آشنایی با مریم حیدرزاده شاعر پراحساس

همینک در مجله آنلاین فارسی ها با مطلب” آشنایی با مریم حیدرزاده شاعر پراحساس ” در خدمت شما کاربران گرامی هستیم .

بیوگرافی مریم حیدرزاده

مریم حیدرزاده ۲۹ آبان ۱۳۵۶ در تهران به دنیا آمد. او شاعر و ترانه‌سرای ایرانی است، گاهی می‌نویسد و نقاشی می‌کشد. حیدرزاده بینایی خود را بر اثر چند عمل جراحی در کودکی از دست داد. او در اواخر دهه ۷۰ با نوشتن شعرهایی به سبک محاوره‌ای و با به‌کارگیری کلمات ساده و روان شهرت یافت. بسیاری از خوانندگان داخل کشور و خوانندگان فارسی زبان در بیرون از ایران، از ترانه‌های او در آهنگ‌هایشان استفاده ‌کرده‌اند. 

مریم حیدرزاده مدرک حقوق قضایی از دانشگاه تهران دارد. مجموعه اشعار «تو را در حضور همه دوست دارم»، « نامه هایی که پاره کردی»، «تقصیر من نبود»، «من او ندارم»، «اون یکی رو جز من داشت»، «پروانه ات خواهم ماند»، «ماه تمام من»، «مثل هیچکس» و «دیگه می‌ذارمت کنار» از مریم حیدرزاده منتشر شده است.

گزیده اشعارمریم حیدرزاده

وقتی کسی رو دوس داری ، حاضری جون فداش کنی

حاضری دنیا رو بدی ، فقط یه بار نیگاش کنی

قید تموم دنیا رو به خاطر اون می زنی

خیلی چیزا رو می شکنی ، تا دل اونو نشکنی

*****************************************************

اجازه میدی که بگم حرف ترانه هام تویی ؟

دلیل زنده بودنم ٬ درد بهانه هام تویی ؟

اجازه میدی که شبا همش بیام تو خواب تو ؟

اون عکسی که با هم داریم جا بدمش تو قاب تو ؟

غصه نخور مسافر اینجا ما هم غریبیم

از دیدن نور ماه یه عمره بی نصیبیم

فرقی نداره بی تو بهارمون با پاییز

نمی بینی که شعرام همه شدن غم انگیز ؟

دلی که داده ای به من از یاد برده ای

گفتی ز باغ پنجره هجرت نمی کنی

بیمار عشق توست پرستوی روح من

از این مریض خسته عیادت نمی کنی

یادمه اولین روز گونه هامو تر کردید

وقتی دیدید دیوونه ام حرفامو باور کردید

خیالتون راحت شد که بی شما میمیرم

محبتو از اون وقت کمتر و کمتر کردید

گفته بودید با منید ٬ حتی اگه نباشم

کلاغ خبر میاورد شبو با کی سر کردید

*****************************************************

چشم تو از کهکشان راه شیری هم سر است

پیش چشمان تو یاس و ناز و مریم پرپر است

من نمی دانم چه رازی بین عشق و اسم توست

اسم تو از هرچه زیبا دیده ام زیباتر است

تازگیا ، دوری چقدر

ساکت و مغروری چقد

چه کم باهام حرف می زنی

راس راسی مجبوری چقدر

بی وفا انصافت کجاس

رفتن و نازت مال ماس

گفتی که مرا دوست نداری گله ای نیست

بین من و عشق تو ولی فاصله ای نیست

گفتم که کمی صبر کن و گوش به من کن

گفتی که نه باید بروم حوصله ای نیست

اگه تو از پیشم بری سر به بیابون می ذارم

هر چی گل شقایقه رو خاک مجنون می ذارم

اگه تو از پیشم بری پنجرمون بسته میشه

یه دل با صد تا آرزو از زندگی خسته میشه