفاوت قائل شوند. این عدم بینش باعث می شود که آنها از خانواده و دوستان کنار رفته و از حمایت پزشکی خودداری کنند.

 اسکیزوفرنی چگونه ایجاد می شود؟

شروع اسکیزوفرنی معمولاً بین بلوغ و اوایل بزرگسالی رخ می دهد. این وضعیتی است که به تدریج ، اغلب در طی هفته ها تا ماه ها ایجاد می شود. علائم در مراحل اولیه اسکیزوفرنی ممکن است مشابه سایر مسائل مربوط به سلامت روان باشد: مشکلات سازگاری ، افسردگی یا اضطراب.

در مراحل اولیه بیماری ، فرد ممکن است “علائم منفی” مانند دور ماندن و گوشه گیری نشان دهد و ترجیح می دهد از دوستان و خانواده خود دوری کند. آنها ممکن است علاقه خود را به فعالیت های روزمره و سرگرمی هایی که قبلاً از آنها لذت می بردند از دست بدهند و نظافت شخصی یا بهداشت را نادیده بگیرند ، حتی اگر قبلاً در مورد آن بسیار توجه داشته باشند.

اگر تشخیص داده نشود و درمان نشود ، ممکن است مشکل شدیدتر شده و فرد از نظر کلامی و جسمی پرخاشگری کند.

در سراسر جهان ، اسکیزوفرنی تقریباً یک درصد از جمعیت را تحت تأثیر قرار می دهد و در مردان و زنان مشاهده می شود. سن معمول شروع ۱۵ تا ۲۵ سالگی است ، اگرچه مواردی وجود دارد که این اختلال در افراد فراتر از این گروه سنی نیز ایجاد شود.

علائم اسکیزوفرنی چیست؟

شخص مبتلا به اسکیزوفرنی به احتمال زیاد همیشه رفتارهای عجیب و غریبی از خود نشان نمی دهد. علائم می توانند در هنگام ظاهر شدن و ناپدید شدن غیرقابل پیش بینی باشند و شدت تجربه غیر معمول در نوسان است.

شایع ترین علائم عبارتند از:

توهم:

دیدن یا شنیدن افراد یا چیزهایی که وجود ندارند. همچنین ممکن است فرد تجربه چشیدن ، لمس کردن یا بو کردن چیزی را که وجود ندارد تجربه کند. اکثر مردم همچنین می گویند صداهایی را می شنوند که با آنها صحبت می کنند ، به آنها دستور می دهند یا آنها را مورد سوء استفاده قرار می دهند.

هذیان:

اینها باورهایی هستند که حتی پس از اثبات نادرست یا غیر معقول بودن آنها می توانند ادامه پیدا کنند. برخی از مردم بر این باورند که شخصی که می شناسد سعی دارد آنها را کنترل کند یا مسموم کند. برخی ممکن است بر این باورند که شخصی از طریق یک کد مخفی در تلویزیون با آنها ارتباط برقرار می کند. ممکن است فرد احساس کند همه درباره او صحبت می کنند و ممکن است همیشه مشکوک باشد. در موارد نادر ، فرد ممکن است معتقد باشد که یک شخص مشهور یا یک شخصیت تاریخی است.

تفکر نامنظم:

گاهی اوقات ، فرد قادر به تفکر واضح نیست. صحبت های آنها غیر منطقی ، بی ربط و یا ناپیوسته به نظر می رسد و این برای افراد اطراف آنها منطقی به نظر نمی رسد. ممکن است فرد قبل از اتمام جمله به طور ناگهانی متوقف شود ، به سوالات پاسخهای نامربوط بدهد ، یا گهگاه کلمات بی معنی خود را بسازد.

مشکلات شناختی:

اختلال در تفکر فرد باعث می شود تمرکز بر کارهای ساده برای مدت طولانی مشکل شود. آنها در توجه به آنچه دیگران می گویند مشکل دارند و حتی ممکن است انجام کارهای ساده معمول را که اکثر مردم آنها را بدیهی می دانند فراموش کنند. این معمولاً منجر به عملکرد ضعیف آنها در مطالعات یا محل کار می شود. این مشکل در مراحل اولیه بیماری مشاهده می شود ، اما خانواده و دوستان به دلیل عدم آگاهی در مورد بیماری ممکن است نتوانند مشکل را تشخیص دهند.

اختلال در رفتار عادی:

ممکن است فرد از گذراندن وقت با دیگران اجتناب کند ، در عوض ترجیح می دهد تنها باشد. آنها با لحن یکنواخت صاف ، اغلب با حروف یکنواخت صحبت می کنند و حالات چهره آنها شبیه ماسک است و احساسات کمی را نشان می دهد یا هیچ احساسی ندارد.

پیشنهاد می کنیم مقاله “چرا اکسی توسین به عنوان “هورمون عشق” شناخته می شود؟” را نیز مطالعه بفرمایید.

علت اسکیزوفرنی چیست؟

محققان پزشکی نتوانسته اند علل دقیق اسکیزوفرنی را پیدا کنند. تحقیقات در حال حاضر به ما می گوید که این اختلال با ناهنجاری های ساختار مغز مرتبط است. همچنین عواملی وجود دارد که اعتقاد بر این است که فرد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اسکیزوفرنی قرار می دهد:

عوامل ژنتیکی: داشتن والدین یا خواهر و برادر مبتلا به اسکیزوفرنی فرد را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد

عدم تعادل شیمیایی در مغز

مشکلات دوران بارداری: اگر مادر تغذیه مناسبی دریافت نکند یا در دوران بارداری در معرض بیماری های ویروسی قرار بگیرد ، ممکن است کودک دچار اسکیزوفرنی شود.

استرس شدید و مصرف بیش از حد مواد مخدر و الکل می تواند هرگونه علائم موجود اسکیزوفرنی را بدتر کند.

 اسکیزوفرنی چگونه تشخیص داده می شود؟

هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص اسکیزوفرنی وجود ندارد. با توجه به طیف وسیعی از علائم مختلف که ممکن است در بیمار مشاهده شود ، روانپزشک پس از یک معاینه بالینی کامل تشخیص می دهد. به عنوان بخشی از معاینه ، روانپزشک سعی می کند تغییرات در رفتار و عملکردهای بیولوژیکی آنها (بی خوابی ، عدم علاقه به غذا خوردن یا معاشرت) را آشکار کند. اطلاعات مربوط به انحراف در رفتار بیمار نیز از خانواده یا مراقبین جمع آوری می شود.

فرد مبتلا به اسکیزوفرنی تنها در صورتی تشخیص داده می شود که ترکیبی از علائم ذکر شده در بالا را حداقل به مدت یک ماه نشان داده باشد.

اگر مشکوک هستید که فردی که می شناسید مبتلا به اسکیزوفرنی است ، بهتر است با پزشک مشورت کنید. اختلالات دیگر روانی مانند اعتیاد ، اختلال دوقطبی و افسردگی وجود دارد که می توان آنها را با اسکیزوفرنی اشتباه گرفت زیرا آنها همچنین ممکن است باعث توهم ، توهم و کناره گیری اجتماعی شوند. فقط یک روانپزشک قادر خواهد بود به درستی تشخیص دهد که آیا فرد مبتلا به اسکیزوفرنی است یا از اختلال دیگری رنج می برد.

درمان اسکیزوفرنی چگونه است؟

اگرچه هیچ درمانی برای اسکیزوفرنی شناخته نشده است ، اما چندین روش درمانی وجود دارد که می تواند به فرد کمک کند زندگی خود را به طور مستقل انجام دهد. اسکیزوفرنی یک اختلال مزمن است و مانند دیابت یا فشار خون نیاز به مدیریت دارد.

هدف از درمان نه تنها کنترل علائم است ، بلکه اطمینان از این است که فرد قادر به داشتن یک زندگی کاربردی است.

قاعده کلی این است که یک سوم افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به عملکرد طبیعی خود باز می گردند. یک سوم آنها به سطحی از عملکرد برمی گردند که درست زیر حد معمول است و قادر به کنار آمدن با آن هستند. یک سوم باقیمانده برای کمک به زندگی مفید به کمک بیشتری نیاز دارند. هیچ کس نمی تواند پیش بینی کند که دقیقاً چه زمانی بیمار به سطح طبیعی عملکرد خود باز می گردد. نکته کلیدی در تشخیص زودهنگام نهفته است: هرچه زودتر مشکل را تشخیص داده و تشخیص داده شود و هرچه بیشتر با دقت بیشتر درمان را دنبال کنید ، شانس موفقیت خوب بیشتر است. پایبندی به برنامه درمانی کلید بهبود است. “