در زیارت عاشورا چه کسانی را لعن میکنیم؟
همینک در مجله آنلاین فارسی ها با مطلب”در زیارت عاشورا چه کسانی را لعن میکنیم؟” در خدمت شما کاربران گرامی هستیم .
چرا لعن میکنیم؟
در مورد لعن، باید گفت لعن به معناى دورى از لطف و رحمت الهى نسبت به کافران و ظالمان در قرآن نیز آمده است «ان الله لعن الکافرین و اعد لهم سعیرا؛ خداوند کافران را لعن میکند و عذاب را برای آنان آماده کرده است» (احزاب، آیه ۶۴).
و همچنین کسانی که پیامبر را آزار دادهاند مورد لعن قرار گرفتهاند. «ان الذین یؤذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا و الاخره؛ کسانی که خداوند و پیامبرش را آزار میدهند خداوند آنان را در دنیا و آخرت مورد لعن قرار میدهد» (احزاب، آیه ۵۷).
بهطورکلی گروههای زیر طبق آیات قرآن مجید، ملعون به شمار میروند:
۱ – كتمان كنندگان حق
۲- ستمكاران و كافران ( كسانى كه بعد از ایمان آوردن دوباره كفر ورزیدهاند )
۳- كشندگان و قاتلان مؤمنان
۴- دروغگویان در شهادت حق و باطل و هدایت و ضلالت
۵- آزاردهندگان به پیامبر اكرم ( صلیالله علیه و آله )
۶- منافقین ( زن و مرد ) و كفار ( برخى ویژگیهای منافقان درآیات ۶۸ – ۶۱ آمده است )
۷- پیمانشکنان
۸- مفسدان و فساد کنندگان در زمین و قطع رحم كنندگان. بنابراین لعن براى معاندان و محاربان با امام حسین(ع) و ظالمین به اسوهها و الگوهاى هدایت مردم، ابدى است. زیرا ملاک لعن، ابدى است.
کسانی که خداوند و پیامبرش را آزار میدهند خداوند آنان را در دنیا و آخرت مورد لعن قرار میدهد.
آنچه موجب لعن و نفرین نسبت به ظالمین بهحق محمد و آل محمد(ص) شده است، و ملاک لعن است، چون باقى است لعن هم باقى است. علاوه بر این، حقیقت و روح دین را همین حب و بغضها تشكیل میدهد. حب و عشق نسبت به كسانى كه بندگان مطیع و عارف درگاه الهى بودهاند و بغض نسبت به كسانى كه دشمن حق و حقیقت بودهاند (تولی و تبری) از نشانههای ایمان است.
علت اینهمه لعن در زیارت عاشورا چیست؟
در پاسخ به این شبهه باید به سه نکتهی بسیار مهمی که در ذیل به صورت خلاصه اشاره میگردد، توجه شود:
نکته اول :
چه کسی گفته که مطلق لعن کردن بد است؟! این انحراف را دشمنان اسلام شایع کردند تا کسی با لعن کردن دشمنان خدا، رسول (ص)، اهل بیت (ع) و اسلام و مسلمین، بغض آنها را در دل و کلام نپروراند، علیه ظالمین روشنگری صورت نپذیرد و لعن معاویه و یزید دیروز به «مرگ بر آمریکا، انگلیس و اسرائیل امروز نینجامد»، تا آنها بتوانند راحتتر به ظلم و جنایات خود ادامه دهند.
خداوند متعال خود در قرآن کریم نه تنها کفار، منافقین و حتی دروغگویان [کاذبین] را لعن کرده است، بلکه به لعن از طرف انبیای الهی نیز تصریح نموده است، به ویژه لعن کفار بنیاسرائیل:
خداوند در سوره مائده می فرماید:«لُعِنَ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ بَنی إِسْرائیلَ عَلى لِسانِ داوُدَ وَ عیسَى ابْنِ مَرْیَمَ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُونَ» از بنى اسرائیل آنان که کافر شدند بزبان داود و عیسى بن مریم لعنت و نفرین شدند. و این براى همان عصیانى بود که ورزیدند و اصولا مردمى تجاوز پیشه بودند.
خداوند متعال حتی راجع به کسانی که پس از ایمان کافر میشوند،به لعنت خدا، ملائک و همهی انسانها اشاره مینماید و این لعنت را جزای آنها میشمارد – یعنی میفرماید نه تنها مردم آنها را لعنت میکنند، بلکه این دعای آنها مستجاب است و به عذابشان افزوده میگردد:
در جای دیگر می فرماید:«أُوْلَئکَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَیْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَ الْمَلَئکَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ» آنها جز ایشان است که نفرین خدا و فرشتگان و مردم، همه، بر آنها باشد.
از این آیه ضمن این که جواز لعن فهمیده می شود ؛ واجب بودن آن نیز استنباط می گردد. جواز لعن از جمله «الناس اجمعین» فهمیده می شود که خداوند به همه مردم این اجازه را داده تا چنین افرادی را لعن کنند. واجب بودن آن نیز از مجازاتی که خداوند برای آنان تعیین فرموده اسنتنباط می شود که علاوه بر خداوند , ملائکه و مردم هم باید آنان را لعن کنند.
خداوند در رابطه با کسانی که باعث اذیت و آزار پیامبر(ص) می شوند در سوره احزاب می فرماید” إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهِیناً (۳)آنها کسانی که خدا و رسولش را آزار می دهند خداوند آنان را در دنیا و آخرت لعنت می کند و عذاب خوار کننده ای را برای انان آماده کرده است .
آیه به طور مطلق می فرمایید هرکسی و در هرمقامی اگر خدا و رسولش را آزار دهد مستوجب لعن است.
بنابراین لعن بر برخی گروه ها از نظر قرآن کریم امری کاملاً جائز بلکه در برخی موارد واجب نیز می باشد.
طبق نقل منابع روایی پیامبر اکرم(ص) نیز فرمود: هر کس اهل بیت مرا اذیت کند، مرا اذیت کرده است.(۴) بنابراین، هر کس اهل بیت را نیز اذیت کند، پیامبر را اذیت کرده و ملعون دنیا و آخرت، از سوی خداوند می باشد و ما مسلمانان نیز به تبعیت از خدای متعال، دشمنان خدا و پیامبر او را لعن می کنیم.
نکتهی دوم :
لعنت، فحش یا ناسزا نیست.لعن، در لغت به معنای راندن و دور کردن است؛ وقتی از ناحیه خداوند باشد به معنای عقوبت و عذاب أخروی است. بدیهی است که آدمیان را میتوان از این لحاظ به دو دسته تقسیم نمود: یا در ظل رحمت الهی قرار دارند و یا دور شده از رحمت و «ملعون» هستند. و مهم است که انسان بداند چه کسانی با چه ویژگیهای در ظل رحمت هستند و چه کسانی ملعون؟ تا نسبت به هر ظالمی نگویند: از کجا معلوم، شاید او هم به بهشت رود؟
نکتهی سوم :
زیارت عاشورا، صرفاً زیارت امام حسین علیهالسلام نیست، بلکه زیارت و حضور و در محضر ایشان در روز عاشورا و صحنهی کربلا است. فرق دارد که مسلمان در حال آرامش و در مکه و مدینه و … خدمت امامی برسد یا در میدان جنگ. زیارت عاشورا، زیارت امام در میدان جنگ است.
بدیهی است وقتی مسلمان در میدان جنگ در محضر امام (ع) قرار میگیرد، باید سریع جهت خود را مشخص و اعلام مواضع کند و بیان دارد که بر مبنای چه شناخت و اعتقادی، در کدام جبهه قرار دارد؟ لذا اگر دقت کنیم، متوجه میشویم که زیارت عاشورا، سراسر اعلام مواضع خودمان به حضرت امام (ع) است. میگوییم: «انی اتقرب» یا «لعنة الله منی» و … .
در این زیارت دوست شناسی و دشمنسناسی «تولی و تبری» خودمان را به حضرت امام (ع) اعلام میداریم و بیان مینماییم که چه کسانی را در «ظل رحمت الهی»، یعنی هدایت شده و هدایت کننده – و چه کسانی را دور از رحمت، یعنی منحرف و منحرف کننده «ملعون» میشناسیم.
چه کسانی در زیارت عاشورا لعن شده اند؟
۱. بنیان گذاران ظلم: کسانی که پیش از پیدایش اسلام و حتی تولد رسول گرامی اسلام (ص)، به دنبال نابود کردن اجداد ایشان و از بین بردن اسلام بودند. کسانی که امت اسلامی را به سمت سقیفه منحرف کردند و نخستین شکافها را ایجاد کردند. بنا بر بسیاری از تفاسیر آیات و احادیث متعدد، این امت، یهودیان بودند.
“فلعن الله امّه اسّست اساس الظلم و الجور علیکم اهل البیت”
۲. شادی کنندگان به جهت شهید کردن حسین بن علی(علیه السلام): زمانی که خبر کشتن امام حسین به ابن زیاد و خاندان او و خاندان مروان رسید، شادی خود را از کشته شدن پسر پیامبر(ص) ابراز کردند به قمار و لهو و لعب پرداختند و به پاس شکرگزاری کشته شدن حسین(علیه السلام) روزه داری کردند. در زیارت عاشورا می خوانیم :
“و هذا یوم فرحت به آل زیاد و آل مروان بقتلهم الحسین صلوات الله علیه. اللهم فضاعف علیهم اللعن منک و العذاب الالیم.”
۳.کتمان کنندگان حقیقت: ذکر این نکته نیز خالی از فائده نیست که چند نفر ادعا کردند که پدر زیاد می باشند و معاویه او را برادر خود خواند، و جالب این که همچین فردی با دستور یزید حاکم کوفه شد. و مروان کسی است که پیامبر خدا او را از مدینه بیرون کرد ولی عثمان دوباره او را به مدینه آورد و به او پست و مقام داد. جالب اینجاست اینهایی که دایه داران خلافت رسول خدا(ص) بودند، حقیقتی به نام حسین(ع) و امامت و حکومتی که حق او و خاندان او بود را نادیده گرفتند و خلافت را در بنی امیه چرخاندند.
فلسفهخواندنزيارت عاشورا :
شاید سرّ اين که سفارش کرده اند هر روز زيارت عاشورا بخوانيد این باشد که نسبت به اهل بيت(عليهم السلام) تولّي داشته و بر آنان صلوات و درود بفرستيد و از دشمنانشان تبرّي بجوييد، براي آن است که طرز فکر معاندان ايشان منفور شود وگرنه هم اکنون سخن از معاويه و يزيد نيست تا آنها را لعنت کنيم. نام و ياد آنها رخت بربسته و قبرشان نيز زباله داني بيش نيست، الآن سخن از فکر و راه يزيد و يزيديان عصر است.
زن فرعون وقتي که به درگاه الهي دعا کرد، نگفت خدايا مرا فقط از فرعون نجات بده بلکه گفت: (ربّ ابْنِ لي عنْدک بيتاً في الجَنّه ونجّني من فرْعوْن وعمله ونجّني من القوْم الظالمين) يعني مرا از فرعون و فرعونيان، که طرفداران سنّت سيّئه و رفتار ناپسند او هستند، نجات بده. تفکرّ براي هميشه باقي مي ماند هر چند که اسم و عنوانش تغيير پيدا کند.
بعد از تار و مار شدن خوارج در نهروان و خارج شدنشان از صحنه حيات و زندگي، به علي بن ابيطالب(عليهماالسلام) عرض شد: اين مقدس هاي خشک از بين رفتند. فرمود: «کلاّ والله إنّهم نُطَف فى أصْلاب الرجال وقرارات النساء کلّما نَجَم منْهم قرنٌ قُطِع، حتّي يَکون آخرهم لُصوصاً سَلاّبين»؛
اينها نطفه هايي هستند در پشت مردان و قرارگاه زنان. هرگاه مقداري از اينها از بين بروند، عده اي ديگر ظهورمي کنند تا اين که سرانجامِ کار، سارقانِ مسلّح و رهزنانِ غارتگر خواهند شد.
اکنون نيز، هم راه سالار شهيدان زنده است و هم مرام و مسلک اموي و مرواني و عباسي وجود دارد. اين که سفارش فراوان به اشک ريختن و عزاداري کردن نموده اند براي آن است که اشک بر شهيد اشتياق به شهادت را به همراه دارد، خوي حماسه را در انسان زنده و طعم شهادت را در جان او گوارا مي گرداند.